Wydaje się, że nie ma takiego człowieka, który nie lubiłby otaczać się przyrodą. Natura odznacza się takimi cechami, które działają w sposób kojący na człowieka.Jak człowiek może zagrażać przyrodzie?Natura to zasoby Ziemi, to znaczy ziemia, powietrze i woda wraz ze wszystkimi istotami na nich lub w nich się znajdującymi. Do tych istot należy świat roślinny oraz zwierzęcy. Człowiek w hierarchii przyrodniczej jest położony najwyżej, na samym szczycie. Dlatego ma panować nad przyrodą, gdyż jest istotą przewyższającą rośliny oraz zwierzęta. Czasem jednak ludzie działają nieodpowiedzialnie. Ich działanie, zamiast być działaniem proekologicznym, staje się działaniem niszczycielskim. Przykładem może być choćby nielegalna wycinka drzew. Często się o tym słyszy w obecnych czasach, ale nie jest to jedyny problem. Dużo się teraz słyszy o zakładaniu tak zwanych fotopułapek, mających na celu złapanie na gorącym uczynku m.in. nielegalnych kłusowników. Niestety, zdarzają się przypadki, że człowiek próbuje złapać dziką zwierzynę w zastawione wnęki. Odbywa się to wbrew wszelkim przepisom prawnym, ale też moralnym. Fotopułapki mają również pomagać namierzyć osoby wyrzucające odpady w kompleksach leśnych. To powoduje duże zagrożenie dla zwierząt mieszkających w lesie. Wyrzucone plastikowe reklamówki mogą być przyczyną uduszenia się zwierząt. Ludzie niestety często nie umieją zachować się w lesie. Przyroda wymaga specjalnego traktowania i specjalnego zachowania się wobec niej. Człowiek jednak woli deptać dziką roślinność, zarówno w lesie, jak i na pozostałych obszarach cennych przyrodniczo. Las oraz inne dzikie powierzchnie to dom dla zwierząt oraz ptaków. Każda, nawet najmniejsza, ingerencja ludzi w ich środowisko wywołuje u nich stres. A przecież każdy chce się czuć bezpiecznie w domu. Degradacja roślin, także rzadkich albo endemicznych, to szkoda, którą człowiek wyrządza także samemu sobie. Człowiek bez natury nie może funkcjonować, a gdy ją zniszczymy, prawdopodobnie już nigdy nie będzie możliwości naprawy tego.Jak ochronić przyrodę?Aby zapobiec tym destrukcyjnym działaniom, zdecydowano o ustanowieniu prawych form ochrony przyrody terenów cennych przyrodniczo. Ochrona przyrody to działalność mająca na celu zachowanie albo restytuowanie bardzo cennych oraz rzadkich zasobów Matki Natury.Przyroda musi podlegać ochronie po to, aby nadal istniała niezwykła różnorodność regionów oraz obiektów. Mając na uwadze sytuację ich zagrożenia albo specyficzne położenie, ochrona przyrody jest naprawdę potrzebna. Niestosowanie norm prawnych, także tych dotyczących ochrony przyrody, zagrożone jest karą. Należy jednak podkreślić, że chronienie natury – czy to roślin, czy zwierząt – zależy przede wszystkim od poziomu wrażliwości oraz świadomości przyrodniczej całego społeczeństwa i każdego z nas osobno.Ustawa o ochronie przyrody z dnia 16 kwietnia 2004 roku definiuje, że formami ochrony przyrody w Polsce są:- ochrona gatunkowa roślin, zwierząt i grzybów,
– park narodowy,
– rezerwat przyrody,
– park krajobrazowy,
– obszar Natura 2000,
– obszar chronionego krajobrazu,
– pomnik przyrody,
– stanowisko dokumentacyjne,
– użytek ekologiczny,
