Gladiatorzy
Zamień czytanie na oglądanie!
i ucz się szybciej!
Gladiatorzy byli uzbrojonymi wojownikami, którzy w Republice Rzymskiej oraz Cesarstwie Rzymskim w pewnym stopniu zabawiali publiczność brutalnymi starciami z innymi gladiatorami, dzikimi zwierzętami i skazanymi przestępcami. Niektórzy gladiatorzy byli ochotnikami, którzy ryzykowali swoje życie oraz swoją pozycję prawną i społeczną, pojawiając się na arenie. Większość jednak z nich była pogardzana jako niewolnicy, uczona w trudnych warunkach, marginalizowana społecznie i segregowana nawet po śmierci. Niezależnie jednak od pochodzenia, gladiatorzy stanowili dla widzów przykład rzymskiej etyki walki, a dobrze walcząc lub umierając, mogli wzbudzać podziw i powszechne uznanie. Sławiono ich w sztuce wysokiej i niskiej, a ich wartość jako zabawiaczy upamiętniano w przedmiotach cennych, jak i codziennego użytku w całym ówczesnym rzymskim świecie.
Pochodzenie walk gladiatorów jest jednak od wieków kwestią dyskusyjną. Istnieją dowody na to, że były one obecne w obrzędach pogrzebowych podczas wojen punickich w III wieku przed naszą erą. Następnie zaś szybko stały się istotnym elementem polityki oraz życia społecznego w świecie rzymskim. Ich popularność doprowadziła do późniejszego wykorzystania ich w coraz bardziej wystawnych i kosztownych igrzyskach. Igrzyska gladiatorów trwały przez prawie tysiąc lat, osiągając swój szczyt między I wiekiem przed naszą erą a II wiekiem naszej ery. Chrześcijanie nie pochwalali igrzysk, ponieważ wiązały się one z bałwochwalczymi pogańskimi rytuałami. Jednak najbardziej Neron wykorzystał później igrzyska do walki z chrześcijanami. Popularność zawodów gladiatorów spadła w V wieku, co ostatecznie doprowadziło do ich zaniku.
Źródła historyczne spierają się co do pochodzenia gladiatorów i ich igrzysk. Jedni mówią, iż były one etruskie, inni zaś, że kampańskie. Wiadomo jednak, iż w Kampanii znajdowały się najwcześniejsze znane szkoły gladiatorów. Były one organizowane już w IV wieku przed naszą erą.
Igrzyska gladiatorów oferowały ich sponsorom ekstrawagancko kosztowne, ale skuteczne możliwości autopromocji, a ich klientom i potencjalnym wyborcom zapewniały ekscytującą rozrywkę przy najczęściej niewielkich lub żadnych kosztach. Gladiatorzy stali się wielkim biznesem dla trenerów i właścicieli, dla polityków na dorobku i tych, którzy osiągnęli szczyt i chcieli na nim pozostać. W końcowych latach niestabilnej politycznie i społecznie Późnej Republiki każdy arystokratyczny właściciel gladiatorów miał do dyspozycji siłę polityczną. Igrzyska gladiatorów, zwykle połączone z pokazami bestii, rozprzestrzen
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!