Krajobraz nadmorski

Jest mało piękniejszych rzeczy od widoku wschodzącego lub zachodzącego słońca nad morzem. Ciepły piasek pod stopami w gorący, letni dzień. Ulga, gdy się można położyć na plaży i schować ciało pod plażowym parasolem. Twarz smagana jesiennym wiatrem, podczas spaceru po plaży w październiku. Albo zimowy wypad na molo ciągnące się w głąb morza. To, że Polska ma dostęp do morza, to dla nas, Polaków, wielkie błogosławieństwo. Na obszarze Polski są położone zarówno góry, jak i morze. Dlatego zarówno miłośnik górskich wycieczek, jak i zadeklarowany, trochę leniwy plażowicz, znajdą coś dla siebie. Polskim plażom niczego nie brakuje w porównaniu z plaż zagranicznych. Owszem, może Morze Bałtyckie nie jest tak ciepłe, jak Adriatyk albo występują w nim częściej inwazje sinic. Jednakże nie możemy mieć kompleksów na tym punkcie. Każdy znajdzie coś dla siebie. Nad polskim wybrzeżem dobrze rozwinięta jest baza turystyczna, zarówno ta noclegowa, jak i gastronomiczna. Niekiedy nawet, w tych najbardziej „gorących” terminach długich weekendów, ciężko o nocleg ze względu na tak duże zainteresowanie wakacjami nad polskim morzem. Szczególnie w ostatnich latach, kiedy panuje epidemia koronawirusa, ludzie ograniczyli podróże zagraniczne na rzecz wędrówek po Polsce. Tłumnie przybyli także nad polskie morze. Jednak miłośnik spokoju i osamotnienia, także będzie mógł znaleźć tu coś dla siebie. I to wcale nie są tereny położone nie wiadomo jak daleko. Czasem wystarczy odbić tylko kilka kilometrów od znanego kurortu, by odnaleźć spokój i ciszę. Krajobraz nadmorski rządzi się swoimi specyficznymi zasadami. Na żadnym innym terenie nie znajdziemy takich form krajobrazu jak nad morzem. Ulega zmianom razem z pogodą i przez to nie ma możliwości ujrzenia go takim samym drugi raz. Jest to jego jedna z ważniejszych cech. Zamknij oczy i włącz wyobraźnię. Pierwsze miejsce w krajobrazie nadmorskim należy oczywiście do morza. Morze jest dużym zbiornikiem wodnym, który wydaje się nie mieć końca. Ciągnie się aż po horyzont. Czasem jest jasnoniebieskie i spokojne. Kiedy indziej przybiera ciemne barwy i jest mocno wzburzone. Często trzęsą nim sztormy. Jednakże zawsze są to barwy niebieskie, niekiedy przybierające wręcz kolor zielonkawy. Morze to nie tylko woda. To również statki, których zarysy majaczą nam w oddali, a także plażowicze, weseli i rozgrzani, spędzający czas na brzegu morza. Jeśli myślimy o morzu, to widzimy piasek. Jak piasek, to i wydmy. Piasek to miliony drobniutkich kuleczek, które wsypują się do butów albo przepływają płynnie przez dłonie. Na terenach wydmistych rosną sosny, a także małe, niskie krzewy. Plaża roi się feerią barw. Kolorowe ręczniki leżące na piasku, wielobarwne parasole plażowe i dmuchane piłki – wszystko przywodzi na myśl beztroski, letni czas. Dzień umila szum morza, a także śpiew ptaków, a przede wszystkim pisk mew. Mewy są nierozerwalnie związane z krajobrazem nadmorskim. Lądują na drewnianych falochronach wystających z głębi morza. Lubują się w molach. To wszystko sprawia, że krajobraz nadmorski to kumulacja potęgi przyrody i piękna morza, a także obecności człowieka, reprezentowanej poprzez kolorowych wczasowiczów.
Weźmy na tapet najpierw przykład Polski.
Krajobraz Polski podzielony jest na pewne krainy fizyczno-geograficzne. Regiony te mają układ równoleżnikowy. Wśród tych krain występuje także Pas Pobrzeży. Pas Pobrzeży zlokalizowany jest na północy kraju, nad Morzem Bałtyckim. Pas Pobrzeży Nadbałtyckich rozciąga się od zatoki Kilońskiej do Zalewu Wiślanego. Polska część tego regionu geograficznego obejmuje 19 tysięcy kilometrów kwadratowych. W jego skład wchodzą: Pobrzeże Szczecińskie, Pobrzeże Koszalińskie i Pobrzeże Gdańskie.
