Ruch obiegowy Ziemi
Zamień czytanie na oglądanie!
i ucz się szybciej!
Dziś zajmiemy się bardzo ważnym zjawiskiem, jakim jest ,,ruch obiegowy Ziemi”.
Zacznijmy więc, od krótkiego wyjaśnienia, czym właściwie jest ,,ruch obiegowy Ziemi”. Otóż jest to podróż, jaką odbywa Ziemia, krążąc wokół Słońca. Poniżej poznacie więcej szczegółów, dotyczących tego zagadnienia.
Ziemia porusza się po określonym torze, który nazywamy orbitą. Ta droga, którą pokonuje nasza planeta, wokół Słońca ma kształt elipsy, więc ta odległość nie jest przez cały czas taka sama. W zależności, może być to odległość od 147 milionów kilometrów lub nawet 152 miliony kilometrów od Słońca. Na szczęście, nie jest to duża różnica w kosmosie, więc nie powoduje ona żadnych zmian w warunkach życia organizmów na niebieskiej planecie. Kolejna ważna informacja dotycząca ruchu obiegowego, to jego kierunek. Odbywa się on w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara. Skoro mowa już o zegarze, to zwróćmy uwagę na czas. Otóż jeden pełny rok, podczas którego Ziemia robi pełen obrót trwa 365 dni 5 godzin 48 minut oraz 46 sekund. Musicie przyznać, że jest to trudne do zapamiętania, więc by ułatwić nam wszystkim życie, przyjęto, że jeden rok trwa 365 dni. Ale przecież co roku zostawałoby sześć godzin, które mogłoby zmienić po kilku latach bardzo wiele w kalendarzu. Nie zostawiono tego problemu samemu sobie i rozwiązano go w taki sposób, że co cztery lata ustanowiono rok przestępny, który trwa 366 dni. Wtedy luty zamiast 28 dni, ma tych dni 29.
Przejdźmy teraz do drogi jaką pokonuje nasza planeta. W ciągu roku jest to aż 939 887 974 kilometrów. Jest to bardzo skomplikowana liczba, więc możecie zapamiętać, że jest to około 940 milionów kilometrów. Skoro mamy już czas oraz drogę, możemy również wspomnieć o prędkości Ziemi. Średnia prędkość naszej planety to 107 218 km/h. W innej jednostce jest to około 30 km na sekundę. Jest to niezwykła prędkość.
Co ciekawe, oś ziemska nie jest położona idealnie prosto w stosunku do płaszczyzny obiegu Ziemi wokół Słońca. Jest ona pochylona pod kątem 66 stopni oraz 34 minut. Bardzo ważny jest fakt, że ten kąt nachylenia się nie zmienia. Oznacza to, że oś, przez pierwsze pół roku swoim północnym końcem jest skierowana w stronę Słońca. Dzięki temu, półkula północna jest bardziej oświetlona, niż część południowa. Ale w trakcie roku to się zmienia i w drugiej połowie roku, oś ziemska swoim południowym końcem skierowana jest bliżej Słońca. Wtedy to właśnie południowa część jest lepiej oświetlona przez promienie słoneczne. Są jednak dwa dni w roku, podczas zmiany końców skierowanych w kierunku Słońca, kiedy to obie półkule są jednakowo oświetlone.
Nie jest to ruch, którego nie możemy zaobserwować. Widzimy pozorną wędrówkę Słońca, którą nazwano ekliptyką. Wydaje nam się, że to Słońce się rusza, a przecież to Ziemia kręci się wokół tej wielkiej gwiazdy. Właśnie przez ekliptykę, w odległych czasach ludzie myśleli, że to Ziemia jest w centrum Układu Słonecznego. Dopiero Mikołaj Kopernik oraz jego odkrycia, udowodniły, że to wcale tak nie wygląda. Planety Układu Słonecznego krążą wokół Słońca, które znajduje się w centrum naszego układu. Kolejnym pojęciem związanym z ruchem obiegowym, jest określenie ,,sfera niebieska”. Jest to swego rodzaju złudzenie optyczne, w którym postrzegamy widoczny fragment nieba, jako kopułę, na której umieszczone są gwiazdy oraz inne planety. Dodatkową cechą charakterystyczną dla tego zjawiska jest fakt, że wydaje nam się, że obiekty, które widzimy na niebie są w tej samej odległości. Jest to oczywiście nie prawda, ponieważ te obiekty są oddalone od siebie o miliony lat świetlnych od siebie. Oczywiście z obserwacją planet z naszej planety, wiążą się też takie określenia jak, ,,horyzont” oraz ,,widnokrąg”. Są to dwa pojęcia bardzo często ze sobą mylone. Widnokrąg, to linia, w której niebo spotyka się z ziemią. Jego linia będzie biegła wzdłuż linii gór, wyżyn, szczytów lub nizin. Horyzont to koło, które powstało przez przecięcie sfery niebieskiej na dwie części. Często, gdy ktoś mówi, że coś znajduje się na horyzoncie, zapewne mylnie używa określeń i w rzeczywistości chodzi mu o widnokrąg.
