Che Guevara

Ernesto Che Guevara (1928- 1967) pseud. ’ Fernando Sacamuelas’ był argentyńskim rewolucjonistą, pisarzem oraz lekarzem. Argentyńczyk należał do bogatej rodziny, Jego rodzice korzystali z niewolników, którzy budowali ich plantację yerba mata. Był [On] pochodzenia hiszpańsko- irlandzkiego. Ojciec Ernesto, Ernesto Guevara Lynch był socjalistą, który przeciwstawiał się prawicowcom, rządzącym Argentyną. Można powiedzieć, że Ernesto poglądy przejął po swoim ojcu. Młody Guevara nie angażował się w politykę, skupiał się na medycynie, czytywał filozofów. Młodzieniec chorował na astmę. Ernesto Guevara był indywidualistą, choć czytał Karola Marksa, nie angażował się w działania Komunistycznej Partii Argentyny. Ernesto kochał podróże, wyprawiał się na wycieczki motocyklowe, po powrocie wspomnienia opisywał w „Dziennikach Motocyklowych”. Rewolucjonista musiał w pewnym momencie wybrać czy będzie leczył ludzi, czy też poświęcić się działalności komunistycznej. Ideowy młodzieniec postanowił brać udział w działaniach partyzanckich. Podróżując po Ameryce Południowej, „Che” dostrzegł problem biedy, chciał walczyć o lepszy i bardziej sprawiedliwy świat. Jeszcze w XII 1953 r., [Ernesto] przebywając w Gwatemali, pracował jako lekarz. Właśnie tam poznał Fidela Castro, który był jedną z ważniejszych osób w Jego życiu. Historycy uważają, że obaj towarzysze nawzajem się napędzali. Przebywając w Meksyku [Che] postanowił, że chce walczyć z kubańskim dyktatorem, Fulgencio Batistą. Ernesto współorganizował Ruch 26 Lipca. Ernesto został jednym z najbliższych współpracowników braci Castro, wspólnie obalali dyktaturę pro- amerykańską na 'wyspie jak wulkan gorącej’. Ernesto, jako minister, przeprowadził na Kubie reformę gruntów rolnych. Taką obietnicę skierował w kierunku warstwy chłopskiej, o którą planował oprzeć swe rządy. Z czasem, Ernesto został Banku Narodowego Kuby, był to okres, kiedy pracował niezwykle ciężko. Należy zauważyć, że w dziedzinie edukacji nastąpił progres, więc nie było tak, że Ernesto zrujnował państwo. Argentyńczyk, kiedy było trzeba pracował do godz. 6:00 rano, jednakże umiał działać jedynie falami, brakowało Mu zaparcia by w ten sposób pracować po kilkanaście lat. Polityk ten podróżował po całym świecie, celem znalezienia sojuszników politycznych. W tym czasie przebywał m.in. w Grecji, Japonii oraz w b. Jugosławii. Po powrocie na Wyspę, Ernesto dostrzegł, że sytuacja państwa nie jest najlepsza. Stany Zjednoczone Ameryki i Dominikana podjęły działania zbrojne, skierowane przeciwko Kubie. Polityk objął Ministerstwo Przemysłu rządu Kuby, gdzie niespecjalnie się sprawdził. Problemem, który stanął przed politykami rządzącymi Kubą było poprawienie poziomu wykształcenia obywateli. Wielu Kubańczyków opuściło Wyspę, kiedy to fiaskiem zakończyła się inwazja w Zatoce Świń. Paradoksalnie właśnie po tym incydencie, rewolucja okrzepła. Stany Zjednoczone Ameryki postanowili wydać wojnę Wyspie, prezydent USA gen. Dwight Eisenhover nie chciał już importować z Hawany cukru. Fidel Castro uzależnił państwo od ZSRR, co pozwoliło w sporym stopniu poprawić fatalną sytuację gospodarczą Kuby. Ernesto stał się wrogiem osobistym Stanów Zjednoczonych, zaczęto próbować Go usunąć. Polityk poparł Wietnam Północny w wojnie wietnamskiej, w tej chwili zaczął być popierany przez latynoamerykańskich maoistów. Ernesto przestał zadowalać się działalnością na Kubie, postanowił eksportować komunizm. W 1965 r. [Che] walczył w Kongu, zaś od 1966 r. działał w Boliwii.W Kongu polityk wspierał ruch partyzancki 'Simba’, [Che] współpracował z Laurentem- Desire Kabilą. Przeciwnikiem komunistów w Afryce był Mobutu Sese Seko. Po opuszczeniu Konga, polityk mieszkał w na ówczesny czas czechosłowackiej Pradze i w tanzańskim Dar es Salaam. Ernesto potajemnie wrócił na Kubę, gdzie spotkał się z małżonką i dziećmi. Polityk wyruszył do Boliwii, gdzie również planował przeprowadzić rewolucję, do La Paz przyjechał jako ’ Adolfo Mena Gonzalez’. W kraju tym, stworzył Armię Wyzwolenia Narodowego. Sytuacja w państwie, położonym w Ameryce Południowej była odmienna niż na Kubie, warstwa chłopska niechętnie przyłączała się do rewolty. Jednym z tych, którzy podjęli walkę z Ernesto był nazistowski zbrodniarz, Klaus Barbie, który zasłynął tym, że podczas II Wojny Światowej, siał terror we francuskim Lyonie. Niemiecki ex SS- man nie będzie miał zbyt dobrej opinii o argentyńskim awanturniku, stwierdzi, że [Che] nie dałby rady przeżyć tygodnia, podczas Wojny Światowej. Nazistowski zbrodniarz był agentem amerykańskim w trakcie Zimnej Wojny. CIA wspierała Barbiego, gdyż dostrzegali w Nim zaciekłego wroga komunizmu. Ernesto Guevara, którego dziś tak chętnie na koszulkach nosi lewica, był postacią niejednoznaczną. Po dziś dzień toczą się debaty czy [Ernesto] był komunistycznym mordercą, czy też światłym idealistą, który pragnął walczyć o prawa uciemiężonego ludu. Argentyńczyk chciał z Kubańczyków uczynić wojowników, przeciwstawiał się lobby homoseksualnemu. Zadziwiające jest, że osoby nieheteronormatywne uważają Go za jednego ze swoich idoli, po dziś dzień dostrzegamy wiele tęczowych flag, na których umieszczony jest Argentyńczyk. Boliwijczycy nastawieni lewicowo, uznają Ernesto za 'świętego z La Higuera’, w Ameryce Południowej w niektórych kręgach, nazywany