Jakub Świnka

Postać Jakuba Świnki szczególnie mnie zainteresowała, ponieważ człowiek ten nie cieszy się popularnością. Nigdy nie spotkałam tego mężczyzny na lekcjach historii, nie odnalazłam go nawet sięgając po literaturę. Wychodzę jednak z założenia, że ludzie, o których zapomniała historia, miewają barwne życiorysy. Kim był więc Jakub Świnka? Kiedy przyszedł na świat, kim byli jego rodzice? Jakie funkcje pełnił?
Jakuba Świnkę nazywa się również Jakobem Świnką i wskazuje mu się herb szlachecki Świnka. Data narodzin mężczyzny do dziś nie jest znana, nie zachowały się dokumenty, które podałyby przynajmniej rok, albo dzień narodzin.
Herb rodu Jakoba przedstawia nie świnię, lecz dostojnego dzika o wielkich oczach i śnieżnobiałych, mocnych zębach.
Historycy spekulują, że postać mogła wywodzić się ze Śląska, ale na to także brakuje poważniejszych poszlak. Nie wiadomo również, kim są rodzice Jakuba Świnki, a co za tym idzie, nie znamy również jego innych przodków. Człowiek tajemnica.
Elżbieta Cherezińska sugeruje, że Jakub Świnka mógł być piastowskim synem z nieprawego łoża, skąd mają wynikać utajnione informacje o latach dzieciństwa, a także młodości.
Pierwsza wzmianka o Jakubie pojawia się, gdy objął urząd duchowy polegający na przewodzeniu chórowi i samodzielnemu wyśpiewywaniu psalmów. Mężczyzna miał pilnować momentu śpiewania, intonacji, a także kontrolował poprawność słów. Biorąc pod uwagę fakt, że stał się duchownym, to powinien odebrać wykształcenie składające się z umiejętności pisania, czytania, odebrał zapewne lekcje katechezy. W dawnych czasach duchownym przedstawiano podstawy medycyny, przynajmniej na ziemiach rosyjskich.
26 grudnia 1283 roku objął stanowisko Arcybiskupa Gnieźnieńskiego, co było nie lada wyróżnieniem. Stanowisko potwierdził papież Marcin IV. Natomiast Przemysł II – książę polski- potwierdził przywileje przysługujące arcybiskupowi, ale także zezwolił na wybijanie własnej monety w dobrach kościelnych. Historycy sugerują, że Przemysł II znał Jakuba, gdy ten jeszcze nie był tak wysoko postawionym duchownym.
Arcybiskup Gnieźnieński brał czynny udział w prowadzeniu polityki. Wiadomo, że duchowny popierał zjednoczenie ziem polskich, które wtedy pozostawały w rozbiciu i zróżnicowaniu. Mężczyzna uważał, że skoro obowiązuje ten sam język, ta sama kultura, te same obyczaje i obchodzono na ziemiach polskich identyczne święta w tym samym czasie, to należy zespolić Polskę. Nie odpowiadał mu fakt, że poszczególni książęta skłócają i tak już różnicowanie tereny. Możliwe, że zdawał sobie sprawę, że