Bogowie Słowiańscy

Wierzenia Słowian w większości odeszły w zapomnienie, coraz większa liczba osób jednak zaczyna je zgłębiać. Przez wieki Słowianie wykształcili szeroko rozwinięty system wierzeń, którego poznanie okazuje się wyjątkową formą poznania choć fragmentów życia tej grupy ludów.

Wiara potrafi wiele powiedzieć o świętach i rytuałach, które rok w rok towarzyszyły plemionom i były istotną częścią ich życia. Słowianie oddawali cześć licznym bogom – byli politeistami. Tłumaczyli zjawiska atmosferyczne, przyrodę i wszystkie kwestie, których nie mogli wytłumaczyć, działaniami sił nadprzyrodzonych. Aby uzyskać pomyślne, dogodne warunki, szczęście rodzinne i pokój, czcili odpowiednich bogów. Sądzili także, że przez niedostateczne okazywanie szacunku lub pominięcie pewnych rytuałów bóstwa mogą poczuć się urażone i w ramach zemsty ukarać ludzi, na przykład okazując swój gniew poprzez złą pogodę czy zsyłając klęskę nieurodzaju.

Najpotężniejszy pan całego świata i twórca błyskawicy – Perun – był najważniejszym z bogów na wielu terenach dawnej słowiańszczyzny. Uosabiano go z tak wielką potęgą, że miał być obrońcą dla ludzkości – zwalczał zło. Składano mu w ofierze woły i inne zwierzęta ofiarne, by zyskać sobie jego przychylność. Wszystko, czego dotknęła błyskawica, było od razu uznawane za relikwię. Jeśli kogoś poraził piorun i ten wyszedł z tego cało, uważano, że doświadczył czegoś boskiego i spłynęła na niego łaska.

Z kolei bogiem wojny był Świętowid, przedstawiany jako patrzący na każdą stronę świata – miał bowiem aż cztery głowy. Początkowo odczytywano jego imię jako Światowid, jednak etymolodzy sugerują, że to właśnie Świętowid jest poprawnym określeniem – zawarte tam dwa człony sugerują bowiem boskość oraz władcę. Składanie mu ofiar ze zwierząt miało pomóc w osiągnięciu zwycięstwa w walce. Po zakończeniu konfliktu natomiast ofiarowano mu jedną trzecią wszystkich zdobyczy, by wypraszać kolejne łaski i dziękować za odniesiony sukces.

Ważne miejsce wśród bogów zajmował również Swarożyc, bóg ognia związany z kultem słońca. Należała mu się specjalna uwaga, gdyż dawał życie oraz plony. Zajmował się także kowalstwem, zupełnie tak jak grecki Hefajstos.

Za zmarłych odpowiadał natomiast Weles lub Wołos. Władał podziemnym światem zmarłych, patronował również artystom i czarownikom. Kojarzono z nim liczbę trzy – w związku z tym w ofierze składano mu trzyletniego byka.

Bogiem młodości i energii był Jaryła, przedstawiany jako atletyczny mężczyzna dosiadający białego konia i