Każdy z nas zna krajobraz wulkaniczny. Doniosłe wierzchołki, czarna smoła oraz ogień tryskający z krateru. Kojarzy nam się to na przykład z surowym terenem Islandii. Przed oczami mamy niedawny wybuch wulkanu Cumbre Vieja na kanaryjskiej wyspie La Palma, który doprowadził do takich strat w Hiszpanii, jakich nie było nigdy dotąd w historii tego państwa. Wybuch wulkanu połączony był ze wstrząsami sejsmicznymi, emisją gazów oraz oczywiście wypływaniem lawy. Swoje domy musiało opuścić ponad 7 tysięcy mieszkańców. 3 tysiące budynków mieszkalnych zostało doszczętnie zniszczonych. Wulkan Cumbre Vieja wybuchnął pierwszy raz od 50 lat. Jego erupcja trwała 3 miesiące i zakończyła się z końcem grudnia 2021 roku.Jak możemy zdefiniować wulkan?Wulkanem nazywamy takie miejsce, z którego wyłania się lawa, a także gazy wulkaniczne (fumarole, mofety i solfatary) oraz materiały piroklastyczne. Pojęcie wulkanu odnosi się niekiedy również do form powierzchni ziemskiej, które powstały na skutek aktywności wulkanu. Jednakże takie stosowanie tego pojęcia nie jest zbyt właściwe. Bardziej odpowiednie w tej sytuacji będą takie terminy, jak na przykład kopuła wulkaniczna, stożek wulkaniczny czy góra wulkaniczna. Nazwa „wulkan” pochodzi od łacińskiego słowa Vulcanus, które odnosi się do imienia boga ognia w mitologii rzymskiej.Jak powstają wulkany?Powstanie wulkanów łączy się ze strefą młodej górotwórczości oraz z terenami aktywnych trzęsień ziemi. Powiązania pomiędzy tymi zjawiskami zdefiniowane są za pomocą teorii tektoniki płyt litosfery. Kiedy jedna płyta litosfery zachodzi pod drugą płytę, to w miejscu styku obu płyt tworzą się wulkany. Jeśli chodzi o powierzchnię lądową, wulkan powstanie wzdłuż krawędzi tychże płyt. Jeśli natomiast chodzi o obszar oceanu, wulkan powstanie wzdłuż rowów oceanicznych (na przykład Wyspy Japońskie, południowa część Europy, a także Filipiny i wybrzeże Pacyfiku). Wulkany mogą również powstać w punktach rozsuwania się płyt litosfery. Są to tak zwane grzbiety śródoceaniczne oraz doliny ryftowe. Przykładem może być Grzbiet Śródatlantycki oraz Wielkie Rowy Afrykańskie. Dodatkowo wulkany mogą występować powyżej plam gorąca, które z kolei mogą być bardzo oddalone od granic płyt litosfery. Przykładem są Hawaje lub Reunion. Ciekawostką jest, że działalność wulkaniczna na terenie Islandii ma związek z granicą płyt, a dokładnie ze Grzbietem Śródatlantyckim, oraz z istnieniem plamy gorąca.Rodzaje wulkanówNa Ziemi wyróżnia się kilka rodzajów wulkanów, których aktywność zmienia się wraz z upływem czasu. Ze względu na aktywność wulkanu można je podzielić na wulkany czynne, drzemiące oraz wygasłe. Wulkany czynne to takie, które stale lub sporadycznie ukazują swoją działalność. Przykładami czynnych wulkanów są położone we Włoszech wulkany Wezuwiusz, Etna oraz Stromboli. Jeśli wulkan jest wulkanem drzemiącym, to znaczy, że aktywność tego wulkanu została kiedyś w przeszłości zauważona. Natomiast od już dłuższego okresu nie zanotowano jego aktywności, gdyż jej nie wykazywały. Wyróżniamy także wulkany wygasłe, czyli wulkany, których aktywności w przeszłości w ogóle nie zanotowano. Do wulkanów wygasłych zalicza się między innymi stożki wulkaniczne położone w Polsce i w Niemczech.Proces powstania wulkanu może przebiegać w dość szybkim tempie, biorąc pod uwagę, że jest to proces geologiczny. Przykładem może być wulkan Paricutin położony w Meksyku. Powstał on w 1943 roku, następnie przez parę lat wykazywał aktywność wulkaniczną, którą zakończył w 1952 roku.Badania wskazują, że na przestrzeni ostatnich 10 tysięcy lat na powierzchni Ziemi liczba czynnych wulkanów wyniosła 1 500. W tym czasie odnotowano blisko7900 erupcji wulkanicznych. Współcześnie szacuje się, że wulkanów czynnych jest na świecie blisko 800, z czego większa część zlokalizowana jest na powierzchni lądowej. Dodatkowo na obszarze lądowym znajduje się parę tysięcy wulkanów nieczynnych, a także pod kilkadziesiąt tysięcy wulkanów znajdujących się pod powierzchnią wody.Wulkany dzieli się również na różne rodzaje ze względu na miejsce, z którego wypływa magma. Są to:- wulkany stożkowe,
