Utopia

Patrząc na obraz „Atlantis” Lloyda K. Townsenda uważam, że życie w cudownej sielance wcale nie jest tak fantastyczne, jak przedstawia to malarz. Oglądając dzieło, od razu rzuca się w oczy, utopijna wizja świata. Już sam tytuł obrazu wskazuje, że możemy podziwiać mityczną, zaginioną wyspę Atlantydę. To co przedstawia obraz nie może być odzwierciedleniem rzeczywistego świata. Obecność zwierząt z różnych gatunków, żyjących ze sobą w spokoju i harmonii jest typowym przykładem utopii. Sarna karmiona przez bogato ubraną kobietę, paw spokojnie przechadzający się wokół fontanny, małpki buszujące wśród drzew a do tego potulna pantera z obrożą na szyi to nierealne zachowania zwierząt, które w naturalnych warunkach wzajemnie by się rozszarpały. Każde z tych zwierząt posiada instynkty, które wpływają na ich zachowanie. Pantera nigdy w życiu nie siedziałaby spokojnie, mając przed nosem sarnę czy pawia. Z obrazu emanuje wyjątkowy spokój i sielanka typowa dla utopii.
Utopia to także szczęście i bogactwo, dostatek i przepych, czego w obrazie Townesenda nie brakuje. Wszyscy na obrazie ubrani są w bogate stroje. Złota biżuteria, złote naczynia i kielichy. Do tego oczywiście bujne i dorodne kwiaty, które aż spływają z altany. Dookoła niezliczona ilość różnych gatunków roślin, przepiękne kwitnących no i oczywiście piękna słoneczna pogoda. Czyż nie jest to idylla, miejsce z naszych marzeń. Pozornie niczego na tym obrazie nie brakuje. Jest słonecznie, przyjemnie, wszyscy się do siebie uśmiechają, zwierzęta wzajemnie się tolerują a w tle słychać jeszcze zapewne cudowną muzykę, którą tworzy stojący z tył altany grajek.