Koronacja Bolesława Śmiałego

Koronacja Bolesława Śmiałego

Bolesław II Śmiały (Szczodry) urodził się w 1042 roku jako pierworodny syn Kazimierza Odnowiciela i ruskiej księżniczki Dobroniegi. W wieku 16 lat objął tron po śmierci ojca. Dzięki temu, że u boku Kazimierza brał udział w wielu wiecach, ucztach, uroczystościach państwowych czy przyjmowaniu obcych poselstw, Bolesław mimo swojego wieku był bardzo dobrze przygotowany do sprawowania władzy. Gruntowne wykształcenie było niejako tradycją rodziny Piastów, tak więc Bolesław znał łacinę a zapewne i inne języki. Dzięki swojej matce i ciotce Gertrudzie Bolesław znał także kulturę bizantyjską i ruską. Poprzez inne koligacje rodowe związany był też z najznamienitszymi rodami cesarstwa.
Przydomek Szczodrego nadano mu jeszcze najprawdopodobniej za jego życia. Bolesława powszechnie uważano za wojowniczego, ale przede wszystkim niespotykanie hojnego.
Bolesław odziedziczył po ojcu Małopolskę, Wielkopolskę, Mazowsze i Śląsk a Pomorze Gdańskie płaciło mu trybut i wysyłało wsparcie podczas wypraw wojennych. Z kolei za posiadanie Śląska to Bolesław musiał płacić trybut Czechom, a sam – tak samo jak jego ojciec – podlegał zwierzchności władcy Niemiec. Jego ojciec Kazimierz był odnowicielem instytucji państwowych i kościelnych. Bolesław pragnąc kontynuować jego dzieło dążył do przywrócenia Piastom i Polsce majestatu królewskiego. Stanowiło to ogromne wyzwanie. Jego realizację rozpoczął na Węgrzech, gdzie biorąc udział w wewnętrznej walce o władzę, mógł przeciwstawić się niemieckim i czeskim wpływom. W 1060 roku Bolesław udzieli schronienia księciu Beli, swojemu wypędzonemu z Węgier stryjowi. Gdy jesienią tego roku Bela wspierany przez 3 polskie hufce wkraczał z powrotem na Węgry, Bolesław uderzył na Czechy. Dzięki tej dywersji król czeski nie mógł wesprzeć władcy Węgier w potyczce z księciem Belą co skoczyło się zwycięstwem stryja Bolesława. W grudniu Bela ukoronował się na władcę Węgier.
W 1069 roku Bolesław II podjął zwycięską wyprawę na Ruś. Przyniosła mu ona znaczne korzyści majątkowe, a także wzmocniła jego pozycję międzynarodową i ambicje w kierowaniu polityki zagranicznej. Tego samego roku wojska polskie wzięły nawet udział w duńskiej wyprawie na Anglię.
Bolesław buntował się przeciwko płaceniu trybutu władcy Czech za posiadanie Śląska. Na zjeździe w Miśni w 1071 roku niemiecki król Henryk IV nakazał swojemu wasalowi ponowić płacenie trybutu. Bolesław na chwilę się ugiął, jednak już rok później zaatakował swojego południowego sąsiada. Tak jawne sprzeciwienie się woli niemieckiego władcy było pierwszym krokiem na drodze do suwerenności politycznej.
Co prawda w 1073 roku Henryk IV zwołał ogólnoniemiecką wyprawę przeciw zbuntowanej Polsce jednak Bolesław na tyle dobrze wykorzystał swoje dyplomatyczne i spiskowe umiejętności, że w rezultacie nie doszło do planowanego ataku.
Trwałym śladem wojennych i politycznych dokonań Bolesława II jest przydomek Śmiałego, który tak dobrze przyjął się w świadomości Polaków, że zdołał wyprzeć dawniejszy i bardziej słuszny z historycznego punktu widzenia tytuł Szczodrego.
Bolesław II miał już więc mocną pozycję w polityce. To było jednak za mało by zdobyć upragnioną koronę. Potrzebował poparcia Kościoła. Trafił na szczęście na czas konfliktu między papieżem Grzegorzem VII a pretendującym to korony cesarskiej władcy Niemiec Henrykiem IV. Grzegorz VII realizował swój plan s