Jakie są specyficzne formy krajobrazu tego terenu?
Krajobraz nadmorski może być ukształtowany w różny sposób. Może być to obszar, który będzie pokryty wydmami lub mieć charakter delty, jeziorno-bagienny lub nadmorskich klifów. Krajobraz nadmorski może być także formowany w równiny morenowe, które mierzą mniej niż sto metrów nad poziomem morza, a tylko czasem dostrzeże się jakieś niewielkie wzniesienie, mające maksymalnie dwieście metrów wysokości.
Pas pobrzeży cechuje się występowaniem specyficznego klimatu, który jest odmienny niż w innych częściach kraju. Wpływa na to bezwzględnie bliskie sąsiedztwo Morza Bałtyckiego. Klimat nad morzem charakteryzuje się łagodnymi zimami oraz ciepłymi, lecz nie upalnymi latami. Średnia roczna suma opadów to ponad 600 mm. To, że Morze Bałtyckie jest blisko, można zauważyć także na przykładzie warunków hydrologicznych i ekologicznych. Rośnie tu bowiem specyficzna roślinność, która jest typowa dla tego obszaru. Ciekawostką jest, że na polskiej powierzchni nadmorskiej występują nawet pewne rodzaje roślin atlantyckich. Między innymi z tego względu, region pobrzeży nadmorskich to teren bardzo atrakcyjny przyrodniczo. Dlatego w Polsce w pasie Pobrzeży Południowobałtyckich założono dwa parki narodowe – Słowiński i Woliński. Znajduje się tu także pięć parków krajobrazowych i wiele rezerwatów przyrody. Jednocześnie obszar położony nad Morzem Bałtyckim to teren bardzo atrakcyjny dla turystów. Ta gałąź polskiej gospodarki jest tu na tyle silnie rozwinięta, że nad Morzem Bałtyckim położonych jest wiele hoteli a także mamy bogatą ofertę gastronomiczną. Część hoteli jest naprawdę renomowana i należy do europejskiej czołówki, jeśli chodzi o poziom zakwaterowania. Niewielka odległość od Bałtyku wpływa na warunki życia lokalnej społeczności. Determinuje to ich życie i pracę, gdyż zazwyczaj pracują oni w dziedzinie rybołówstwa albo są pracownikami portu czy stoczni, a także wspomnianego już sektora turystyki.
Charakterystyczną formą krajobrazu dla terenów nadmorskich są wyspy. Jak możemy zdefiniować pojęcie wyspy?
Wyspa to stała część powierzchni lądowej kuli ziemskiej, otoczona z każdej ze stron wodą. Wyspą nie jest ruchoma ławica zbudowana z piasku albo ląd, który jest zalewany podczas trwania przypływu. Wyspy mogą się tworzyć na rzekach, ale też na jeziorach, morzach, stawach czy oceanach.
Jak powstają wyspy?
Wyspy mogą powstać na skutek zanurzenia się powierzchni lądowej, która ma urozmaiconą rzeźbę terenu. Powstanie wysp może nastąpić także na skutek nierównego wypiętrzenia się obszaru szelfu, a także poprzez działalność fal morskich, która będzie miała charakter budujący. Innym sposobem powstania wysp jest tak zwana wyspa koralowa, która powstaje na skutek działania organizmów żywych. Także innym przykładem jest wyspa wulkaniczna, powstała poprzez działanie wulkanów, znajdujących się pod powierzchnią wody. Wysypy powstają także dzięki trzęsieniom ziemi oraz nagromadzeniu się osadów przynoszonych przez rzekę w jej delcie. Specyficznymi wyspami są te, które zostały stworzone w sposób sztuczny przez człowieka. Najbardziej chyba znanym przykładem sztucznych wysp są Palm Islands, leżące w Dubaju.
Specyficznymi wyspami są również tak zwane wyspy pływowe. Wysypy pływowe, kiedy panuje czas przypływów, tracą bezpośrednie połączenie ze stałą powierzchnią lądową.
Wyspy mają możliwość skupiania się w archipelagi, to znaczy być w skupisku. Duża część z nich pozostaje jednak samotnymi lądami.
Czy można oszacować liczbę wysp na świecie? Okazuje się, że tak. I tak na przykład policzono, że wysp o całkowitej powierzchni wynoszącej powyżej 1 kilometra kwadratowego jest 21 818. Łącznie stanowią one obszar 9 938 964 kilometrów kwadratowych. Linia brzegowa tych wysp ciągnie się łącznie przez 1 304 762 kilometrów. Wysp, których powierzchnia wynosi po