Wersal

Wersal jest miejscowością położoną na wschodzie Francji, a dokładniej znajduje się na przedmieściach Paryża. Jego budowę rozpoczęto w 1668 roku. Najsłynniejszym miejscem w nim jest niesamowity, znany na całym świecie zespół pałacowy. Rocznie odwiedza go około siedmiu milionów turystów. Zajmuje powierzchnię ponad sześćdziesięciu tysięcy metrów kwadratowych, a w jego wnętrzu znajduje się aż dwa tysiące trzysta większych i mniejszych pomieszczeń.

Jak właściwie doszło do wybudowania tak wielkiej posiadłości? Otóż wszystko zaczęło się od jednego z licznych polowań Henryka IV – ówczesnego króla Francji. Razem ze swym kuzynem Henrykiem III byli w drodze do Paryża. Las wersalski tak bardzo zapadł im w pamięć, że po kilku latach powrócił w to miejsce razem ze swoim synem – Ludwikiem XIII, który wówczas miał zaledwie sześć lat. Ludwik odziedziczył pasję myśliwską po ojcu. Jego polowania były tak długie, że najczęściej kończyły się dopiero w nocy, przez co powrót do pałacu był znacznie utrudniony. Dlatego też zazwyczaj nocował w gospodzie znajdującej się w niewielkiej wsi – Wersal. Jako że rodzina królewska nie była zadowolona faktem tak ‘niegodnego’ odpoczynku ich krewnego, podjęto decyzję o wybudowaniu w tamtej okolicy małego zamku myśliwskiego. Zameczek był skromny i stosunkowo skąpo udekorowany. Ludwik po raz pierwszy nocował tam dnia 9 marca 1624 roku. Szybko stał się on jednym z jego ulubionych miejsc i bardzo często tam przebywał. W związku z tym po około pięciu latach urządzono tam salę do lubianej przez niego gry – ‘jeu de paume’. Jakiś czas później zadecydowano również o powiększeniu budowli. W tym celu rozebrano ją do zera i zbudowano na nowo. Główną zmianą było dodanie kilku wieżyczek oraz zaaranżowanie sporego parku dookoła.

Syn Ludwika XIII – Ludwik XIV podzielał zamiłowanie ojca do zamku myśliwskiego. Po raz pierwszy przybył tam w wieku dwunastu lat, dokładnie 18 kwietnia 1651 roku i od razu zakochał się w nim i okolicy. Kiedy zaczął powiększać swoją rodzinę, zdecydował o rozbudowaniu go oraz lepszemu przystosowaniu do codziennego życia. W taki oto sposób w 1663 roku poza zmianą wnętrza, zmieniono również przypałacowy park. Następnym krokiem było wybudowanie na terenie warzywniaka Oranżerii służącej do przechowywania zimą drzewek cytrynowych oraz pomarańczowych, a także egzotycznych kwiatów. Na miejscu dawnej fermy wzniesiono Menażerię, skąd możliwa była obserwacja przywiezionych z różnych zakątków świata egzotycznych zwierząt – strusi, wielbłądów, niespotykanych odmian kur, słoni oraz pelikanów. Znajdowały się one na siedmiu oddzielonych od siebie dziedzińcach. Aby uczcić nowe zmiany, w 1664 roku król zorganizował majowe święto, które trwało aż trzy dni.

Po jakimś czasie, słysząc opinie dworzan, że Wersal nadal jest jedynie siedzibą wiejską, król zadecydował o jego poważniejszej przebudowie. Celem było utworzenie budowli podobnej do baśniowego „Pałacu Słońca”. W związku z tym ogrody wzbogacono o liczne fontanny oraz rzeźby, które przedstawiały postacie z bajek, a także sceny z życia mitologicznego boga słońca – Apollina. Z inicjatywy bajkopisarza Charlesa Perraulta na północ od zamku wzniesiono tak zwaną Grotę, udekorowaną tysiącami różnych muszli, kamieni, koralowców oraz luster. Dodatkowo na terenie parku zbudowano liczne huśtawki, labirynt, a nawet kolejkę górską.

Do lata roku 1668 król przeglądał liczne projekty na rozbudowę pałacu światowej sławy architektów. Ostatecznie zaakceptował plan Louisa Le Vau. Jednocześnie zdecydował, że pierwotny zameczek myśliwski jego ojca nie zostanie zburzony, a jedynie otoczony innymi, bardziej majestatycznymi budynkami, stworzonymi z kamienia Saint-Leu. W tym samym czasie wzniesiono również mniejszy pałacyk w miejscowości Trianon, do którego raz na jakiś czas przybywał król, by pobyć z dala od dworzan. Rozbudowa Wersalu zajęła jedynie dwa lata. Budynek został wzbogacony o kilka nowych skrzydeł, w tym jedno w całości przeznaczone na prywatne komnaty Ludwika oraz drugie – dla reszty rodziny królewskiej. Między nimi znajdował się marmurowy taras.

Co ciekawe, już w 1674 roku możliwe było zwiedzanie pałacu. Turystą mógł zostać praktycznie każdy, o ile był ubrany w odpowiedni sposób. Aby nie zabłądzić, ważne było korzystanie ze specjalnych przewodników.

Wielki marmurowy taras niestety musiał zostać po jakimś czasie zdemontowany, gdyż jego konstrukcja nie była na tyle szczelna, aby nie przepuszczać przez siebie wody, co poważnie zagrażało stabilności fundamentów. W jego miejscu w 1684 roku powstała Galeria Zwierciadlana. Choć w środku była praktycznie pusta, to pod pewnym względem była niesamowita. Po stronie ogrodu umieszczono siedemnaście ogromnych okien, natomiast na przeciwległej ścianie powieszono tyle samo luster, których odbicia tworzą wrażenie, jakby również po drugiej stronie na zewnątrz znajdowała się bujna roślinność, a nie budynki. Również w tym okresie ponownie rozbudowano pałac. Główna budowla wzbogaciła się przede wszystkim o skrzydła dla królewskich ministrów, a także tak zwane południowe i północne. Dodatkowo wyznaczono kilka mniejszych dziedzińców.

Oficjalna przep