Tchórzostwo w literaturze

We fragmencie “Listów starego diabła do młodego” należy przede wszystkim zwrócić uwagę na to, iż jest to przekaz od szatana do szatana, co wiąże się z tym, że postać ta symbolizuje zło. W tekście mowa jest głównie o tym, że nie można pozwolić na dopuszczenie dobra (żal i pokora), bo ono prowadzi do Boga, który jest tam nazwany Nieprzyjacielem. Utwór otwarcie mówi o tym, z czego człowiek jest dumny, a czego się wstydzi, co całkowicie zgadza się z prawdą. Nie ma człowieka bez wad, dlatego w ciągu całego życia każda osoba uczy się akceptować swoje słabości. Tekst opowiada o tym, że diabeł chce mieć jak najwięcej dla siebie, dlatego przekonuje do zła, a gdy jest już u skraju wykonania pracy, czyli przeciągnięcia ludzi na swoją stronę, zawsze wstawia się Nieprzyjaciel. W tym fragmencie niedosłownie opisana jest także wojna między szatanem i Bogiem. Mówi on również o istocie cnót w życiu: osoby żyjące na świecie stworzonym odgórnie z wieloma niedogodnościami, uczą się o tym, co jest dla nich dobre, a co złe, dzięki czemu w ich moralności zarysowuje się mocno sprawa odwagi i tchórzostwa. Niestety, niektórzy utrzymują cnoty tylko chwilowo, zapominając później o tym, jak ważne one były dla nich dotychczas. Ludzie nie chcąc tracić tego, co mają w życiu, wolą stchórzyć, zamiast stawić się kolejnym wyzwaniom. Uważam, że tekst ten jasno ukazuje, iż konsekwencją uleganiu zła jest połączenie z diabłem. Jego Nieprzyjaciel, Bóg, zrobi wszystko, aby wybaczyć każdej zagubionej osobie. Jest to całkowicie odmienne od zamierzeń szatana, dla którego triumfem jest to, gdy ludzie przechodzą na ciemną stronę. Nie chce on pozwolić, aby byli oni miłosierni wobec siebie, zdecydowanie woli krzywdę i nienawiść wobec bliźniego.