Myślę, że znacie już wszystkie podstawowe informacje o obrocie obiegowym Ziemi. Teraz przejdźmy do jego skutków. Jest to tak duże zjawisko, że skutków jego występowania jest dużo i są one znaczące dla nas jako ludzi oraz dla funkcjonowania całej planety.
Otóż roczny ruch Ziemi wokół Słońca, powoduje, że Ziemia jest z każdym miesiącem inaczej oświetlona. Jest to jednak proces powtarzający się co 12 miesięcy, czyli dany miesiąc będzie wyglądał tak samo, bez względu na to, który to obrót Ziemi wokół Słońca będzie. Dzięki tym powtarzającym się zmianą, na kuli ziemskiej występują pory roku. Co warte podkreślenia, naukowcy te momenty, w których następuje zmiana pory roku, wyszczególnili i nazwali równonoc lub przesilenie. Teraz wyjaśnię, kiedy co występuję i co właściwie znaczy.
Zacznijmy od równonocy wiosennej. Przypada ona 21 marca i jest dniem kalendarzowego rozpoczęcia wiosny. Podczas zjawiska równonocy, promienie słoneczne padają pionowo na równik. Jest to idealnie linia prosta. Jest to niezwykły moment, ponieważ wtedy dzień i noc trwają dokładnie tyle samo, czyli po dwanaście godzin. Jednak warto tutaj wspomnieć o tym, że wtedy zachodzi również zmiana na biegunach. Wtedy to dzień polarny zaczyna się na półkuli północnej, a kończy na półkuli zachodniej. Dzień polarny, to taki okres, kiedy Słońce nie zachodzi przez co najmniej 24 godziny. Im bliżej biegunów, tym dzień polarny może trwać dłużej. W niektórych punktach może być to 24 godziny, w innych aż 6 miesięcy w samych biegunach. Analogicznie jest z nocą polarną. To okres, kiedy przez co najmniej 24 godziny Słońce nie wschodzi ponad horyzont.
Dalej, niezwykła sytuacja przypada na 22 czerwca. Jest to dzień na północy nazywany przesileniem letnim, jednak nie dotyczy to południowej półkuli. Podczas przesilenia, promienie padają pionowo na Zwrotnik Raka (równoleżnik położony na półkuli północnej). Wtedy właśnie, lepiej oświetlona jest część północna. 22 czerwca ta najdłuższy dzień w roku, a zarazem najkrótsza noc. Zza kołem północnym panuje wówczas dzień polarny, a na południe rozsiewa się noc polarna.
23 września to równonoc jesienna i jest ona prawie że identyczna do równonocy wiosennej. Obie półkule są tak samo oświetlone, a dzień i noc trwają tyle samo. Różnica jest jednak na biegunach. Otóż wtedy na północy kończy się dzień polarny i ustępuję nocy polarnej, a na południu noc znika, by pojawił się dzień polarny. Jest to dzień kalendarzowego rozpoczęcia jesienni.
22 grudnia znów spotyka nas przesilenie. Dla północy będzie to przesilenie zimowe, z kolej dla mieszkańców południa będzie to przesilenie letnie. Wtedy to, Słońce wysyła swoje promienie pod kątem prostym na zwrotnik Koziorożca (równoleżnik położony na półkuli południowej), przez co właśnie półkula południowa jest lepiej oświetlona. Zza kołem podbiegunowym południowym panuje dzień polarny. Na północy jest odwrotnie i tam rządzi noc polarna. Tam też właśnie zaczyna się kalendarzowa zima.
W dniach równonocy Słońce wstaję i budzi się idealnie na wschodzie lub zachodzie. W innych dniach Słońce jest jakby przesunięte, a zachody i wschody Słońca zachodzą w różnych miejscach. Nasza gwiazda jest bardziej przesunięta na północ, gdzie na półkuli północnej panuje lato, a na południowej zima. Analogicznie, gdy źródło światła przesunie się bardziej w kierunku południa, to na północy trwa zima, a na południu lato.
Kolejnym bardzo istotnym skutkiem ru
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!