Zaścianek – 1

Głównymi przedstawicielami szlachty zaściankowej w „Panu Tadeuszu” jest ród Dobrzyńskich. Przybyli oni na Litwę podczas pospolitego ruszenia za panowania króla Jana III z Mazur. W przeszłości była to bogata i liczna rodzina, obecnie należą do zubożałej szlachty, która sama musi pracować na swoje utrzymanie. Mimo to zachowali dawne tradycje i obyczaje. Charakteryzują ich czarne włosy, ciemne oczy, wysoki wzrost i orle nosy. Mężczyźni noszą imiona Maciej lub Bartłomiej, a kobiety Katarzyna bądź Maryna. Dla rozróżnienia poszczególnych osób nadano im przydomki. Dom Dobrzyńskich kiedyś stanowił centrum wioski, ponieważ był największy i najbardziej rozwinięty, obecnie jest zaniedbany i zagracony. Głową rodu jest Maciej Dobrzyński, zwany Maćkiem nad Maćkami. Ma 70 lat, jest niskiego wzrostu. Był dawnym konfederatem barskim, w młodości przeszedł służbę wojskową, w której trakcie zasłużył się dla kraju, między innymi ratując pana Pocieja. W zamian nie chciał nigdy zapłaty, co pokazuje jego skromność i oddanie krajowi. Mimo że nie zabiega o uznanie innych i ceni spokój, jest powszechnie szanowany i uważany za głos mądrości ludu. Zna się na historii, prawie, gospodarce i lecznictwie. To jego szlachta prosi o radę w sprawie powstania. Nie daje się wciągnąć w spór z Soplicami, a zajazd uważa za głupotę. Twierdzi, że prawdziwymi wrogami są Rosjanie, których szczerze nienawidzi. Kieruje się rozsądkiem i nie podejmuje żadnej decyzji pochopnie, na przykład chce wiedzieć, skąd dokładnie pochodzi plotka o nadchodzących wojskach francuskich.