Ryszard Strzelecki-Gomułka

"; izm, nie miał podłoża antysemickiego. Swego czasu rozmawiali na ten temat w Muzeum Powstania Warszawskiego, związane było to z promocją książki Gomułka. Dyktatura ciemniaków’. Spotkanie miało miejsce przed trzema laty, w 2018 r. miało związek z 50- tą rocznicą Marca’68. Zdaniem syna, ojcu chodziło o to, że działacze wysokiego szczebla partyjnego nie utożsamiają się z partią, w takim stopniu, który on uznałby za wystarczający. Ryszard opowiada się jasno, twierdząc, że’ ani ojciec, ani matka nie byli antysemitami’. Syn wielokrotnie tłumaczy postawy i zachowania ojca, jako realizm polityczny. Władysław Gomułka dość mocno potępił żydowski nacjonalizm, co syn zresztą wyraźnie stwierdził, wskazując, że zaważyły wydarzenia roku 1967, kiedy to Izrael potępił kraje arabskie. 'Wiesław’ jako człowiek prostolinijny wyraził się jasno, mówiąc, że 'nie czyniliśmy przeszkód obywatelom polskim narodowości żydowskiej w przeniesieniu się do Izraela, jeżeli tego pragnęli’, syn zaznacza, że nie chodziło o jakąś wrogość do Żydów, lecz o lęk, iż w Polsce może utworzyć się V kolumna, że znajdują się ludzie na ważnych stanowiskach, którzy ciałem są w naszym kraju, myślami zupełnie gdzie indziej. Syn zwraca uwagę na fakt, że ojciec drogę do socjalizmu opłacił więzieniem, internowanie w Miedzeszynie nie było przepełnione brutalnością, uderzeniami kierowanymi w nerki przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa, jednak swoją cenę towarzysz zapłacił. Książka 'Między realizmem a utopią’ jest warta przeczytania, Ryszard Strzelecki-Gomułka zasiadał w radzie Fundacji Archiwum Dokumentacji Historycznej PRL razem z Moniką Jaruzelską w 2015 roku, w 1970 zaś był wiceministrem handlu zagranicznego i gospodarki morskiej. Jaruzelska wraz z Gomułką promowali wiedzę o Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej. Ryszard chce pamiętać swego ojca jako dobrego człowieka, oddanego sprawie, taki ma jego obraz, głównie ze względu, że pamięta czas, gdy ojciec wraz z matką siedzieli w więzieniach za komunizm. Dziecko, które wzrasta w domu, gdzie widzi, że rodzice ponoszą karę, za to, w co wierzą, będzie myślał o nich jako o herosach. Syn wspomina, że po wydarzeniach na wybrzeżu, w wyniku których obalono ojca, zaczęła się na niego nagonka, którą przypłacił pogorszeniem się stanu zdrowia, 'Wiesław’ chorował na płuca i na serce. Syn wspomina, że w trudnych momentach ojciec rozmawiał z najbliższymi towarzyszami, z Zenonem Kliszko, Ignacym Loga-Sowińskim oraz Ryszardem Strzeleckim (którego nie należy mylić z synem rzecz jasna). Pod koniec życia 'Wiesław’ zebrał się na napisanie pamiętników, które syn postanowił wydać dopiero w 1993 r. Władysław wiele pisał, dlatego problemem, było skrócenie arkuszy, uznanie, które z nich są ważne, a które mniej istotne, ze stu zostało sześćdziesiąt.