Wynalazca piorunochronu

"; 745-1790 prowadził bardzo intensywne i wnikliwe badania dotyczące elektryczności. O wynikach swoich obserwacji na bieżąco informował Royal Society w Londynie. W roku 1747 zauważył, iż powstawaniu iskry elektrycznej sprzyjają ostro zakończone przedmioty. W roku 1748, gdy Franklin na swojej działalności drukarskiej i wydawniczej dorobił się już znacznego majątku, ostatecznie porzucił drukarstwo na rzecz nauk przyrodniczych, które od dawna go bardzo pasjonowały. Rok później po raz pierwszy sformułował hipotezę o identyczności wyładowań atmosferycznych ze sztucznie wytwarzaną elektrycznością, wymieniając dwanaście wspólnych cech i zaproponował pierwszą ideę piorunochronu.
W swoich badaniach nad elektrycznością Franklin wysunął teorię zakładającą istnienie ładunków dodatnich i ujemnych, co wykazał za pomocą butelki lejdejskiej. Wywnioskował, iż ładunki elektryczne jednoimienne przyciągają się, zaś różnoimienne – odpychają. Przeprowadził szereg doświadczeń z latawcami pokazując, że ładunki elektryczne spływające po mokrym sznurze z chmur burzowych są w stanie naładować butelkę lejdejską.
Pierwszą próbę przechwycenia elektryczności atmosferycznej wykonał najprawdopodobniej 15 czerwca 1752 roku. Data nie jest pewna, ale właśnie ją wymienia się najczęściej jako najbardziej prawdopodobną. Tego dnia znakomity uczony i polityk dokonał w Filadelfii słynnego doświadczenia z latawcem, udowadniając ostatecznie elektryczną naturę wyładowań atmosferycznych.
W wyniku przeprowadzonych doświadczeń wymyślił zabezpieczenie przed wyładowaniami elektrycznymi – uziemienie. Niezależnie od prac Franklina w Europie, mniej więcej w tym samym czasie, własny piorunochron wynalazł czeski teolog i przyrodnik Václav Prokop Diviš, jednak to właśnie Franklinowi przeszedł do historii jako ojciec piorunochronu.
Pierwszy odgromnik w praktyce zainstalowano w Filadelfii w czerwcu bądź lipcu 1752 roku. We wrześniu tego samego roku Franklin założył piorunochron na własnym domu. W ciągu następnych trzydziestu lat ich liczba w Filadelfii przekroczyła czterysta.
Początkowo uczeni nie byli też zgodni co do kształtu zakończenia piorunochronu. Jedni słusznie twierdzili (w tym Franklin), że powinny mieć ostre zakończenie, inni, że powinno być kuliste.
Jak to bywa z nowymi wynalazkami, nie u wszystkich piorunochron zyskał uznanie. Często budziły nieufność. Zdarzało się, że zarzucano im ściąganie piorunów na sąsiednie budynki. Były miejsca, gdzie wręcz zabraniano instalacji, tak było na przykład w Bolonii, gdzie nie pozwolono zainstalować piorunochronu Giuseppe Verratiemu, nie pomogło nawet poparcie inicjatywy przez ówczesnego papieża, Benedykta IV. Czasami żądano odinstalowywania założonej wcześniej instalacji. „Drut ochronny” był na początku traktowany nieufnie, okrzyknięto go nawet „heretycką żerdzią, zaś Kościół angielski i amerykański twierdził, że wynalazek jest próbą przeciwstawiania się woli Bożej. Wcześniej pioruny próbowano „odganiać” bijąc w kościelne dzwony.
Dzisiaj instalacja odgromnikowa jest obowiązkowym wyposażeniem każdej budowli.
Benjamin Franklin zmarł 17 kwietnia 1790 roku w Filadelfii.