7 Cudów Świata Starożytnego

Czym jest 7 Cudów Świata Starożytnego?

7 Cudów Świata Starożytnego
to lista niezwykłych budowli, powstałych w starożytności.
Jej pierwowzór został stworzony w II wieku p.n.e. przez Antypatra z Sydonu. Miała służyć głównie starożytnym Grekom, aby poznali i mogli zwiedzić najpopularniejsze miejsca w ówczesnym świecie. Świadczy o tym doskonale liczba obiektów stworzonych przez Greków, umieszczonych na liście. Na 7 Cudów Świata, 5 z nich stworzyli właśnie oni.
Lista oryginalnie nazywała się „theamata” co oznaczało „rzeczy godne zobaczenia”. Ta, jaką obecnie znamy została utworzona w średniowieczu. Niestety część z miejsc na niej umieszczonych już nie istniała. Z czasem nazwano ją listą 7 Cudów Świata.

Budowle, które wchodzą w skład listy:
– Piramida Cheopsa
– Wiszące ogrody Semiramidy
– Świątynia Artemidy w Efezie
– Posąg Zeusa w Olimpii
– Mauzoleum w Halikarnasie
– Kolos Rodyjski
– Latarnia morska na Faros

Charakterystyka każdego z cudów

• Piramida Cheopsa zwana Wielką Piramidą oraz Piramidą Chufu powstała 2560 lat p.n.e. w Egipcie. Jedyna zachowana do czasów współczesnych budowla wpisana na listę 7 Cudów Świata. Autorem projektu był prawdopodobnie Hemon – bratanek i wezyr faraona Cheopsa. Niezwykła budowla była przeznaczona na grobowiec władcy. Razem z piramidą Mykerinosa i piramidą Chefrena stanowią najbardziej znany i podziwiany kompleks piramid na całym świecie. Rocznie pojawiają się tam miliony turystów. Kompleks budowli jest wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO od 1979 r. Piramida Cheopsa jest także częścią memfickiej nekropolii.

Budowa
Pod jej budowę sztucznie wyrównano teren, a różnice w poziomie wynoszą mniej niż 2 cm. Piramida została stworzona na kwadratowej podstawie z około 2,3 mln kamiennych bloków, ważących od 2,5 do 15 ton. Ważnym elementem architektonicznym są granitowe płyty ważące od 25 do 80 ton, które znajdują się nad komorą królewską. Z początku została pokryta z zewnątrz w całości okrywą z gładzonego wapienia. Ta niestety nie przetrwała do czasów współczesnych i jej pozostałości możemy oglądać u podstawy budowli. Piramida waży ponad 6 milionów ton, zajmując 5,2 hektara powierzchni. Jej boki zwrócone są ku czterem stronom świata.
Po budowie jej wysokość wynosiła 146,59 m, ale w wyniku postępującej erozji i utraty piramidionu zmniejszyła się do 138,75 m.
Po wybudowaniu długości boków wynosiły odpowiednio:
zachodni – 230 m 35,9 cm
wschodni – 230 m 39,2 cm
północny – 230 m 25,5 cm
południowy – 230 m 45,3 cm. Ściany miały nachylenie 51° 52′.

Tak o piramidzie mówił historyk grecki Herodot:
„Cheops na postawienie piramidy potrzebował dwudziestu lat. Wszystkim Egipcjanom kazał na siebie pracować. Jednym rozporządzono z łomów kamienia w górach arabskich włóczyć skały do Nilu, innym sprowadzone na łodziach przez rzekę kazał odbierać. Pracowało tak bez przerwy do stu tysięcy ludzi. Budowano zaś piramidę w kształt schodów. ”

W ciągu lat powstało wiele spekulacji na temat budowli.
Dotyczą one m.in. paleoastronautyki. Według zwolenników tej teorii Piramidę Cheopsa wybudowały szeroko rozwinięte cywilizacje pozaziemskie. Innym poglądem jest doszukiwanie się w układzie budowli oraz jej wymiarach zależności astronomicznych i matematycznych.
O Piramidzie Cheopsa powstały liczne programy telewizyjne i książki np. „Tajemnice piramidy Cheopsa”, które napisał Jerzy M. Łatak.

•Wiszące ogrody królowej Semiramidy w Babilonie zostały stworzone z rozkazu króla Nabuchodonozora II ok. 600 p.n.e. Podarował je on swojej żonie – Amytis w ramach ukojenia tęsknoty za roślinnością Medii – kraju z którego pochodziła.

Budowa
Wiszące ogrody Semiramidy miały składać się z siedmiu tarasów, wspartych na wielopiętrowych budowlach. Wszystkie posiadały wymiary 5 na 1,5 m. Było to królestwo rozmaitej roślinności, która to dzięki konstrukcji miała sprawiać wrażenie unoszącej się w powietrzu. Ogrody nawadniały kanały doprowadzające wodę prosto z Eufratu.

Na to, że Ogrody faktycznie istniały wskazują źródła historyczne, których autorami byli Strabon, Herodot i Diodor Sycylijski. Jest to jeden z 6 Cudów, których nie możemy zobaczyć współcześnie. Został zniszczony w I wieku p.n.e. przez trzęsienie ziemi.

• Świątynia Artemidy w Efezie została wybudowana z rozkazu Krezusa – króla Lidii ok. 560 p.n.e. Powstawała dzięki trzem architektom: Chresifronowi, Metagenesowi i Theodorosowi z Samos. Jednymi z rzeźbiarzy uczestniczących w budowie świątyni byli Kresilas, Poliklet i Fidiasz.

Budowa
Kamienna podstawa świątyni mierzyła 55,10 na 115,14 m.
Bogato zdobione kolumny budowli mierzyły ok. 18 m wysokości. Łącznie powstało ich aż 127 w tym 36 umieszczono z przodu obiektu.
W dolnej części ich średnica osiągała 2,5 m. We wnętrzu świątyni znajdował się cedrowy posąg Artemidy. Całą budowlę wykonano z marmuru.
Była ona największą w świecie greckim.
Została spalona w 356 p.n.e. przez szewca Herostratesa. Uważał on, że zbrodnia zachowa w historii jego imię niezapomnianym. Usilnie więc starano się wymazać je z historii pisanych dokumentów. Nie udało się to jednak, ponieważ historię opisał Teopomp – grecki historyk.
Stąd też Herostrates nazywany jest pierwszym terrorystą ludzkości. W 334 roku p.n.e. Aleksander Wielki odwiedzając Efez zapragnął, aby świątynię odbudowano. Udało się to dzięki
Dejnokratesowi, Demetriosowi i Pajoniosowi – architektom. Płaskorzeźby wykonywał Skopas. Apelles zaś obrazy. Koszt pokryły składki mieszkańców miasta. Obiekt pokrywał się z archaicznym. Różnicą była wysokość kolumn, (tu wynosiła 17,65 metra) oraz posąg bogini – ten wykonano ze złota, srebra, czarnego kamienia, kości słoniowej oraz hebanu.
Świątynia została zniszczona w czasie najazdu Gotów w III w. p.n.e. nigdy już jej nie odbudowano.
Ruiny zostały odkryte podczas ekspedycji archeologicznej w 1869 r. Odkryto tam eksponaty, które można podziwiać m.in. w Muzeum Efeskim w Selçuku.
Ruiny także dostępne są dla zwiedzających.

•Posąg Zeusa w Olimpii zo