Kalifat
Zamień czytanie na oglądanie!
i ucz się szybciej!
Podchodząc do tej pracy, zastanawiałem się, od czego zacząć. Czy przedstawić sprawę kalifatu ogólnie, jako państwa arabskiego, z całą jego specyfiką itp., czy też opisać konkretny byt państwowy. Z racji, że Kalifat Kordoby przez pewien czas był najpotężniejszym państwem Starego Kontynentu, zdecydowałem się opisać właśnie to państwo. Na czele państwa stoi kalif, który jest odpowiednikiem zachodnioeuropejskiego cesarza. Wcześniej państwo, o którym piszę, było emiratem, na czele którego stał emir, czyli książę. Zwróćmy uwagę, że dziś też istnieje emirat, pod nazwą Zjednoczone Emiraty Arabskie, po angielsku UAE (czyli United Arab Emirates).Umajjadzi byli tą dynastią, która sprawowała władzę w Kalifacie Kordoby w czasach, kiedy Arabowie podbili znaczną część Hiszpanii. Meczety które tworzone były za panowania Umajjadów, wywołują monumentalne wrażenie, jak choćby meczet w Damaszku, na terytorium dzisiejszej Syrii.Emirat Kordoby, który z czasem przekształcił się w kalifat, funkcjonował w latach 756-929. Stolicą tego państwa była Córdoba, która po dziś dzień jest ważnym miastem. Hiszpańskie Towarzystwo Samochodów Osobowych SEAT wypuściło na rynek już wiele lat temu Cordobę, Cordoba FC to towarzystwo sportowe, zaś klub piłkarski z tego miasta grał przez kilka kilka sezonów w najwyższej lidze.Emirat Kordoby powstał za panowania Abd Ar-Rahmana I. Jeden z jego następców, Abd Ar-Rahman III, zdecydował się powołać w miejsce emiratu wspomniany kalifat.Religią dominującą był rzecz jasna islam. Arabowie, którzy przybyli do Hiszpanii, początkowo byli ludnością z Libii oraz z Tunezji. Muwalladowie uważający się za Arabów, byli w Kordobie najbardziej znaczącą grupą. Abd ar-Rahman, który przybył do Kordoby, opierał się na poparciu miejscowej, osiadłej tutaj od niedawna ludności arabskiej.Ubolewam trochę nad tym, że brakuje nam informacji co do tego, jak wyglądało życie Wizygotów pod panowaniem arabskim. Arabowie prawdopodobnie brali ich w niewolę, sprzedając następnie do innych państw. Przejmowali też ich domostwa, zamieniając je następnie na meczety. Dwór kordobański, na którym panowała struktura scentralizowana, był dość dobrze opisany, przynajmniej ja w mojej pracy naukowej odnalazłem wiele materiałów na wspomniany temat. Gdy Arabowie opanowali Kordobę, kontynuowali swoje podboje, chcąc zająć Galię i całą Iberię. Siły arabskie mogły wydawać się niewielkie, jednak z racji wielkiej determinacji oraz chęci walki Arabów, często zwyciężały w toczonych przez siebie potyczkach. Z czasem jednak miejscowi zaczęli zdawać sobie sprawę z tego, że celem Arabów jest podbój i zniewolenie Europejczyków. Wtedy postanowili się zbuntować, co w końcu doprowadziło do sytuacji, w której Arabowie zaczęli tracić swoją dominującą pozycję. Przyczyną upadku Arabów jest panujący pomiędzy nimi konflikt wewnętrzny oraz fakt, że Berberowie również w pewnym momencie zaczęli przejawiać swe ambicje, co z kolei doprowadziło do otwartego konfliktu. W chwili, kiedy na czele emiratu Kordoby stanął Abd ar-Rahman, Arabowie nie byli już bardzo potężni. Ważna była w tym rola Franków, którzy walczyli z arabską dominacją. „Młotem” na Arabów był Karol Młot. Zauważmy, że w chwili, kiedy Arabowie utracili swe ziemie w Katalonii, nie próbowali już ich odzyskać.W pewnym momencie historycznym emirat zaczął chylić się ku upadkowi, dlatego też Abd ar-Rahman III postanowił, że w Kordobie powstanie kalifat. Z całą pewnością chodziło tutaj także o względy prestiżowe, gdyż Kordoba zdobyła ważniejszą pozycję niż kalifat Abbasydów w Bagdadzie i kalifat szyicki Fatimid w Tunisie. Arabowie stracili władzę w chwili, kiedy Hiszpanie skutecznie opanowali Grenadę. Miało to jednak miejsce dopiero pod koniec XV w.Trochę żałuję, że przeglądając podręczniki do nauki historii, nie znajduję w nich informacji nt. kalifatu Kordoby, który swego czasu był najpotężniejszym państwem Europy. Chodzi może o to, że nie był to twór chrześcijański.Encyklopedia Britannica, która jest wiarygodnym źródłem wiedzy, wskazuje, że w czasie, kiedy Hiszpania była kalifatem muzułmańskim, mieszkało tam najwięcej ludności, a kraj świetnie prosperował. O czasach Kalifatu Kordoby mawia się często jako o „złotym okresie” Andaluzji. Zresztą po dziś dzień w Andaluzji Arabowie odnajdują się doskonale. Kordoba była niegdyś największym miastem w Europie, co udowadniają źródła. W mieście tym w X w. mieszkało 150 tys. ludzi, natomiast domostw było 213077. Historycy uważają, że mieszkańców Kordoby mogło być jednak o wiele więcej, szacują, że nawet 850 tys. Liczba ta robi wielkie wrażenie, biorąc pod uwagę fakt, że w Paryżu mieszkało wtedy 20 tys. osób. Największe polskie grody w omawianym okresie mogły liczyć co najwyżej 9500 ludzi. Idąc za szacunkami prof. Pedro Chalmety z Universidad Complutense w Madrycie, w Kordobie mieszkał
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!