Volksdeutsch

"; ysięcy volksdeutschów dobrowolnie lub pod przymusem zaciągało się do wojska niemieckiego, chcąc żyć w spokoju z Rzeszą. W czasie II wojny światowej obywatele polscy niemieckiego pochodzenia, którzy identyfikowali się z narodem polskim, stanęli przed dylematem, czy zarejestrować się jako volksdeutsche, czy nie. Wielu z nich mieszkało od lat w Polsce i czuło się Polakami. Stawali oni wówczas przed wyborem: zarejestrować się i zostać uznanym przez Polaków za zdrajców, czy też nie zarejestrować się i zostać potraktowanym przez okupanta hitlerowskiego za zdrajców rasy germańskiej. Niestety nie było w tym przypadku jednego dobrego rozwiązania dla tych ludzi. Aby jednak uniknąć okrucieństw i masowych mordów, do których dochodziło w innych częściach kraju rząd RP na uchodźstwie doradzał tym Polakom zapisywanie się na Volkslistę. W okupowanej Polsce Volksdeutschom przysługiwały przywileje i podlegali oni poborowi do armii niemieckiej. Szczególny był przypadek polskiego pomorza, gdzie wielu Polaków pochodzenia niemieckiego nie chciało się zapisywać. Wobec nich w celu przymuszenia naziści stosowali szczególny terror. Bywały jednak również przypadki zapisywania się na listę nazistowską Polaków, którzy pochodzenia niemieckiego nie mieli, ale chcąc być lepiej traktowanym przez okupanta wymyślali swoje historie. Tacy Volksdeutsche o polskim pochodzeniu etnicznym byli traktowani przez Polaków ze szczególną pogardą, ale również w myśl polskiego prawa dopuszczali się zdrady stanu. W niektórych przypadkach osoby przed zapisaniem się do Volkslisty konsultowały się najpierw z polskim ruchem oporu. Byli również Volksdeutsche, którzy odgrywali ważną rolę w działalności wywiadowczej polskiego ruchu oporu. Niekiedy byli oni głównym źródłem informacji dla aliantów. Jednak w zawirowaniach lat powojennych rząd komunistyczny nie uznał tego za wystarczające złagodzenie. Wielu podwójnych agentów Volksdeutschów zostało osądzonych. Niektórych skazano wówczas na śmierć.
Większość etnicznych Niemców uciekła lub została wypędzona z krajów europejskich pod koniec oraz po zakończeniu II wojny światowej. Działo się tak z wszystkimi mieszkańcami wpisanymi na Volkslisty oraz obywateli niemieckich. W latach 1945-1950 władze lokalne krajów wschodniej Europy zmusiły większość pozostałych etnicznych Niemców do wyjazdu.
Ze względu na używanie tego terminu przez nazistów podczas II wojny światowej i ogólne przez to dosyć negatywne zabarwienie, dziś generalnie unika się jego używania (chyba że mówi się o czasach II wojny światowej).