– wulkany tarczowe,
– wulkany linijne.Wulkany linijne są takimi wulkanami, z których magma wydostaje się z obszaru długiej szczeliny, a nie z podłoża wulkanu. Jest to zjawisko powszechne w tak zwanych strefach spreadingu i taka działalność wulkaniczna zachodzi na obszarze dna oceanicznego.Istnieje wiele kryteriów podziału wulkanów. Kolejnym z nich jest przeważający rodzaj materiału, który wydobywa się z wulkanu. Biorąc pod uwagę to kryterium, dzielimy wulkany na wulkany lawowe oraz stratowulkany, wulkany eksplozywne, maary oraz wulkany błotne. Wulkany lawowe nazywane są inaczej wulkanami efuzywnymi i charakteryzują się tym, że erupcja takiego wulkanu przebiega w sposób łagodny. Wypływa z niego jedynie lawa. Wulkany lawowe dzielą się na:- wulkany tarczowe, inaczej nazywane hawajskimi. Nie osiągają one dużych wysokości, są jednak rozległe – ich szerokość może wynieść nawet 40 kilometrów. Wypływająca z nich lawa ma odczyn zasadowy, jest bazaltowa oraz posiada małą lepkość.
– kopuły lawowe, które swoim wyglądem przypominają półkulę. Lawa z nich wypływająca ma odczyn kwaśny, jest krzemionkowa i posiada dużą gęstość.Stratowulkany nazywane są inaczej mieszanymi. Ich działalność polega na wyrzucaniu gęstej, lepkiej lawy o charakterze andezytowym. Stratowulkany wypuszczają także materiały piroklastyczne, którymi są lapille i bomby wulkaniczne, oraz gazy typu wulkanicznego. Są jednymi z najmocniej eksplozywnych wulkanów na świecie. Stratowulkany są stromymi, wysokimi stożkami, których kąt nachylenia wynosi w przybliżeniu 30 stopni. Przykładami stratowulkanów są wulkany Cotopaxi oraz Wezuwiusz.Kolejnym typem wulkanów są wulkany eksplozywne. Wyrzucana przez nich lawa jest najbardziej gęsta oraz kwaśna spośród wszystkich innych rodzajów lawy. Jest to tak zwana lawa ryolitowa. Z wulkanów eksplozywnych wydobywa się także materiał piroklastyczny. Maary to jedna z form wulkanicznych powstałych w wyniku erupcji freatycznej. Taka erupcja powstaje na skutek wysokiego ciśnienia pary wodnej, które zostało spowodowane kontaktu wody powierzchniowej z magmą.Natomiast wulkany błotne to taki typ wulkanów, z których w efekcie erupcji wypływa błotna mieszanka wody, iłów, piasków i tym podobnym materiałów. Wydobywanie się takich substancji z wulkanu związane jest z możliwym wygaszaniem wulkanizmu. Przejawia się to wypuszczaniem wody o wysokiej temperaturze albo pary wodnej. Jednakże może to być związane także z całkowicie innym zjawiskiem geologicznym, a nie z wulkanizmem.Wulkany poprzez swoją aktywność zmieniają formę ukształtowania terenu. Powstają tak zwane kaldery, czyli kratery powstałe w czasie gwałtownego wybuchu wulkanu albo w efekcie zawalenia się stropu komory wulkanicznej.Jakie jest rozmieszczenie wulkanów na świecie?Niegdyś panowało przeświadczenie, że wulkany występują na terenie alpejskim, gdzie miały miejsce procesy górotwórcze. Jednak zlokalizowane są one także w innych miejscach. Największa liczba wulkanów o charakterze czynnym na powierzchni lądowej występuje w tak zwanym Ognistym Pierścieniu Pacyfiku. Znajduje się on wokół Oceanu Spokojnego. Jest tutaj położonych aż 90 procent czynnych wulkanów na kuli ziemskiej, jeśli chodzi o ląd. Naj
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!
