Władimir Komarow

"; yśliwskiego Północnego Kaukazu, który stacjonował w Groznym. W październiku następnego roku Komarow pobrał się z Walentyną Jakowlewną Kisielową. W 1952 roku został awansowany na starszego porucznika. Następnie zaś został przydzielony jako główny pilot do 486. pułku lotnictwa myśliwskiego 279. dywizji lotnictwa myśliwskiego w obwodzie prikarpackim. Komarow latał na tym stanowisku do 1954 roku. Następnie zaś zapisał się na kurs inżynieryjny w Akademii Inżynieryjnej Sił Powietrznych w Żukowskim. Pięć lat później Komarow został awansowany do stopnia starszego mechanika-porucznika. Również wówczas został zaproszony do wzięcia udziału w procesie selekcji kandydatów na kosmonautów. Był jednym z dwudziestu kandydatów wybranych do Pierwszej Grupy Sił Powietrznych. Wtedy to wraz z pozostałymi wybranymi zgłosił się do nowo utworzonego Komitetu Lotnictwa Kosmicznego pod Moskwą. Mimo doskonałych kwalifikacji Komarow nie został wybrany do pierwszej szóstki kandydatów. Przyczyną było nie spełnianie przez niego rygorystycznych wymogów dotyczących wieku, wzrostu oraz wagi. Jednak ze względu na swoje doświadczenie lotnicze z Akademii Sił Powietrznych miał on znaczny wpływ na projekt 'Wostoka’ i 'Woskowodu’. Mając wówczas 32 lata Komarow był drugim najstarszym z wybranych pilotów. Wkrótce po rozpoczęciu treningu Komarow trafił do szpitala na drobną operację. Została ona przeprowadzona w maju 1960 roku. Przez nią był niezdolny do treningu fizycznego przez około sześć miesięcy. Wrócił do treningu w październiku, ponieważ jego powrót do zdrowia był szybszy, niż oczekiwał personel medyczny. Jednak mimo iż wcześniej nie mógł brać udziału w treningach fizycznych chętnie uczestniczył w zajęciach akademickich. W 1961 rozpoczęły się pierwsze loty kosmiczne. W 1962 Komarow ze względu na swoje kwalifikacje, rangę i doświadczenie był trzecim najlepiej opłacanym kosmonautą w ZSRR. W kwietniu 1964 Komarow został ogłoszony jako gotowy do lotu w kosmos. 6 lipca tego samego roku Komarow został mianowany dowódcą załogi rezerwowej Woschodu 1. Lot ten odbył się 12 października 1964 i trwał nieco ponad 1 dzień. Następnie Komarow został przydzielony do sowieckiego programu Sojuz wraz z Jurijem Gagarinem i Aleksiejem Leonowem. W 1967 roku został on wybrany na dowódcę tej misji, Gagarin był jego zapasowym kosmonautą. Podczas przygotowań do lotu kosmicznego obaj kosmonauci pracowali nieraz od dwunastu do czternastu godzin dziennie. Misja kosmiczna Sojuz 1 rozpoczęła się 23 kwietnia 1967 roku. Jednak po wejściu na orbitę rozpoczęły się problemy o czym Komarow poinformował odbiorców z ZSRR. Próbował naprawić modułu statku, ale nie udawało mu się to. Otrzymał on wówczas polecenie wystrzelenia kapsuły kosmicznej i powrotu na ziemię. Jednak spadochron nie zadziałał poprawnie i kapsuła z Komarowem w środku rozbiła się zabijając kosmonautę.