Neron

Neron zaraz po narodzeniu był nazwany Lucjuszem Domicjuszem Ahenobartusem, natomiast po adopcji przez Klaudiusza trzynaście lat później jego pełne imię brzmiało Nero Claudius Caesar Drusus Germanicus. Neron był piątym cesarzem rzymskim. Był również ostatnim cesarzem z dynastii julijsko-klaudyjskiej. Mając trzynaście lat adoptowany został przez cesarza Klaudiusza, a cztery lata później zastąpił go na tronie Rzymu. Neron był niezmiernie popularną osobą w klasie niższej rzymskich obywateli. Czasy jego panowania zaś są kojarzone z ogromną tyranią, wszechobecnymi religijnymi prześladowaniami, ale także rozpustą i ekstrawagancją.
Neron przyszedł na świat w 15 grudnia 37 roku naszej ery w Ancjum. Urodził się on jako jedyne dziecko Gnejusza Domitiusa Ahenobarbusa oraz Agrypiny Młodszej. Warto zauważyć, iż Neron urodził się w rodzinie cesarzy Imperium Rzymskiego, ponieważ jego prapradziadkiem był cesarz August, a jego matka była siostrą Kaliguli, który był trzecim cesarzem rzymskim. Mając dwa lata stracił ojca, który zmarł z powodu choroby. Wcześniej Gnejusz był wplątany w poważny skandal natury politycznej, czego skutkiem było zesłanie matki Nerona oraz dwóch sióstr na małą wysepkę leżącą na Morzu Śródziemnym. Podobno tym skandalem politycznym był spisek przeciwko ówczesnemu cesarzowi Imperium Rzymskiego- Kaliguli, co było dla niego tym bardziej trudne doświadczenie, iż Agrypina była siostrą cesarza. Matka Nerona po śmierci męża mogła poślubić Klaudiusza, który został cesarzem rzymskim po śmierci Kaliguli. Ich ślub miał miejsce w 49 roku naszej ery, gdy Neron miał dwanaście lat. Została ona tym samym czwartą żoną cesarza. Kilka miesięcy po ślubie Agrypina Młodsza przekonała męża do adopcji swojego syna Nerona. Po adopcji Neron zmienił swoje oficjalne imię z Lucjusza Domicjusza Ahenobartusa na Nerona Klaudiusza Cezara Drususa Germanicusa. Imię cesarza i jego ojczyma stało się częścią imienia chłopca. Z okazji adoptowania syna swojej żony cesarz kazał wybić złote monety upamiętniające ten dzień. Monety te miały w sposób symboliczny pokazać powstanie nowego przywódcy- następcy obecnego cesarza Imperium Rzymskiego.
Ogromny wpływ na wychowanie chłopca, przyszłego cesarza, miała jego matka oraz jego wychowawca Seneka Młodszy, a także jeden w rzymskich urzędników jakim był Afraniusz Burrus. Neron był wyedukowanym człowiekiem. Jego wychowawca Seneka uczył go między innymi nauk filozoficznych, retoryki oraz greki. Nauka w późniejszych latach życia Nerona znacząco wpłynęła na jego życie oraz wczesne lata jego panowania jako cesarza. Neron jako człowiek z wyższych sfer za czasów młodości studiował również rzeźbę, malarstwo, poezję oraz muzykę. Wiedza z tego zakresu była pożądana wśród rzymskiej elity, jednak niekiedy można było usłyszeć, iż u Nerona było to zdecydowanie za bardzo wykorzystywane. Niekiedy mówi się o nim szyderczo i prześmiewczo jako o cesarzu-aktorze. Oddanie się cesarza muzyce i aktorstwu było przez wyższe sfery traktowane jako zachowanie, które nie przystoi władcy imperium. Neron wielokrotnie śpiewał i grał na lirze na scenie, oraz występował w tragediach. Również niejednokrotnie brał udział w igrzyskach. Ważne jest to, iż Neron wygrał każdy konkurs, w którym wziął udział. Mówi się również o jednym wyścigu rydwanów, który wygrał mimo iż go nie ukończył spadając z niego wcześniej. Jednak zwyciężył wg organizatorów, gdyż „zwyciężyłby, gdyby miał możliwość ukończenia wyścigu”.