– zespół przyrodniczo‑krajobrazowy.Jedną z najpopularniejszych form ochrony przyrody zarówno w Polsce, jak i na świecie jest park narodowy. Jest także jedną z najbardziej znanych form ochrony przyrody w kraju i na świecie. Jaki teren możemy nazwać parkiem narodowym?Co to jest park narodowy?Parkiem narodowym możemy nazwać region chroniony, na obszarze którego zlokalizowane są cenne walory przyrodnicze. Obszar parku narodowego wynosi ponad 1 tysiąc hektarów. Parki narodowe powstają głównie w tym celu, by zachować istnienie bioróżnorodności. Na terenie parku narodowego rosną rośliny i grzyby, a także mieszkają zwierzęta, będące rzadkimi okazami, które zagrożone są wymarciem. Swoje miejsce mogą tu również znaleźć wyjątkowe, malownicze twory tak zwanej przyrody nieożywionej. Całokształt tych czynników i warunków skutkuje tym, że park narodowy odznacza się nie tylko walorami krajobrazowymi, lecz również naukowymi czy kulturowymi i społecznymi. Na terenach parku prowadzi się specjalne badania, umożliwiające zbadanie tego, jak funkcjonuje naturalny ekosystem w warunkach niemalże bez wpływu człowieka. Park narodowy posiada także swoją otulinę. Czym jest otulina? Otóż otulina parku narodowego to specjalnie wydzielony pas wokół parku, który nie jest już obszarem ochrony przyrody. Otulina parku narodowego dba o to, by czynniki pochodzące z zewnątrz w znaczący sposób nie wpływały na środowisko parku. Tymi czynnikami mogą być fabryki, znajdujące się w pobliżu miasta lub pobliskie drogi.W Polsce utworzono 23 parki narodowe. Ostatnim z nich, a więc najmłodszym, jest park Ujście Warty, który powstał w 2001 roku. W Polsce parki narodowe położone są w poniższych regionach:- w pasie pobrzeży – 2;
– w pasie pojezierzy – 5;
– na Nizinach Środkowopolskich – 5;
– na wyżynach – 3;
– na terenach górskich – 8.Należy zaznaczyć, że ogólnie na Ziemi istnieje ponad 7 tysięcy parków narodowych.Ich całkowita powierzchnia wynosi więcej niż 1 milion kilometrów kwadratowych. Parkiem utworzonym najwcześniej, a więc najstarszym, jest Park Narodowy Yellowstone, położony w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej.W tym opracowaniu skupimy się na opisie Karkonoskiego Parku Narodowego.Karkonoski Park NarodowyKarkonoski Park Narodowy jest jednym z 23 parków narodowych w Polsce. Jego powstanie datuje się na 1959 rok. Powstał jako fragment rezerwatu, który został założony po zakończeniu II wojny światowej. Jego obszar w 2016 roku powiększono o kolejne 371 hektarów i dlatego całkowity obszar Karkonoskiego Parku Narodowego wynosi obecnie 5 951 hektarów. Karkonoski Park Narodowy, jak sama nazwa wskazuje, leży w Karkonoszach w województwie dolnośląskim. Graniczy z Republiką Czeską. Swym zasięgiem obejmuje sześć gmin: Szklarska Poręba, Piechowice oraz Jelenia Góra i Podgórzyn, a także Karpacz i Kowary. Na terenie Karkonoskiego Parku Narodowego zlokalizowany jest Główny Grzbiet Karkonoszy od zachodnich stoków Mumlawskiego Wierchu na zachodniej stronie aż po Przełęcz Okraj po stronie wschodniej. Na obszarze Parku leży również enklawa Wodospadu Szklarki. To, że akurat na tym terenie postanowiono utworzyć park narodowy, nie jest rzeczą zaskakującą. Już w XIX wieku zdano sobie sprawę z konieczności podjęcia odpowiednich decyzji dotyczących ochrony niezwykłych gatunków roślin oraz zwierząt, których było coraz mniej i których zasoby w sposób wyraźny zmniejszały się. Walory przyrodnicze gór Karkonoszy – do których zaliczamy ich budowę geologiczną, świetnie zachowane i widoczne formy polodowcowego ukształtowania terenu czy bogactwo świata roślinnego oraz zwierzęcego – zadecydowały o tym, że już w 1910 roku utworzono w Karkonoszach stanowisko komisarza ochrony przyrody. Nast�
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!
