Starożytny Egipt

Jednym z pierwszych miejsc ludzkich cywilizacji jakie każdemu z nas przychodzi na myśl o epoce starożytnej inaczej zwanej antykiem jest starożytny Egipt. Jest to jedna z najpopularniejszych oraz najbardziej rozwiniętych cywilizacji ludzkich jakie powstały w czasach antycznych.
Egipt był jedną z potężnych cywilizacji, a jego potęga trwała i miała się dobrze przez około trzy tysiące lat, a dokładniej przypuszcza się od początku trzeciego tysiąclecia p.n.e. do roku trzydziestego pierwszego wieku p.n.e. Znajdował się na terenach doliny i delty potężnej rzeki Nil, która mierzy 6 650 km. Z początku był podział na Górny Egipt w dolinie Nilu oraz na Dolny Egipt w delcie rzeki. Do połączenia Górnego i Dolnego Egiptu doszło przypuszczalnie w 3 600 roku p.n.e.
Ówczesną religią jaka dominowała był politeizm, czyli wiara w wielu bogów.
Egipcjanie najczęściej wyobrażali sobie bogów jako ludzi ze zwierzęcymi głowami np. z głową krokodyla, jastrzębia, szakala lub sokoła. Najważniejszym z czczonych był Ra – bóg słońca. Kolejnymi przykładami są między innymi bogini Izyda – opiekunka ludzi, rodzin, Ozyrys – bóg Ziemi, Anubis – bóg mumifikacji i zaświatów, Bastet –bogini radości i zabawy i wiele innych bogów oraz bogiń. Aby oddać cześć godną bogów składali w ofierze zwierzęta, które były hodowane lub też odpowiadające bóstwu np. sokół, kot, pies.Rytuałów dokonywali kapłani, ponieważ byli sprzymierzeńcami bóstwa. Na uwieczniających malunkach i posągach przedstawiające bogów i boginie można zauważyć, że spójną cechą jest tarcza słońca nad głowami.
Z początku starożytni Egipcjanie uważali, iż sprawujący władzę faraon jest wcieleniem boga niebios Horusa, później zmieniło się, że jest wcieleniem Ra, natomiast po śmierci stawał się wcieleniem Ozyrysa. Przez kilka tysiącleci przewinęły się trzydzieści dwie dynastie w tym ponad trzystu faraonów i prawie trzydziestu władców macedońskich. Najbardziej zapisanych na kartach historii są tacy faraonowie jak Chefren, Totmes III, Seti I i Ramzes II. Nie tylko mężczyźni zostawali faraonami, ale również kobiety, niestety zapisanych jest zaledwie cztery Nitokris, Neferusobek, Hatszepsut i Tauseret, jednak naukowcy podejrzewają, że było więcej takich przypadków gdzie w roli władcy była kobieta, ale nie zostały zapisane. Równie dobrze kojarzone z ówczesnych czasów są Nefertiti i Kleopatra, ostatnia władczyni z ostatniej dynastii Ptolemeuszy i popełniła samobójstwo pozwalając, aby ukąsił ją jadowity wąż lub wypijając jego jad. Chcąc utrzymać czystą, szlachetną krew władców dochodziło do kazirodczych małżeństw w wyniku czego dochodziło do mutacji genetycznych. Pragnę chwilę krótko przywołać historię Hatszepsut, ponieważ była córką Totmesa I i Ahmes oraz pr