Bitwa pod Chojnicami

Bitwa pod Chojnicami

Główne informacje o Bitwie
Bitwa pod Chojnicami – walka pomiędzy połączonymi siłami Królestwa Polskiego i Związku Pruskiego przeciwko zakonowi krzyżackiemu. Miała ona miejsce 18 września 1454 roku, podczas wojny trzynastoletniej (1454 – 1466). Bitwa odbyła się niedaleko Chojnic na Pomorzu Gdańskim. Ostatecznie mimo mniejszej ilości wojsk, wygranym został zakon krzyżacki. Była to jedna z największych bitew podczas trwającej wojny trzynastoletniej, a także największa i najboleśniejsza klęska Królestwa Polskiego w historii walk zbrojnych z Krzyżakami.

Miasto Chojnice (obecnie)
Chojnice zostały założone w X wieku, jako mała wieś, która dopiero po kilkudziesięciu latach przeobraziła się w większe miasto. Prawa miejskie zaczęły przysługiwać mu (jak dowiedziano się z jednego z niewielu zachowanych informacji) od trzynastego wieku (1275 rok). Obecnie miasto Chojnice znajduje się w Polsce, a dokładniej w województwie pomorskim (Pomorze Gdańskie), w powiecie chojnickim, niedaleko Gdańska. Według spisu mieszkańców z 1 stycznia 2018 roku, mieszka tam około 40 000 ludzi. Jest to nieduże miasto, którego powierzchnia wynosi zaledwie 21,05 km2. Przypada więc na 1 km2 ok. 1900 ludzi. Obecnie sprawującym rządy w tym mieście burmistrzem jest Arseniusz Finster.

Geneza Bitwy
Geografia Pomorza Gdańskiego była tak ułożona, że była jednym z lepszych punktów strategicznych, który dawałby przewagę temu, kto go posiada. Było tam wiele lasów, przez które trudno było przejść, a także był to świetny sposób na ukrycie się. Oprócz tego było tam morze, które ułatwiało dostarczanie towarów, ich eksport i import. Szlaki handlowe działały tam bardzo wydajnie, dzięki czemu szybciej dostarczano towar, a także większy był z niego zysk. Dzięki temu można było także szybko stamtąd uciec, odpływając statkiem. Wszystkie te plusy powodowały, że Pomorze stało się celem dla wielu państw. Jednak jedynymi ludźmi, którzy odważyli się je zaatakować, byli rycerze zakonu krzyżackiego.

Przebieg Bitwy pod Chojnicami
I faza bitwy (atak wojsk królewskich)
Bitwa zaczęła się od zaskakującego manewru wojsk krzyżackich. Polacy nie przewidując tego, robili wszystko, by zdobyć przewagę, więc jak najszybciej chcieli doprowadzić do starcie kawalerii, jednak wtedy popełnili dramatyczny błąd – kazali wojskom ruszyć przez jezioro, co nie dość, że je spowolniło, to spowodowało, że Polacy stali się łatwym celem. Pod wpływem stresu, który był wywierany przez widok przegrywających wojsk polskich, dowódcy zaczęli popełniać kolejne błędy, m.in. lekceważyli nowe rodzaje broni albo popełniali błędy taktyczne. Oprócz tego trudno było się porozumieć, ponieważ nikt nie sterował manewrami wojsk, a żeby takowy podjąć, trzeba było go przegłosować. Dlaczego tak było? Ponieważ król Kazimierz IV chwilowo nie mógł prowadzić Polaków do boju, a mimo tego nie wyznaczył nikogo na głównego dowodzącego. Co pogarszało jeszcze bardziej sytuację, wszyscy dowódcy (byli wojewodami – Mikołaj Szarlejski, Łukasz G