Wystąpił błąd, spróbuj ponownie :(
Udało się! :) Na Twojej skrzynce mailowej znajduje się kod do aktywacji konta
";
jwyższym z nich jest Ojos del Salado, położony w Chile. Wulkany znajdują się na wszystkich kontynentach. Najważniejszymi wulkanami na kontynencie europejskim są: Etna we Włoszech (3 340 metrów nad poziomem morza), Beerenberg w Norwegii (o wysokości 2 277 metrów nad poziomem morza), Hvannadalshnukur na Islandii (2 119 metrów nad poziomem morza). Wiele wulkanów znajduje się na Islandii, są to między innymi wulkany Grimsvötn (1 719 metrów nad poziomem morza, Askja (1510 metrów nad poziomem morza) oraz Eyjafjallajökull (1 666metrów nad poziomem morza). To właśnie wulkan Eyjafjallajökull wybuchnął w 2010 roku, powodując powstanie ogromnej chmury pyłów nad kontynentem europejskim. Z tego powodu zamknięto przestrzeń powietrzną nad większością państw w Europie. Seria wybuchów miała miejsce od 20 marca do 23 czerwca. Wulkany występują licznie także we Włoszech. Są to wspomniana już Etna, a także Wezuwiusz (1281 metrów nad poziomem morza), Stromboli (926 metrów nad poziomem morza) oraz Vulcano (500 metrów nad poziomem morza). W lutym 2022 roku miała miejsce erupcja Etny. Doszło do dwóch wybuchów, drugi miał miejsce 10 dni po pierwszym. Etna wystrzeliła w górę na wysokość 12 kilometrów chmurę złożoną z pyłów, gazów oraz lawy. Wydano ostrzeżenie dla ruchu lotniczego. Etna należy do jednych z najbardziej aktywnych wulkanów na świecie.Jeśli chodzi o Polskę, to ślady obecności wulkanów można odnaleźć na Śląsku w rejonie od Nysy Łużyckiej po Górę Świętej Anny. Wulkany są również obecne w Beskidzie Sądeckim, w Pieninach oraz w okolicach Krzeszowic. Paręnaście milionów lat temu na terenie Gór Świętokrzyskich zlokalizowany był czynny oraz niezwykle aktywny wulkan. Fakt ten potwierdza odnalezienie na tym terenie pyłu wulkanicznego, a także lapili. Może o tym świadczyć także specyficzna forma ukształtowania powierzchni. Najważniejszymi wulkanami Afryki są: Kilimandżaro w Tanzanii (5895 metrów nad poziomem morza), Meru w Tanzanii (4570 metrów nad poziomem morza) oraz Kamerun w Kamerunie (4094 metrów nad poziomem morza). Ważnymi wulkanami są również Pico del Teide na Wyspach Kanaryjskich (3718 metrów nad poziomem morza) oraz Piton de la Fournaise w Reunion (2632metrów nad poziomem morza).Jeśli chodzi o Amerykę Północną, to dużymi wulkanami na tym kontynencie są Orizaba położony w Meksyku (5700 metrów nad poziomem morza), leżący również w Meksyku Popocatépetl (5452 metrów nad poziomem morza) oraz Rainier w Stanach Zjednoczonych (4390 metrów nad poziomem morza). Znajdują się tu także wulkany Góra Wrangla (Stany Zjednoczone, 4270 metrów nad poziomem morza), Colima w Meksyku (4265 metrów nad poziomem morza) oraz St. Helen w Stanach Zjednoczonych (3000 metrów nad poziomem morza) i Izalco w Salwadorze (1950 metrów nad poziomem morza). W Ameryce Południowej również występuje wiele wulkanów. Wśród nich można wyróżnić wulkan Ojos del Salado w Argentynie (6880 metrów nad poziomem morza), Llullaillaco leżący pomiędzy Argentyną i Chile (6739 metrów nad poziomem morza) oraz Antofalla w Argentynie (6450metrów nad poziomem morza). Ważnymi pod względem działalności wulkanicznej są także wulkany Guallatira w Chile (6060 metrów nad poziomem morza), Láscar w Chile (5992 metrów nad poziomem morza) oraz Cotopaxi w Ekwadorze (5896 metrów nad poziomem morza). Wysokimi wulkanami są także Tupungatito w Chile (5640 metrów nad poziomem morza), Sangay w Ekwadorze (5325 metrów nad poziomem morza) oraz Maipo, także położony w Chile (5323 metrów nad poziomem morza). Na Antarktydzie, a dokładnie na Wyspie Rossa, zlokalizowany jest wulkan Erebus (3794 metrów nad poziomem morza). Wiele wulkanów jest również na kontynencie azjatyckim. Najwyższym