Heliogabal był urodzonym w Syrii cesarzem rzymskim z dynastii Sewerów. Cesarz ten przyszedł na świat w 204 r.n.e., natomiast śmierć poniósł 11 III 222 r. Widzimy więc wyraźnie, że dożył ledwo 18 lat. Władca ten był jednym z najbardziej kontrowersyjnych cesarzy w całej historii Rzymu. Historycy zaznaczają, że potrafił przebrać się za prostytutkę, natomiast swoim następcą wybrał swojego kochanka. Cesarz ten był maniakiem seksualnym, wydaje się, że większego od niego w historii nie było, nawet ci, którzy uważani byli za szczególnych rozpustników pod tym względem mu nie dorównują.
W 218 r. doszło do zabójstwa cesarza Karakalii, którego Heliogabal był nieślubnym synem. Warius Awitus Bassjanus, gdyż tak w rzeczywistości nazywał się Heliogabal, pochodził z rodu, który w przeszłości wielbił bożka Baala. Matka Heliogabala dołożyła starań, żeby Heliogabal został kolejnym cesarzem. Przedsiębiorcza kobieta przekonała cały Rzym, że jej syn jako potomek Karakkali powinien zdobyć koronę. Makrynus musiał ustąpić, natomiast do władzy doszedł Heliogabal.
Heliogabal był tym, który przeprowadził w Rzymie seksualną rewolucję, do której Wieczne Miasto nie było przygotowane. Władca ten dał się poznać jako poganin, który czcił czarny kamień, można powiedzieć, że był to bardzo zły czas dla miasta.
Heliogabal był rozpustnikiem, co stanowiło sztukę, biorąc pod uwagę, że miasto słynęło z rozpusty. Władca ten wraz ze sobą przywiódł chłopców, którzy byli jego seksualnymi niewolnikami, spełniali wszystkie życzenia w łóżku.
Rzymianie byli oburzeni, że kochankowie zdobywali najważniejsze pozycje w mieście, na co nikt nie mógł sobie pozwolić. Elita polityczna Rzymu poczuła się zagrożona.
Kornelia Paula była małżonką Heliogabala, o której ten mawiał, że chce wraz z nią doczekać się męskiego potomka. Zaślubiny z Kornelią były nad wyraz wystawne, nigdy wcześniej Rzym nie widział takiego zdarzenia.
Kolejną małżonką cesarza była kapłanka, co sprawiło, że Rzymianie poczuli się oburzeni. Uznali, że decyzja Heliogabala jest bluźnierstwem, którego ten nie powinien się nigdy dopuścić. Kolejną żoną, którą cesarz również porzucił, była Anna Faustyna.
Cesarz był homoseksualistą, kobiety stanowiły jedynie przykrywkę dla jego wybryków.
Babka Heliogabala była tą, która sprawowała w Rzymie rzeczywistą, realną władzę. Cesarz zmuszał młodych chłopców do współżycia, wszyscy obawiali się, że jeśli odmówiliby spełnienia jego chorych zachcianek, wtedy ponieśliby śmierć. Aureliusz Zotikus, ceniony zapaśnik, był jednym z kochanków władcy. Zotikus nie spełnił nadziei, kt�
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!
Wystąpił błąd, spróbuj ponownie :(
Udało się! :) Na Twojej skrzynce mailowej znajduje się kod do aktywacji konta
";
�re pokładał w nim cesarz, okazał się bardzo słabym kochankiem. Heliogabal, który zawiódł się na słynnym zapaśniku, postanowił wyrzucić go z Rzymu, tak więc Zotikus znalazł się na przymusowej banicji. Heliogabal bardzo cenił sobie luksus, żył w niespotykanym wcześniej przepychu. Władcami Rzymu w okresie cesarza Heliogabala były jego matka oraz babka, Julia Soemias oraz Julia Meza. Kobiety nie krępowały się pokazać swej pozycji, Rzymianie już podczas pierwszego posiedzenia Senatu musieli znosić ich obecność.
Julia Meza miała bardzo wysokie ambicje osobiste, była zręczna w swoich manipulacjach, pozbawiona wszystkich hamulcowe moralnych i etycznych, zdecydowana, że chce rządzić.
Wojsko i senatorowie byli coraz bardziej oburzeni sposobem sprawowania rządów przez Heliogabala, bez czego trudno było utrzymać się u steru rządów przez dłuższy czas. Aleksjan, który był młodszym kuzynem przedsiębiorczej babki, został wyznaczony na przyszłego cesarza. Heliogabal zawał sobie sprawę, że Aleksjan stanowi dla niego spore zagrożenie, dlatego też postanowił go zamordować. Heliogabal igrał z ogniem, dlatego też za swój ekstrawagancki styl życia musiał zapłacić najwyższą cenę, poniósł śmierć.
Heliogabal postanowił ukarać pretorianów, którzy wspierali Aleksjana, który przyjął imię Aleksander. Heliogabal postanowił teraz ukrywać się w skrzyni, jednak na niewiele się to zdało, gdyż odkryto tę strategię i zamordowano go, a wraz z nim jego kochanka, zapaśnika Zotikusa.
Nagie ciało Heliogabala oraz jego matki wleczono po Wiecznym Mieście, następnie natomiast utopiono je w Tybrze.
Heliogabal od samego początku nie był dobrym kandydatem do objęcia władzy cesarskiej, którą zdobył dzięki niespotykanemu uśmiechowi fortuny, a także dzięki temu, że jego matka była bardzo skuteczną manipulatorką, której celem życia było sprawowanie władzy. Aleksander Sewer przejął władzę po Heliogabalu.
Cesarz ten sprawował władzę w okresie 222-235. Julia Meza, która wpływała mocno na styl rządzenia Heliogabala, również w tym wypadku pociągała za pierwsze skrzypce. Wszyscy zrozumieli, że Heliogabal był zbyt wielkim despotą, dlatego też postanowiono w zupełnie odmienny sposób wychować jego następcę. Aleksander nawet w chwili, kiedy osiągnął wiek dorosły, nadal był nadzorowany przez swych doradców, a także przez babkę. Ulpian Domitius został głównym doradcą nowego cesarza. W 'Historii Augusta’ wspomniane zostało, że Aleksander był przychylnie nastawiony do chrześcijan, z pewnością był lepszym rządzącym niż Heliogabal. Śmierć tego władcy kończy okres, który historycy określamy terminem pryncypatu.
Dodaj komentarz jako pierwszy!