Napoleon Bonaparte
Zamień czytanie na oglądanie!
i ucz się szybciej!
Napoleon Bonaparte (1769- 1821) był francuskim mężem stanu, dowódcą wojskowym i przywódcą politycznym. Polityk urodził się na Korsyce, jako Napoleon di Buonaparte. Rodzice 'małego kaprala’ wychowali Go w wierze katolickiej. Młodzieniec zamierzał zostać zawodowym wojskowym, w tym celu kształcił się w szkole wojskowej, która mieściła się w Brienne- le- Chateau. Od 1784 r. [Napoleon] kształcił się w paryskim l’ Ecole Millitaire. W momencie wybuchu Rewolucji Francuskiej, Korsykanin początkowo się do niej nie przyłączył. Napoleon poprzez wolność rozumiał wyzwolenie swojej rodzinnej Korsyki, zaś przez równość możliwość awansu społecznego. „Mały kapral” nie uważał anarchii za zjawisko pozytywne, choć w części zgadzał się z postulatami rewolucjonistów. Terror rewolucyjny przybrał na mocy od 1793 r., Napoleon pozostał lojalny względem rządu, gdyż uważał, że w ten sposób będzie mógł awansować. Korsykanin zyskał poparcie Augustyna Robespierre’ a, dzięki napisaniu 'Le souper de Beaucaire’. Ważnym wydarzeniem w Jego życiu będzie oblężenie Tulonu, kiedy to wykaże się swoim kunsztem dowódczym. W 1796 r. Napoleon poślubi Józefinę de Beauharnais, dzięki której pozna elity państwa francuskiego, ponadto zmieni nazwisko na bardziej francuskie. Korsykanin wsławi się dzięki kampaniom we Włoszech oraz w Egipcie. Ramię w ramię z „Małym Kapralem” walczyły Legiony Polskie dowodzone przez Jana Henryka Dąbrowskiego. Francuzi zamierzali podbić Indie, krokiem pośrednim było opanowanie Egiptu, w ten sposób chciano osłabić Brytyjczyków. Afryka okazała się być pułapką dla Francuzów, po początkowych triumfach jakimi były: zajęcie Malty, Aleksandrii, bitwa pod Abukirem zaczęły się porażki. Francja skapitulowała w 1801 r. Napoleon planował powrócić nad Sekwanę i Loarę, celem obalenia rządów Dyrektoriatu. Władzę miał przejąć Barthelemy Catherine Joubert, jednakże poległ na polu bitwy. W 1802 r., Korsykanin został I Konsulem. Francuzi chcieli w ten sposób podziękować za bitwę pod Marengo, która de facto była przegrana. W 1804 r., Napoleon został koronowany na Cesarza, w paryskiej katedrze Notre- Dame, zaproszono papieża Piusa VII by przewodniczył ceremonii. Korsykanin zadziwił wszystkich faktem, że postanowił sam siebie koronować, nałożył koronę sobie i Józefinę, czym wprowadził 'następcę świętego Piotra’ w konsternację. Matka Napoleona była oburzona zachowaniem syna, podobnie jak Ludwig van Beethoven, który wykreślił Jego nazwisko w dedykacji do III Symfonii. Francja miała wielu wrogów, w tym koalicję rosyjsko- austriacką. Początkowo Napoleon wygrywa, odnotowuje zwycięskie starcia pod:
1) Ulm, przeciwko Austriakom;
2) Austerlitz, przeciwko koalicji austriacko- rosyjskiej;
Bitwa pod Austerlitz, była ważna dla sprawy polskiej. Polacy stwierdzili, że należy liczyć na Francję. Imperium Rosyjskie zawiodło Polskę, dlatego wszystko postawiliśmy na Cesarstwo Francuskie. Car Aleksander uznał, że należy dogadać się z Prusami, zamiast iść za tym, co mówi Adam Jerzy Czartoryski. Napoleon pobił Prusaków, zdobył Berlin. Decydującymi bitwami były te toczone pod Jeną oraz Auerstadt. Z Berlina do Wielkopolski było już blisko. Napoleon wkracza do Poznania, zaś niedługo do Warszawy. Murat cenił sposób polskiego wojowania.
Francja staje się potężnym państwem, jednakże takim które ma wiele kłopotów. Bitwa pod Trafalgarem położyła kres marzeń o dominowaniu na morzu. Admirał Nelson poniósł śmierć, jednakże w znaczny sposób przyczynił się do zachowania statusu quo. Cesarstwo Francuskie rozciągało się na 2400 km., od Atlantyku po Europę środkową. Napoleon rozdzielał pomiędzy członków rodziny ziemie, Józef otrzymał Neapol i Hiszpanię, Ludwik został królem Holandii, zaś Hieronim Westfalii i Niemiec. Anglia została niepodbita, jednak Cesarz Francuzów postanawia narzucić embargo. Napoleon liczy na współpracę z Rosją. Napoleon Bonaparte nie posiadł męskiego potomka, choć nadal kochał Józefinę, postanowił się rozejść. Korsykanin poślubia Marię Ludwikę, która rodzi mu syna. We Francji buduje się Łuk Triumfalny, Paryż rozkwita, jednakże blask Napoleona zaczyna bladnąć. Francja płaci dużą cenę za rządy Cesarza. Napoleon zaczyna popadać w obsesję, popełnia największy błąd w swoim życiu. Uderzenie na Rosję było całkowicie nieprzemyślane. Dochodzi do bitwy pod Borodino, zwanej jako Bataille de la Moskova. Napoleon wkracza do opustoszałej Moskwy, która zostaje podpalona. Car Aleksander I postanawia przeczekać Francuzów, którzy nie potrafią odnaleźć się w konfrontacji z 'generałem mrozem’. Wielka Armia została rozbita, wrogowie Francji podnoszą głowy coraz wyżej. Napoleon rozważa samobójstwo, zdaje sobie sprawę, że poniósł klęskę. Napoleon abdykuje w 1814 r., wkrótce musi opuścić Francję i udać się na Elbę. Francja powraca do sytuacji sprzed rewolucji. Napoleon zaczyna się nudzić, zdaje sobie sprawę, że wielu Francuzów chce, ażeby wrócił. 'Mały kapral’ wraca do Francji, w ten sposób zaczyna się okres '100 dni Napoleona’. Problemem jest, że poza Królestwem Neapolu Bonaparte nie posiada sojuszników, natomiast koalicja przeciwników jest olbrzymia. Występują w niej Brytyjczycy, Prusowie, Austriacy, Rosjanie, Szwedzi, Holendrzy, Hiszpanie, Portugalczycy, Sardyńczycy, Sycylijczycy, Szwajcarzy oraz Szkoci. Dochodzi do bitwy pod Waterloo. Książę
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!