Łagry

Na temat sowieckich łagrów powstało wiele książek i opracowań naukowych. Któż z nas nie zna książek 'Jeden Dzień z życia Iwana Denisowicza’, 'Archipelagu GUŁAG’, 'Innym Świecie’? Gułag był zespołem łagrów. Łagry są spuścizną carskiej Rosji, jednakże bolszewicy wyprzedzili swych poprzedników w haniebnym i nieludzkim traktowaniu więźniów. Jeden z bohaterów 'Drogi Donikąd’ Józefa Mackiewicza powiedział, że w czasach carskich było lepiej w więzieniu niż za bolszewików na wolności. Sowieci zbudowali mocne państwo, na podstawie niewolniczej pracę swych obywateli W radzieckim łagrze żywota dokonał jeden z najzdolniejszych, ale i najbardziej zdegenerowanych towarzyszy Karol Radek, urkowie zabili go w Wierchnieuralsku. System łagrów był cały czas udoskonalany, za rządów Józefa Stalina na obszarze Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich funkcjonowało kilka tysięcy tego typu obozów. Negatywną rolę w budowie sieci GUŁAG-u odegrał Naftali Frenkel, kierownik budowy Kanału Białomorsko- Bałtyckiego. Początkowo sam był więźniem łagru, na Sołówkach. Turek urodzony w Hajfie, którą na ówczesny czas była częścią Imperium Osmańskiego, wykazał się zmysłem organizatorskim, z osadzonego stał się członkiem władz obozu. Frenkel poddał ostrej krytyce władze obozowe, napisał co i jak należy pozmieniać, by pracowano lepiej, efektywniej, tym samym zaimponował Gienrichowi Jagodzie i samemu Stalinowi. Był to człowiek bezlitosny, zwolennik twardych metod, psychopata uważający, że celem najwyższym jest rozwój Kraju Rad, natomiast życie ludzkie jest nic niewarte. Wydajność produkcji obozu jest priorytetem, należy znieść podziały na więźniów politycznych i kryminalnych. Innym budowniczym systemu łagrów był Łazar Kogan. Warto zapamiętać nazwiska Siergieja Żuka, Matwieja Bermana, Siemiona Firina oraz Jakowa Rapoporta. Cała ta szóstka, do której wliczam Frenkela ma na swoich rękach krew wielu więźniów. W stalinizmie jednego dnia mogłeś być katem, kolejnego ofiarą, połowa z tych, którzy katowali, wpadło w machinę terroru. Najwyżej w hierarchii więźniów stali urkowie, recydywiści, którzy nie wyobrażali sobie życia na wolności, w obozie byli w swym mniemaniu kimś, obawiali się ich strażnicy, zatracili wszelkie cechy istot ludzkich, gwałty, pobicia były na porządku dziennym. Urka mógł zabić drugiego więźnia dla rozrywki, w normalnym świecie gdzie trzeba zarabiać na siebie, płacić podatki taki człowiek nie dałby rady się odnaleźć. Problemem Kraju Rad było to, że wiele dzieci chowało się na ulicy, rodzice zostali zamordowani podczas Wielkiej Czystki, zostały zdane same na siebie. Bezprizorni, bo o nich mowa wychowywali się na ulicy, kradły, przez co popadały w konflikt z radzieckim prawem. Dzieci ulicy dostawały się do obozów przypominających łagry, ideę takich ośrodków wprowadził pedagog Anton Makarenko. Młodzież ta uzupełniała szeregi WCzK, gdyż nie miała żadnych wewnętrznych hamulców, agresja ukierunkowana w pożądanym przez komunistów kierunku tzn. do zwalczania elementów wrogich klasowo, powodowała, że zajmowali wysokie stanowiska w szeregach NKWD. W łagrach znajdowali się więźniowie polityczni, ciekawym zjawiskiem są niemieccy komuniści. Z chwilą dojścia Adolfa Hitlera do władzy, wielu działaczy Komunistycznej Partii Niemiec opuściło kraj, przedostając się do Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, często słyszeli wiele dobrego o władzach radzieckich, o państwie. Wielkim zdziwieniem było dla nich, że wraz z przekroczeniem granicy zwykle zasilali szeregi łagrów. Kraj Rad rozczarował marksistów niemieckich, bolszewik Heinrich Brandler za młodu komunista, w późniejszych latach swego życia opowiedział się przeciwko bolszewikom. Smutny jest los Ernsta Thalmanna, niemieckiego komunisty, wiernego stalinisty, który po dojściu Hitlera do władzy trafił do KL Sachsenhausen. Przez długi czas na łamach Kominternu mówiono, że prowadzone są działania, by uwolnić polityka, jednakże Stalin nie ruszył palcem, by go uwolnić. W końcu Thalmann zostaje zamordowany w sierpniu 1944 roku, na osobisty rozkaz Führera. Ludzie zaślepieni propagandą wierzyli w Kraj Rad, możemy zapytać dlaczego, skąd ta wiara? Pamiętajmy o sile propagandy ZSRR, Gareth Jones, który miał odwagę pisać prawdę, został zamordowany przez siepaczy NKWD. Zachód wolał żyć mitem niż przyjąć prawdę. Łatwiej było czytać i zachwycać się 'Dziesięcioma dniami, które wstrząsnęły światem’ Johna Reeda, wręczać Stalinowi tytuły Człowieka Roku tygodnika Times, niż przeciwstawić się bolszewikom. Po II Wojnie Światowej Józef Stalin był wskazywany jako ten, który zwalczył faszyzm, obronił Europę przed Adolfem Hitlerem. Wszyscy, którzy głosili prawdę jak np. gen. George Patton, byli skutecznie uciszani. Z czasem okazało się, że gruziński dyktator jest złym człowiekiem, jednakże nikt w to nie wnikał. Zachód miał już wtedy inne problemy, musiał odbudować system gospodarczy po wojnie, nie miał czasu zgłębiać sytuacji po drugiej stronie żelaznej kurtyny. W łagrach panował terror podobnie jak podczas tzw. procesów moskiewskich, socjotechnika, w wyniku której jednostka się samooskarżała, nie zrozumie tego ten, kto nigdy nie doznał takiej sytuacji. Polecam ksią