Wystąpił błąd, spróbuj ponownie :(
Udało się! :) Na Twojej skrzynce mailowej znajduje się kod do aktywacji konta
";
�pnie w 1927 roku powstała straż górska. Niedługo potem, bo już w roku 1933, postanowiono utworzyć w Karkonoszach pierwsze rezerwaty przyrody, które obejmowały tak zwane kotły polodowcowe oraz liczne pomniki przyrody, przede wszystkim skałki granitowe. Były to następujące rezerwaty przyrody: Kocioł Łomniczki, Kotły Wielkiego i Małego Stawu oraz Śnieżne Kotły i Czarny Kocioł. Karkonoski Park Narodowy powstał 16 stycznia 1959 roku na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z tego właśnie dnia. Początkowo jego powierzchnia wynosiła 5 510 hektarów. Po zmianach, mających miejsce w latach 1996 oraz 2016, obecna powierzchnia parku, tak jak wspomniano, wynosi 5 951 hektarów.W 1992 roku Karkonoski Park Narodowy razem z Krkonošskym národním parkiem, położnym w Czechach, UNESCO uznało za Bilateralny Rezerwat Biosfery. Te dwa parki w 2004 roku dostały certyfikat Parku Transgranicznego, który nadaje Europejska Federacja Parków Narodowych i Parków Natury.Aż 4 397 hektarów powierzchni parku stanowią kompleksy leśne. Są one objęte ochroną czynną. Ochrona czynna polega na takiej ochronie przyrody, która może być stosowana na całym terenie parku albo tylko jego fragmencie, i która dopuszcza możliwość wykonywania w razie uzasadnionej konieczności zabiegów ochronnych, będących ingerencją w jej naturalne procesy. Obszary, które leżą ponad górną granicą lasu – to piętro subalpejskie oraz alpejskie – zajmują powierzchnię blisko 1 500 hektarów. Te tereny podlegają ochronie ścisłej. Taki sposób ochrony przyrody polega na tym, że nie istnieje możliwość ingerencji w procesy zachodzące w sposób naturalny. Należy jedynie zabezpieczyć te procesy przed wpływem czynników zewnętrznych.Kompleksy leśne zajmują prawie 70 procent obszaru Karkonoskiego Parku Narodowego. Resztę stanowią ekosystemy o charakterze nieleśnym, głównie znajdujące się powyżej górnej granicy występowania lasu, a także ekosystemy lądowe oraz wodne. Otulina parku, znajdująca się wokół niego, zajmuje powierzchnię 13 093 hektarów.W Karkonoskim Parku Narodowym, jak to w górach, panuje specyficzny klimat. Warunki klimatyczne są czynnikami, które wpływają na procesy rzeźbotwórcze oraz glebotwórcze, a także na zbiorowiska roślinne i zwierzęce. Klimat Karkonoszy jest uwarunkowany masami powietrza oceanicznego. Wpływa to na długość trwania zim oraz na ich ostry przebieg. W Karkonoskim Parku Narodowym występują także duże opady atmosferyczne, znaczące wahania temperatury powietrza oraz porywisty wiatr. Zmienia się to razem ze zwiększaniem się wysokości nad poziomem morza.W Karkonoszach jest układ stref klimatycznych o charakterze piętrowym. Pięter jest cztery i są nimi: piętro umiarkowanie ciepłe, piętro umiarkowanie chłodne, piętro chłodne oraz piętro bardzo chłodne.Flora Karkonoskiego Parku NarodowegoKarkonoski Park Narodowy to miejsce występowania wielu gatunków roślin. Szacuje się, że jest ich ponad tysiąc. Rośliny w sposób szczególny odróżniają Karkonosze od Sudetów oraz wszystkich innych pasm górskich Środkowej Europy. Na stosunkowo niedużej powierzchni istnieje możliwość zobaczenia gatunków pochodzących z różnych regionów geograficznych. Wiele z nich jest gatunkami rzadkimi oraz zagrożonymi wyginięciem. Karkonosze są także miejscem, gdzie zadomowiły się relikty polodowcowe oraz rośliny endemiczne. Relikty polodowcowe w Karkonoskim Parku Narodowym mają swoje stanowiska, które położone są w izolacji. Są w ten sposób oderwane od swojego naturalnego regionu występowania. Z