Rozwój społeczny dziecka

Na mniejszym etapie rozwoju uczuć społecznych jest dziecko, które jest nastawione na otrzymywanie, w sposób niekontrolowany domaga się zaspokojenia swoich potrzeb nie licząc się z nikim i niczym, skoncentrowane wyłącznie na sobie. Takie nastawienie jest charakterystyczne dla niemowlaka. Nieco wyższy stopień rozwoju społecznego osiągnęło dziecko, które swoje potrzeby sygnalizuje w sposób bardziej zróżnicowany. Potrafi być przymilne, uśmiechnięte ale też gniewne, gdy chce uzyskać coś dla siebie. Wyższą formą tego etapu jest kompromis, na który stać dziecko w wieku przedszkolnym. Następny stopień rozwoju uczuć społecznych przejawia dziecko zdolne do dzielenia się i obdarzania. Te umiejętności pozwalają dziecku uczestniczyć w zabawach z innymi dziećmi wymagających np. dzielenia się rolami i zadaniami wynikającymi z gry. Do tego rodzaju uczestnictwa w grupie dziecko dojrzewa w wieku szkolnym, a doskonali je w późniejszych latach. Najwyższy poziom rozwoju uczuć społecznych osiąga jednostka, która przejawia postawę twórczej współpracy. Charakterystyczne jest dla niej czerpanie satysfakcji głównie z dawania, z własnego wkładu w realizację i urzeczywistniania potrzeb grupy. Przedszkole stanowi najlepszy teren uspołecznienia – pełni ważną rolę w kształtowaniu się samodzielności, zaufania do własnych sił, umiejętności przystosowania do środowiska i rozwoju zainteresowań intelektualnych.