Caryca Katarzyna
Zamień czytanie na oglądanie!
i ucz się szybciej!
W długiej historii Rosji mamy do czynienia z dwoma carycami, które przyjęły imię Katarzyna. Dużo większe zasługi z pewnością miała Katarzyna II Wielka, jednak, aby nie ominąć także carycy Katarzyny I, ją także pokrótce omówię.
Caryca Katarzyna I Aleksiejewna
Urodziła się jako Marta Helena Skawrońska piątego lub piętnastego kwietnia 1684 roku w Jēkabpils w dzisiejszej Łotwie. Panowała przez trzy lata aż do śmierci, siedemnastego maja 1727 roku w stolicy kraju – Petersburgu, a rozpoczynała je jako druga żona cara Piotra I Wielkiego, który zmarł wcześniej od żony.
Marta prawdopodobnie pochodziła z chłopskiej rodziny, a na ”wyżyny” dostała się dzięki romansowi z Piotrem I, przyszłym mężem, którym był od roku 1711.
Caryca otrzymała swój tytuł pod koniec roku 1721, a po trzech latach odbyła się jej koronacja. Zgodnie z testamentem męża, po jego śmierci sama rządziła do końca, jak już było wspomniane. Po jej śmierci władze objął Piotr II Romanow.
Caryca Katarzyna II Aleksiejewna Wielka
Zanim caryca stała się wielką osobistością była zwykłą księżniczką anhalckiego księcia Christiana Augusta von Anhalt-Zerbsta, o imieniu Zofia Fryderyka Augusta. Przyszła na świat 6 bądź 17 listopada 1796 roku w dzisiejszym Szczecinie. Nowe imiona przyjęła w 1745 roku, kiedy przeszła na prawosławie i poślubiła księcia Piotra Ulryka, późniejszego Piotra III. Cesarzową była w latach 1762-1796 także aż do śmierci w dniu siedemnastego listopada na skutek wylewu krwi do mózgu i prawdopodobnie jeszcze pęknięciu woreczka żółciowego.
Początkowo jeszcze Zosia, swoją przyszłą pozycję zawdzięcza przede wszystkim matce, która zaingerowała w małżeństwo swojej córki z następcą tronu. Dzięki niej Zosia, kiedy już trochę podrosła, była zameldowana w Rosji i uczyła się języka.
Tutaj myślę, że można zawrzeć taką dygresję: podobno Zosia bardzo lubiła czytać książki, dzięki czemu była bardzo oczytana, ale także przez co prawie nie doczekałaby się swojego przyszłego stanowiska. Stało się tak, że przyszła caryca najczęściej czytała książki po nocach i to w zimnych pomieszczeniach, więc dosyć szybko nabawiła się zapalenia płuc, co wtedy najczęściej kończyło się śmiercią. Jednakże przez upust krwi udało się ją uratować, a ta niezbyt miła ”przygoda” szczęśliwie zakończyła się dla dziewczyny.
Ale wracając do głównego tematu, czyli tego w jaki sposób Zosia została carycą, trzeba wspomnieć, że w końcu odbył się jej planowany ślub z Piotrem, którego Zosia niezbyt szanowała i z którym nie zamierzała zbytnio współpracować, gdyż należy pamiętać, że jej głównym celem było jedynie objęcie władzy.
Myślę, że omawiając postać carycy Katarzyny należy wspomnieć choć trochę o jej życiu prywatnym. Wiadomo, że Katarzyna miała wielu kochanków, wśród których oczywiście był także ostatni król Polski – Stanisław August Poniatowski.
Prawdopodobnie pierwszym kochankiem carycy był Piotr Sałtykow. I to prawdopodobnie jego synem był Paweł I, następca tronu, choć oficjalnie oczywiście mówiono o nim jako o synu cara Piotra III.
Innym kochankiem carycy był już wspomniany król Polski – Stanisław Poniatowski, z którym podobno także miała dziecko, jednak jeżeli tak było, to zmarło ono w wieku około dwóch lat. Jak wiadomo ten romans nie skończył się dla Polski zbyt dobrze, jednak carycy Katarzynie na pewno nie zaszkodził.
Grigorij Orłow, kolejny kochanek, był już trochę kimś więcej. To z nim caryca Katarzyna planowała całkowite przejęcie władzy po tym, jak jej mąż Piotr był już carem.
