Smutna żmija

W pobliżu rzeki, wśród kwiatów i ziół, żyła żmija o imieniu Zuzanna. Mimo, iż otaczała ją przepiękna przyroda, to wciąż chodziła smutna i zniechęcona. Przyczyną przygnębienia Zuzanny był brak towarzystwa. Wszystkie zwierzęta żyjące w pobliżu uważały, że żmija to cichy zabójca, czyhający na ich życie. Krążyły historyjki, że jest to okrutna i paskudna kreatura, pożerająca wszystkie stworzenia. Żmija wzbudzała powszechny strach i przerażenie wśród okolicznych gadów, ptaków i ssaków. Poczucie zagrożenia było nieuzasadnione, gdyż Zuzanna była gatunkiem roślinożernym. Uwielbiała spożywać świeże warzywa, na przykład: jarmuż, chrzan, brukselkę oraz buraki. Z owoców gustowała w szczególności w: borówkach, jeżynach, malinach i poziomkach. Nie przepadała za grzybami, ale czasami skusiła się na odżywcze orzechy lub żołędzie. Zuzanna nie rozumiała dlaczego inne zwierzęta unikają jej towarzystwa. Kilka razy przypadkowo usłyszała, tu i ówdzie, niepochlebne uwagi na swój temat. Żmija bardzo przeżywała swoje smutne położenie. Zdarzało się, że czasami żałośnie płakała, w poduszkę z leśnych mchów, ukryta w swojej kryjówce. W końcu, po wielu miesiącach, przeraźliwy szloch Zuzanny usłyszał wąż Hilary, który przypadkowo przebywał w pobliżu rzeki. Szukał on świeżych owoców, które uwielbiał spożywać w dużych ilościach. Kiedy Hilary usłyszał żałosne chlipanie żmii, bardzo się tym przejął. Uznał, że musi pomóc temu rozżalonemu stworzeniu. Kiedy ujrzał Zuzannę, zakochał się w niej od pierwszego wejrzenia. Nagłe uczucie okazało się obustronne. Ślub zakochanych gadów odbył się po trzech dniach. Od tamtych wydarzeń minęło już trzydzieści lat, a może i dłużej. Żmija Zuzanna i wąż Hilary wciąż żyją w harmonii, dążąc się żarliwym uczuciem i wzajemnym szacunkiem. Można ich zauważyć w pobliżu rzeki lub wśród kwiatów i ziół, wspólnie sunących w poszukiwaniu ulubionych roślinnych przysmaków.