Elżbieta Habsburżanka

Elżbieta Habsburg przyszła na świat 9 lipca 1526 roku w Linzu, które znajduje się w północno-wschodniej Austrii. Była córką Ferdynanda I Habsburga, Świętego Cesarza Rzymskiego, ale też króla Czech, Węgier, Niemiec i Chorwacji oraz Anny Jagiellonki. Przyszła na świat jako najstarsze z dzieci pary królewskiej.

Królewna dostała od fortuny przyjemną twarz, długie włosy, spore oczy, ale też nazbyt chudą sylwetkę. Elżbieta Habsburżanka chorowała na epilepsję, przez co jej sylwetka zostawała chudziutka. Nie mogła liczyć na czułość i przyjaźń z rodzicami, para królewska zdecydowała się na surowe i bardzo chłodne wychowanie, przez co królewna zmagała się ze skrajną nieśmiałością, nie potrafiła wyrobić sobie własnego zdania, a nawet go wygłaszać. Nie była samodzielna, nie potrafiła sama załatwiać swoich spraw, ani komunikować o swoich potrzebach, które były wyjątkowe przez chorobę królewskiej córki. Wykazywała się szczerą skromnością, naturalnym spokojem i niewymuszoną ugodowością. Dziewczynka nigdy nie została nauczona polskiej mowy, mimo że od dawno jej rodzice celowali w małżeństwo z synem wspaniałej Bony Sforzy, a do tego jej nauczyciel władał polską mową. Dziewczę pochodziło ze znakomitej rodziny, więc czekało ją małżeństwo z doskonałą partią, choć panienka nie zdawała sobie z tego sprawy, gdy była jeszcze dzieckiem. Rodzice zapewnili jej staranną edukację pod okiem Kaspra Veliusa Ursiniusa, który napisał pieśń na ceremonię ślubną królowej Bony i króla Zygmunta Starego.

Zaręczyny odbyły się 17 lipca 1536 roku, Janusz Latarski przybył zamiast Zygmunta Augusta, otrzymała pierścień zaręczynowy, a zaślubiny miały miejsce dwa tygodnie po przybyciu królewny ze swoim obszernym orszakiem, który składał się z dwustu osób. Przybyszom towarzyszył deszcz, co dwór odebrał jako zdecydowanie zły omen. Bona nienawidziła młodej małżonki jej syna. Elżbieta pochodziła z dynastii habsburskiej, której królowa nie mogła znieść. Wolała także, aby jej ukochany syn zawarł związek małżeński z księżniczką francuską, którą wybrała Bona Sforza. Królowa od momentu zaślubin, które połączono z koronacją 6 maja 1543 roku, Bonę nazywano „starą królową”. Władczyni prosiła, aby tytułować ją jako „wielką królową”, choć zdecydowanie pragnęła być tą jedyną.

Istnieje teoria, w której Elżbieta Habsburżanka dostała pierwszego ataku epilepsji, gdy została zmuszona do spędzenia nocy poślubnej w towarzystwie wielu gapiów, którym nie w głowach było opuszczenie królewskiej alkowy. Pomysł wziął się stąd, że Zygmunt nie wiedział, że ko