Irena Krzywicka

Irena Krzywicka (przed zamążpójściem – Irena Goldberg) to polska pisarka pochodzenia żydowskiego oraz publicystka i tłumaczka literatury pięknej.
Kobieta przyszła na świat 28 maja 1899 roku w Jenisejsku – jednym z najstarszych rosyjskich miast na Syberii. Wychowała się w spolonizowanej żydowskiej rodzinie, tak zwanej „lewicowej inteligencji”. Rodzice Ireny byli działaczami socjalistycznymi. Zesłano ich na Syberię, czego powodem była ich działalność polityczna w żydowskim ruchu samokształceniowym podobnym do Polskiej Partii Socjalistycznej. Ojciec Ireny – Stanisław Goldberg z wykształcenia był lekarzem, a matka – Felicja (przed zamążpójściem – Felicja Barbanel) była dentystką, a później z biegiem czasu – nauczycielką języka polskiego. W 1903 roku rodzina powróciła do Warszawy. Niestety, ojciec na zesłaniu zaraził się gruźlicą i zmarł dwa lata po powrocie, co przyczyniło się do ponownego aresztowania. Matka Ireny, po śmierci męża wyszła za mąż po raz drugi za Jekutiela Portnoja, który był działaczem Bundu. Felicja wychowywała swoją córkę w sposób racjonalny, a także uświadamiała ją o w sprawach seksualnych i szczególnie uczyła tolerancji i niezależności. Takie podejście wychowawcze było w tamtych latach bardzo rzadkie, a wręcz można powiedzieć, że nawet niespotykane.
Irena ukończyła elitarną szkołę dla dziewcząt, a w późniejszym czasie – w 1922 roku (w wieku dwudziestu trzech lat) polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim. Niestety, nie udało jej się obronić swojej pracy doktorskiej, czego przyczyną był konflikt z promotorem. W czasie uczęszczania na studia kobieta napisała swój pierwszy esej, zatytułowany „Kiść bzu”.
W 1923 roku, w wieku dwudziestu czterech lat Irena wzięła ślub z Jerzym Krzywickim. Jej mąż był synem socjologa i rzecznika praw kobiet – Ludwika Krzywickiego. Kobieta przed ślubem przyjęła chrzest luterański, mimo iż była ateistką, a powód tego czynu stanowiła chęć zapewnienia sobie ewentualnej możliwości wzięcia łatwego rozwodu. Młodzi kochankowie, jeszcze zanim się pobrali, razem zadecydowali i postanowili, że ich związek będzie miał charakter związku otwartego. Obie strony dawały sobie prawo do współżycia seksualnego z innymi osobami, ponieważ uważali, że trwałe związane z jednym partnerem jest nudne i pozbawione fantazji. Irena bardzo szanowała swojego męża i z całych sił starała się, aby ich małżeństwo było jak najbardziej udane i by się utrzymywało. Niedługo po ślubie kobieta wyjechała na Korsykę ze swoim kochankiem – Walterem Hascencleverem – niemieckim poetą i dramaturgiem. W 1927 roku, czyli w wieku dwudziestu ośmiu lat urodziła pierwszego syna – Piotra, a dziesięć lat później kolejnego – Andrzeja.
W ciągu dwóch lat 1928 – 1930 Irena wybudowała, awangardowy letni dom, tak zwany „Szklany dom” w Podkowie Leśnej pod