Lennik

Lennik oznacza człowieka, który składał przysięgę seniorowi w ramach hołdu lennego. Była to osoba wolna, która poprzez zawarcie swego rodzaju umowy z seniorem i złożenie mu przysięgi korzystała z jego ochrony w zamian za udzielanie mu pomocy oraz dochowywanie wierności. Innym określeniem na lennika jest słowo „wasal”.

Pojęcie „lennika” jest związane z feudalizmem, który w średniowieczu stał się dominującym systemem w Europie. Wykształcił się za czasów dynastii Karolingów w Państwie Franków (dokładnie za rządów Karola Wielkiego). System lenny szybko przyjął się także w innych częściach Europy (jego dynamiczny rozwój datuje się na IX-X wiek) i doprowadził do tego, że w średniowieczu to właśnie na jego zasadach opierało się funkcjonowanie państw.

Aby stać się lennikiem, wolna osoba składała przysięgę seniorowi, który oddawał mu wtedy część swojej ziemi. Lennik zobowiązywał się do pomocy zbrojnej, która mogła być udzielana w każdym, dowolnym momencie, gdy tylko senior jej potrzebował. Lennik mógł także posiadać inne obowiązki, takie jak płacenie renty feudalnej (która mogła być opłacana na różne sposoby, takie jak oddawanie w naturze, poprzez czynsz czy też odrobek). Lennikiem zostawało się oficjalnie podczas uroczystości, określanej jako komendacja, w czasie której dochodziło również do inwestytury, czyli procesu nadania przez seniora lenna wasalowi.

W czasie trwania uroczystej ceremonii lennik przysięgał posłuszeństwo oraz lojalność, natomiast senior podawał mu wtedy pierścień lub sztandar, a jeżeli osobą składającą przysięgę był duchowny, pastorał. Opisywano także ceremonie z udziałem rycerzy, kiedy to rycerz przybywał bez broni, a po dokonaniu przysięgi klękał przed swoim przyszłym seniorem, wkładając ręce w jego dłonie, co oznaczało poddawanie się woli seniora. Następnie składał on na ustach seniora pocałunek, ten z kolei podawał włócznię lub miecz. Zarówno przekazanie pierścienia, pastorału, sztandaru czy miecza symbolizowały przekazanie lenna.

Obowiązkiem seniora było udzielanie wsparcia lennikowi oraz opieka nad nim. Z kolei do głównych powinności lennika, tak jak już to było wspomniane, należały: zachowywanie wierności, wypełnianie powinności, które zostały wcześniej określone oraz służba wojskowa. Przekazane lennikowi lenno mogło łączyć się jednak z immunitetem, dzięki któremu lennik nie musiał wykonywać pewnych czynności, miał pewne „ulgi” względem seniora. Najczęściej były to po prostu zwolnienia z podatków przez dany okres lub pomniejszenie należnych se