Chłopiec formalnie został ogłoszony dorosłym wchodząc do życia publicznego mając czternaście lat. Było to w roku 51 naszej ery. W tym czasie wygłosił on publicznie kilka przemówień do społeczeństwa przynosząc chlubę matce i cesarzowi, gdyż był on wspaniałym mówcą porywającym słuchaczy. Dwa lata później pojął za żonę Claudię Octavię. Była ona córką cesarza Klaudiusza, zatem była przyrodnią siostrą Nerona. Gdy Neron miał 17 lat, w 54 roku naszej ery zmarł Klaudiusz. Nie ma jednoznacznej przyczyny śmierci cesarza. Jedną z nich jest stwierdzenie, iż to matka Nerona- Agrypina otruła swojego męża, jednak nie ma formalnych dowodów potwierdzających jej udział w zakończeniu życia przez Klaudiusza. Przed śmiercią jednak Klaudiusz za podszeptami żony zmienił swoich prefektów oraz oficerów straży. Zastąpieni oni zostali przez cesarza ludźmi, którzy byli lojalni wobec Agrypiny. Co za tym idzie, po śmierci cesarza byli oni za przejęciem władzy przez Nerona, nie zaś przez biologicznego syna Klaudiusza. Dzięki temu siedemnastoletni wówczas Neron mógł bez większych incydentów zostać ogłoszony pełnoprawnym cesarzem Imperium Rzymskiego. Warto zaznaczyć, iż wówczas Neron, obejmując tron cesarstwa rzymskiego w wieku siedemnastu lat był najmłodszym cesarzem imperium. Tytuł ten był mu przypisywany aż do 218 roku naszej ery, kiedy to cesarzem został Elagabal i miał on wtedy zaledwie lat 14.
Jednak wracając do Nerona, jego matka myślała, że jej syn będzie zbyt młody i nie będzie myślał o rządach cesarstwem, tak że ona formalnie przez syna sprawowałaby władzę. Jednak przeliczyła się. Agrypina usunęła ze sceny politycznych swoich rywali politycznych. Usunęła… Zamordowała ich. Jednak rok po objęciu tronu relacje między matką a synem zaczęły się psuć. Neron widział, że matka nie traktuje go jak prawdziwego władcę. Pierwszym ciosem w matkę i jej władzę było odsunięcie sprzymierzeńców Agrypiny od władzy. Oprócz konfliktów dotyczących władzy, kolejnym źródłem nieporozumień był romans Nerona z Poppeą Sabiną, która w późniejszym czasie została jego żoną. Warto zaznaczyć, iż rozpoczynając romans Neron był żonaty, a Poppeą również była mężatką. Niektóre źródła podają, że może i Agrypina pozwoliłaby na romans synowi, gdyby nie jej sympatia do aktualnej żony syna. Nawarstwiające się konflikty doprowadziły jednak ostatecznie do zamordowania Agrypiny w 59 roku naszej ery. Neron zorganizował katastrofę statku, którym płynęła jego matka. Jednak ona przeżyła jego zatopienie i dopłynęła do brzegu, gdzie ostatecznie została zamordowana przez zaufanego człowieka Nerona. Ogłoszono jednak jej śmierć jako samobójstwo.
Z powodu swojej odbytej edukacji na początku panowania Neron, myśląc, iż jest wystarczająco wyedukowany nie potrzebuje doradców, których starał się odsunąć od siebie. Jednak z czasem stwierdził, że jednak samodzielne podejmowanie decyzji nie jest takie proste jak by się wydawało. Przywrócił doradców, którzy mu podpowiadali przy podejmowaniu decyzji. Jednak nie można powiedzieć, iż doradcy przejęli całość podejmowania decyzji. Nie. Neron odgrywał znaczącą aktywną rolę w zarządzaniu państwem oraz polityką zagraniczną Rzymu, jednak starał się mieć na uwadze podpowiedzi oraz rady swoich licznych doradców. Niektórzy współcześni historycy i naukowcy twierdzą jednak, iż zdecydowanie lepiej rządy Nerona wyglądały za życia jego matki, która ze względu na doświadczenia związane z wcześniejszymi rządami Klaudiusza, miała większy ogląd na politykę wewnętrzną i zewnętrzną Imperium Rzymskiego, a Neron ze względu na młody wiek jeszcze go nie posiadał. Niektórzy twierdzą, iż matka trzymała w jakiś sposób syna w ryzach, natomiast po jej śmierci Neron całkowicie zatracił poczucie dobra i zła i był zdecydowanie bardziej łatwowierny, szczególnie jeżeli chodziło o wszelkiego rodzaju pochlebstwa dotyczące swojej osoby. W 62 roku zmarł zaufany doradca Nerona, którego słuchał on niemal w każdej sytuacji. Wówczas rozpoczęły się liczne procesy cesarza dotyczące zdrady jego panowania. Zostało skazanych wielu jego doradców i senatorów. Zabił on również swoich rywali. Rozwiódł się także ze swoją żoną Octavią. Mówi się, iż przyczyną zakończenia małżeństwa podaną przez cesarza była bezpłodność kobiety. Jednak po wygnaniu bylej żony w Rzymie zaczęły odbywać się liczne protesty przeciwko tej decyzji Nerona. Wówczas, aby je ukrócić cesarz