„Zadumana papuga”

Papuga Małgorzata mieszkała w dużej klatce, w mieszkaniu państwa Nowaków. Zajmowała lewy róg dużego pokoju, tuż przy ogromnym oknie wychodzącym na zachód. Z wnętrza swojej klatki podziwiała ogród i wysokie drzewa rosnące na jego skraju. Ach, jak bardzo pragnęła polecieć chociażby kilka metrów dalej. Chciała zobaczyć co kryje się za bujną koroną modrzewi i buków. Huśtając się na huśtawce zrobionej z drucików przez właściciela Jakuba, snuła senne marzenia o locie w nieznane. Marzyła, iż wzbija się w powietrze, a wiatr przeczesuje łagodnie jej skrzydła i pióra. Tęskniła za podróżowaniem w nieznane, które pamiętała jeszcze z czasów kiedy zamieszkiwała gęste, deszczowe lasy. Nie narzekała jednak na swój żywot, gdyż Jakub opiekował się nią bardzo dobrze i troskliwie. Jedynie czasami marzenia wracały, a ona sama popadała wtedy w zadumę i melancholię.