Śnieżka cz.2

[…] Tymczasem pewnego dnia macocha sprawdzała za pomocą magicznego lustra, która kobieta jest najpiękniejsza na świecie, i odbicie pokazało jej uśmiechniętą twarz królewny mieszkającej w chatce krasnoludków. Na ten widok zła królowa wybuchnęła złością, zamknęła się w swojej tajemniczej komnacie i przygotowała zatrute jabłko, po którego ugryzieniu zasypiało się wiecznym snem. W ten sposób zamierzała pozbyć się pasierbicy raz na zawsze. Następnie przemieniła się w starą handlarkę i zjawiła się przy domku krasnoludków. Zapytała Śnieżkę o drogę i w podziękowaniu za wskazówki podarowała jej zatrute jabłko, a królewna ugryzła kawałek. Gdy nadeszły krasnoludki, ujrzały leżącą na ziemi królewnę. Zrozpaczone nie zauważyły nadgryzionego jabłka. Zrobiły Śnieżce trumnę i zaniosły ją na polanę. Ułożyły dziewczynę na poduszce i nazbierały kwiatów, które tak kochała. Rankiem ujrzał Śnieżkę przejeżdżający drogą królewicz. Zachwycił się jej urodą, zapytał więc krasnoludków, kim jest ta piękność, a one opowiedziały mu jej smutną historię. Wzruszony królewicz podszedł do królewny i by poprawić poduszkę, lekko ją uniósł. Wtedy z ust Śnieżki wypadł kawałek jabłka i trucizna straciła moc. Królewna otworzyła oczy i uśmiechnęła się do przystojnego wybawcy. Książę zabrał Śnieżkę do swojego królestwa i wkrótce odbył się wspaniały ślub.