Inessa Armand
Zamień czytanie na oglądanie!
i ucz się szybciej!
Inessa Fiodorowna Armand była rosyjską komunistyczną polityczką pochodzenia francusko-angielskiego. Była ona również członkinią partii bolszewickiej oraz zagorzałą feministką. Inessa większość swojego życia spędziła w Rosji. Armand była ważną postacią przedrewolucyjnego rosyjskiego ruchu komunistycznego i wczesnego okresu komunizmu. Jednak przez znaczny czas historia o niej zapominała. Było to spowodowane celowej stalinowskiej cenzury. Cenzura objęła ją częściowo przez jej związek z Leninem. Historia ponownie o niej powiedziała po częściowym otwarciu sowieckich archiwów w latach 90. XX wieku.
Armand przyszła na świat 8 maja 1874 roku w Paryżu. Była ona córką Nathalie Wild i Théodore’a Pécheux d’Herbenville. Matka Inessy była komediantką. Była ona pół-francuską i pół-angielką. Ojciec jej zaś był francuskim śpiewakiem operowym. Théodore zmarł, gdy dziewczynka miała pięć lat, w 1879 roku. Wówczas wychowywały ją mieszkające w Moskwie ciotka i babka. Obydwie kobiety z zawodu były nauczycielkami. W wieku dziewiętnastu lat Inessa wyszła za mąż. Jej małżonkiem został Aleksander Armand. Był on synem zamożnego rosyjskiego wytwórcy tekstyliów. Mieli oni czworo dzieci. Inessa wraz z mężem otworzyli pod Moskwą szkołę dla dzieci pochodzenia chłopskiego. Armand przyłączyła się również do grupy charytatywnej zajmującej się niesieniem pomocy bezdomnym kobietom w mieście. Inessa z Aleksandrem trwali w otwartym związku małżeński. W 1902 roku odeszła ona od męża i związała się z jego młodszym bratem Władimirem. Urodziła wówczas piąte dziecko- syna Andrieja. W 1903 roku Inessa wstąpiła do nielegalnej Rosyjskiej Socjaldemokratycznej Partii Pracy. Rozpowszechniała ona wówczas nielegalną propagandę. W czerwcu jednak cztery lata później została aresztowana. Skazano ją na dwa lata wewnętrznego zesłania w Mezen w północnej Rosji. W listopadzie 1908 roku jednak Armand udało się uciec z obozu. Opuściła ona wówczas Rosję i wyjechała do Paryża. Poznała tam Władimira Lenina oraz innych bolszewików żyjących na zagranicznej emigracji. Trzy lata później Armand została sekretarzem Komitetu Organizacji Zagranicznych. Komitet ten został utworzony w celu koordynowania wszystkich grup bolszewickich w Europie Zachodniej. W lipcu 1912 roku Armand powróciła do Rosji. Była to ryzykowna misja, ponieważ kobieta mogła być w każdej chwili złapana za ucieczkę i ponownie odesłana do więzienia. Była ona jednak potrzebna w Rosji Leninowi. Miała ona przekazać rezolucję Konferencji Praskiej. Miała ona również zająć się zorganizowa
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!