jest Elbrus w Rosji (5642 metrów nad poziomem morza). Dużymi wulkanami są także Ararat w Turcji (5165 metrów nad poziomem morza) oraz Kluczewska Sopka w Rosji (4957metrów nad poziomem morza), Fudżi w Japonii (3776metrów nad poziomem morza) oraz Semeru w Indonezji (3680 metrów nad poziomem morza).Jeśli chodzi o największe wulkany na kuli ziemskiej, to są to Mauna Loa oraz Masyw Tamu. Mauna Loa jest największym czynnym wulkanem na świecie. Z kolei Masyw Tamu jest wulkanem podwodnym, znajdującym się w wodach Oceanu Spokojnego. Jest to wulkan wygasły. Jego obszar to blisko 300 tysięcy kilometrów kwadratowych. Jest wysoki na 4400 metrów.Z kolei najwyższym wulkanem świata jest Ojos del Salado, znajdujący się na granicy Chile oraz Argentyny. Jego wysokość to 6880metrów nad poziomem morza. Drugim w kolejności jest Llullaillaco, również położony w tym rejonie Ameryki Południowej, mierzący 6723 metrów nad poziomem morza. Wysoki na 6450 metrów jest wulkan Antofalla znajdujący się w Argentynie. Duże wysokości mają także wulkany Láscar w Chile (5990 metrów nad poziomem morza), Cotopaxi w Ekwadorze (5897 metrów nad poziomem morza), Kilimandżaro (szczyt Kibo) w Tanzanii (5895metrów nad poziomem morza) oraz Orizaba w Meksyku (5700 metrów nad poziomem morza).Skutki działalności wulkanicznejDziałalność wulkaniczna ma bardzo duży wpływ na atmosferę oraz klimat kuli ziemskiej. Podczas erupcji wulkanu do atmosfery dostają się gazy typu wulkanicznego, a także popiół. Substancje te niewątpliwie przyczyniają się do powstania specyficznych zjawisk atmosferycznych. Skład tego, co z wulkanu wypływa, zależy od każdego wulkanu. Zazwyczaj erupcja wulkanu powoduje wyrzut pary wodnej, dwutlenku węgla i dwutlenku siarki. Rzadziej występują gazy śladowe, takie jak na przykład tlenek węgla, wodór, halony, chlorki metali czy związki organiczne.Wyrzucony materiał może dostać się do atmosfery na wysokość 16 – 32 kilometrów nad powierzchnią. Ma to oczywiście niebezpieczne skutki. Przede wszystkim zauważa się trwające od kliku lat istnienie w stratosferze aerozolu siarczanowego. Aerozol siarczanowy to kropelki kwasu siarkowego, które powstają poprzez połączenie się wody z dwutlenkiem siarki. Występowanie aerozolu sprawia, że promieniowanie słoneczne jest w większych ilościach rozpraszane w przestrzeń kosmiczną i w ten sposób nie dociera do powierzchni lądowej. Efektem tego jest spadek przeciętnej temperatury powierzchni kuli ziemskiej do momentu, gdy aerozol w wyniku działania prawa grawitacji usunie się z atmosfery. Przeprowadzone badania naukowe stwierdzają, że wszystkie ostatnie pory letnie, które były najzimniejsze w ciągu ostatnich 2,5 tysiącach lat, były spowodowane wielkimi erupcjami wulkanów.Wybuchy wulkanów powodują powstanie szczególnych chmur typu Cumulus flammagenitus.Innym efektem wybuchów wulkanów jest powstanie tak zwanych kwaśnych deszczów. Dostająca się do atmosfery para wodna razem z dwutlenkiem siarki tworzy kropelki kwasu siarkowego, nazywanego aerozolem siarczanowym. Spadając na powierzchnię, te krople uaktywniają związki fluorowców, z którymi mają możliwość wchodzenia w reakcje. Wynik tego procesu zależy od wielu czynników. Na środku stratosfery powoduje wolniejsze tempo niszczenia ozonu. Z kolei w warstwie dolnej prowadzi do przyśpieszenia tempa niszczenia ozonu. To, który proces będzie miał większą moc, uzależnione jest od kilku warunków, takich jak temperatura, dostępność fluorowców, a także poziom aerozolu siarczanowego. Współcześnie badania naukowe wskazują, że obecne erupcje wulkanów powodują niszczenie warstwy ozonowej. Badacze oczekują, że w sytuacji spadku poziomu freonów (w tym celu podpisano Protokół Montrealski) takie wybuchy wulkanów spowodują wzrost poziomu ozonu w stratosferze.
Dodaj komentarz jako pierwszy!