kolei roślin endemicznych, które tu rosną, nie spotkamy w żadnym innym miejscu na świecie. Do roślin endemicznych zaliczamy między innymi skalnicę bazaltową, dzwonek karkonoski czy gnidosz sudecki. Ciekawym okazem jest właśnie dzwonek karkonoski. Osiąga wysokość tylko do 40 centymetrów, jest niepozorny, a jednocześnie jest wielkim endemitem Karkonoszy. Znajduje się nawet w nowym logo Karkonoskiego Parku Narodowego, obok goryczki trojeściowej i Śnieżki. Niestety występowanie dzwonka karkonoskiego z roku na rok jest coraz mniejsze z tego względu, że zaprzestano tradycyjnej gospodarki kośno-pastwiskowej. Z tego powodu, podobnie jak pozostałe rzadkie rodzaje roślin, hoduje się go w Żywym Banku Genów w Jagniątkowie. Innymi przedstawicielami flory na obszarze Karkonoskiego Parku Narodowego są: pierwiosnek maleńki, macierzanka halna, przytulia sudecka, a także czosnek syberyjski, czosnek siatkowaty oraz malina moroszka.Fauna Karkonoskiego Parku NarodowegoFauna Karkonoskiego Parku Narodowego jest bardzo zróżnicowana gatunkowo. Wiąże się to z piętrowością roślin. Na każdym piętrze panuje odmienny klimat i różnorodna mozaika zbiorowisk zwierzęcych. Także polodowcowe ukształtowanie terenu oraz strome zbocza o charakterze kamienistym sprawiają, że bogactwo świata zwierzęcego jest duże. W Karkonoskim Parku Narodowym występuje co najmniej 15 tysięcy gatunków bezkręgowców, powyżej 320 gatunków kręgowców, pośród nich 2 gatunki ryb, 6 gatunków płazów, 6 gatunków gadów, blisko 200 gatunków ptaków lęgowych i przelotnych, a także około 60 gatunków ssaków.Wśród ssaków należy wyróżnić wydrę, jelenia, sarnę europejską, lisa rudego, a także 16 rodzajów nietoperzy. Ciekawym zwierzęciem, które żyje na terenie Karkonoskiego Parku Narodowego, jest muflon śródziemnomorski, który został introdukowany na początku XX wieku z terenu Korsyki. Na obszar parku w ostatnim czasie powracają również duże ssaki drapieżne, takie jak wilk czy ryś. Duże bogactwo przyrodnicze parku stanowią także ptaki. Swoje lęgowiska mają tu na przykład włochatka, sóweczka, cietrzew (będący gatunkiem zagrożonym wymarciem), a także głuszec, drozd obrożny czy płochacz halny. Jednakże najbardziej licznie występują w parku owady i inne bezkręgowce. Swoje miejsce znalazły tu gatunki endemiczne owadów, na przykład podgatunek motyla – miernikowca.Karkonoski Park Narodowy i turystykaKarkonoski Park Narodowy powstał w celu zapewnienia ochrony przyrody gór Karkonoszy oraz w celu zachowania jej w naturalnym stanie przy jednoczesnym udostępnieniu terenu dla turystyki. Wraz z turystyką przyszło niestety zagrożenie natury. Masowy ruch turystyczny sprawił, że turystyka stała się jednym z największych zagrożeń dla przyrody. W ciągu roku do Karkonoskiego Paku Narodowego przyjeżdża około dwóch milionów turystów. Obszar parku jest stosunkowo łatwo dostępny, ponieważ istnieją wytyczone szlaki. Zorganizowano ponad 100 kilometrów szlaków (szlaków jest 33). Dodatkowo utworzono specjalne szlaki dla rowerzystów. Karkonoski Park Narodowy pełni także rolę edukacyjną. Powstało tu 9 ścieżek edukacyjnych. Ośrodkami edukacyjnymi są między innymi Karkonoskie Centrum Edukacji Ekologicznej w Szklarskiej Porębie, Karkonoski Bank Genów czy Ośrodek Edukacyjno–Informacyjny Karkonoskiego Parku Narodowego „Domek Myśliwski” w Karpaczu. W Karkonoskim Parku Narodowym każdy znajdzie coś dla siebie. Są wyznaczone trasy do jazdy konnej, a także trasy narciarskie wraz z wyciągami krzesełkowymi oraz orczykowymi.Aby wejść do Karkonoskiego Parku Narodowego, trzeba uiścić opłatę.
i ucz się szybciej!
Dodaj komentarz jako pierwszy!