I przechodząc już do przejęcia całkowitej władzy. Caryca zdecydowała się podjąć konkretne kroki, kiedy doszły ją słuchy o tym, że mąż planuje zamknąć ją w klasztorze. Ponieważ Piotr III nie był zbyt dobrym władcą, decyzja Katarzyny była bardzo pożyteczna, jeśli chodzi o cały kraj. Już po półrocznym panowaniu jako car Rosji, Piotr III, na swoje nieszczęście, miał dosyć sporą liczbę wrogów, między innymi w wojsku czy kościele. I z tymi to wrogami postanowiła porozumieć się Katarzyna, obiecując im między innymi bogatą zapłatę za obalenie ówczesnego cara. I już w lipcu 1762 roku doszło do buntów między innymi w wojsku. W ten sposób car Piotr III został już na zawsze odsunięty od władzy, a tydzień później został nawet zamordowany, a pogłoski głoszą, że tę brudną robotę wykonał sam Grigorij Orłow.
Po objęciu władzy, Katarzyna II wcale nie porzuciła swojego życia ”towarzyskiego”, jej kolejnym bardzo istotnym kochankiem, gdyż szybko stał się drugą najważniejszą osobą w państwie, był niejaki Grigorij Potiomkin, który, wiedząc, że nie jest i nie będzie jedynym mężczyzną w życiu carycy, postanowił sprawdzać chociażby, czy jej kolejni kochankowie nie są przypadkiem wrogimi szpiegami.
Caryca na pewno miała również wielu innych kochanków, o których tutaj nie napiszę, ale o większości wiadomo na pewno jedną rzecz: wszyscy, ”na pamiątkę”, zostawali odznaczeni naszym polskim Odznaczeniem Orła Białego…
Ale przejdźmy już do rządów Katarzyny, a trzeba powiedzieć, że zrobiła w kraju dużo dobrego, chociaż nie można też zaprzeczyć temu, że panowała dość twardą i bezlitosną ręką. Jej rządy są określane jako mądre i bardzo skuteczne. Między innymi zachodni filozofowie podziwiali carycę za umiłowanie wiedzy i sztuki, sprzyjanie oświeceniu. Była nawet przez nich nazywana ”Semiramidą Północy” na cześć babilońskiej królowej. Jej działania i reformy przyniosły wiele pożytku nie tylko tym najbogatszym, jak to było najczęściej, a także najbiedniejszym w jej kraju.
Katarzyna II przede wszystkim zniosła w całym kraju stosowanie tortur, zadecydowała, że przed sądem mogą być osądzane jedynie osoby, które ukończyły już siedemnasty rok życia i zaproponowała też inne zmiany do ówczesnego kodeksu karnego.
Ponadto caryca budowała nowe miasta i, co najważniejsze, potrafiła zachęcić osadników, aby chcieli w nich zamieszkać z własnej woli, między innymi nadając miastom specjalne przywileje handlowe. Dodatkowo, Katarzyna II Wielka, zwracała dużą uwagę na kulturę i edukacje zarówno kobiet, jak i mężczyzn. To właśnie ona założyła pierwszą w kraju szkołę dla dziewcząt i to właśnie ona założyła pierwszy w kraju tygodnik satyryczny. Także podczas jej rządów została przeprowadzona w Rosji sekularyzacja dóbr duchownych, która polegała na tym, że wszystkie klasztory, cerkwie i ogólnie majątki duchownych zostały przypisane do dóbr państwowych. Inną rzeczą, którą rozpoczął jeszcze car Piotr I, a którą ona zatwierdziła i dokończył, było przyznanie szlachcie specjalnych uprawnień. Wydała między innymi „Gramoty szlacheckie” i „Gramoty miejskie”, które opisywały panujące prawa i przywileje.
Według mnie jednak, najważniejszym problemem, którego rozwiązania podjęła się caryca i któremu dała sobie radę, był powszechny głód. Caryca wpadła na pomysł, żeby sprowadzić do Rosji z Irlandii ziemniaki, nazywane także ziemnymi jabłkami. Pomysł był bardzo dobry i ocalił wiele tysięcy ludzkich żyć. Wpłynęło to także na ogromny wzrost liczby ludności w kraju, co skutkowało także powiększeniem się powierzchni państwa.
Mówiąc o działaniach carycy dotyczących stosunków z innymi państwami nie można jej odmówić wielu zasług (oczywiście patrząc z punktu widzenia Rosji). Przede wszystkim Katarzyna II potwierdziła sojusz Rosji z Królestwem Pruskim, co zapoczątkował jej nieżyjący już mąż. Caryca bardzo ingerowała także w sprawy dotyczące naszego państwa. To dzięki niej, nasz ostatni król, Stanisław August Poniatowski objął tron, będąc oczywiście na smyczy Katarzyny II. Kiedy wybuchła konfederacja barska w celu wymuszenia powrotu do dawnej niepodległości, które później przeniosło się na Ukrai
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!