Rycerz Średniowieczny

Średniowieczni rycerze byli to mężczyźni w Europie, wywodzeni z rycerskiego rodu. Ich zadanie polegało na obronie swego króla, kobiet, duchownych, pielgrzymów, sierot i najuboższych, poszanowanie dla świątyń chrześcijańskich, walkę w obronie wiary.
Rycerstwo rozpoczęto na początku średniowiecza. W tym czasie stworzono specjalny rytuał trwający w trakcie mszy świętej, kiedy to chłopak zostaje pasowany na rycerza. Jest to jedno z ważniejszych wydarzeń w jego życiu. By do tego doszło, musiał on od piętnastego roku życia służyć innemu już pasowanemu rycerzowi, który wdrąży go do świata rycerskiego. Gdy młodzieniec był już gotowy, musiał przedstawić swoje umiejętności władania bronią, jazdy konnej, obyczajów, śpiewu i poezji. Ostatnim krokiem do objęcia tytułu została szczera spowiedź, przez którą młodzieniec przygotowywał się do tego wydarzenia. Głównymi cechami rycerza zostały ostrygi i miecz z pasem. Ostryg używano do koni, uderzając piętami w bok zwierzęcia, powodowało to ból, przez co konie mogły szybciej biegać.
Każdy z wojowników powinien posiadać odpowiedni wzrost, siłę i zręczność. Rycerzy cechowały odwaga i męstwo, które potrzebne mu były do zwalczania wrogów podczas walk. Następną bardzo ważną zaletą polskich rycerzy, była uczciwość. Każdy żołnierz był patriotą, wykazując swoją ogromną miłość do ojczyzny, za którą był gotów zginąć. Honor był u nich zawsze na pierwszym miejscu. W szczególności Polscy rycerze cechowali się wielką wytrzymałością, czego wszyscy mogli pozazdrościć. Główną ich zasadą był także i rycerskość wobec kobiet. Co do ubioru to był on różny w zależności od sytuacji. W czasie wolnym nosili siatki o nazwie pątlik, które podtrzymywały długie włosy mężczyzn. Do tego noszony był skórzany kubrak ściągnięty pasem. Na nogach zakładane były bycze skórznie. Strój wojenny bardzo różni się od wcześniej wymienionego, zakładany był hełm z przyłbicą, czyli ruchomą zasłoną do jego produkcji najczęściej wykorzystywano metal lub skórę. Noszono także metalowy kolczug, który przypominał koszulkę zakrywającą ciało od szyi czasami nawet do kolan. Składał się on z bardzo dużej ilości małych kółek, które zasłaniane były pancerzem i naramienniki. Na rękach nosili specjalne rękawice zrobione całe z metalu. Przez ogromną ilość tego surowca zbroja była bardzo ciężka, gdyż ważyła od 20 do 40 kilogramów.
Stopnie rycerskie otrzymywali ci, co posiadali 400 000 tysięcy sestercji (była to waluta w tamtejszych czasach). Ludzie ci posiadali nieograniczoną ilość żołnierzy. Jednak i oni przez swoją