Adolf Eichmann

Adolf Otto Eichmann urodził się 19 marca 1906 roku w Solingen, zmarł w wieku 56 lat, 1 czerwca 1962 roku w Ramli. Był niemiecko-austriackim nazistowskim funkcjonariuszem oraz koordynatorem i realizatorem planu ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej.
Eichmann pochodził z protestanckiej rodziny mieszkającej w Austrii. Jego rodzicami byli Maria z domu Schefferling oraz Adolf Karl Eichmann. Należeli do średniej klasy jednak wiedli dostatnie życie. Jego matka zmarła dość młody, w wieku 32 lat. Miał czwórkę rodzeństwa, a później także rodzeństwo przyrodnie, ponieważ jego ojciec wyszedł po raz drugi za mąż za Marię Zawrzel, która była osobą bardzo religijną.
W szkole Eichmanna nie należał do pilnych uczniów. W młodzieńczych latach dołączył do ruchu młodzieżowego Wandervogel, w którego skład wchodzili głównie aktywiści paramilitarni oraz prawicowi działacze. W 1927 roku przyłączył się także, za namową swojego kolegi, do skrajnie antysemickiej organizacji o nazwie Frontkämpfervereinigung Deutsch-Österreichs, co oznacza Związek Bojowników Frontowych Niemieckiej Austrii, gdzie nauczył się maszerować i strzelać.
Pod wpływem swojego ojca, rozpoczął studia inżynierskie, jednak nie zdołał ich ukończyć. Przez dwa lata pracował w jego firmie w Linzu, do 1927 roku, a później, jako przedstawiciel handlowy, a następnie zaopatrzeniowy. Eichmann utożsamiał się z organizacją narodowych socjalistów, do czego przyczynił się wyznawany przez jego rodzica, Adolfa Karla Eichmanna, skrajnie nacjonalistyczny i prawicowy światopogląd. Na młodego Eichmanna oddziaływała także literatura, którą czytał m.in. Linzer Volksstimme oraz Linzer Volksstimme, będących narodowosocjalistyczną prasą.
W 1932 roku przyłączył się do austriackiej partii nazistowskiej. Zapisał się także do działającego tam odłamu SS. Angażował się w sprawy polityczne, a także został mianowany dowódcą zmotoryzowanej jednostki. W 1933 roku pojechał do Niemiec, gdzie przyłączył się do tamtejszej SS, a najwyższy stopień, jaki udało mu się uzyskać to SS-Obersturmbannführer, odpowiadający stopniowi podporucznika. Pod koniec kariery był zaufaną osobą Müllera, szefa Gestapo w Głównym Urzędzie Bezpieczeństwa Rzeszy.
Do Legionu Austriackiego w Dachau, został skierowany w styczniu 1934 roku. Został poddany szkoleniu wojskowemu oraz indoktrynacji ideologicznej, czyli procesowi mającemu na celu zakorzenienia określonych ideologii i doktryn. We wrześniu przystąpił do Służba Bezpieczeństwa Reichsführera SS w skrócie SD, a po kolejnych szkoleniach został przekierowany do masońskiej sekcji SD. Pracę w sekcji żydowskiej po raz pierwszy zaproponował mu Edler von Mildenstein, który uważał, że syjonizm może rozwiązać „kwestię żydowską”. Adolf Otto Eichmann był zgodny z jego poglądami i sam zaczął wdrażać się w tę tematykę. Zajmował się także badaniem, jak szybko możliwe jest przeprowadzenie przymusowej emigracji Żydów. W tym celu podróżował, spotykał się z agentami, nawiązał współpracę z organizacjami syjonistycznymi z Rzeszy. Pracował także nad koncepcją Franza Rademachera, która dotyczyła wysiedlenia Żydów na Madagaskar.
Niedługo przed zagarnięciem przez Rzeszę Niemiecką terytorium państwowego Federalnego Państwa Austriackiego, Adolf Otto Eichmann wraz ze swoimi pracownikami, sporządzali kartotekę przeciwników III Rzeszy. Po przekroczeniu przez Wehrmacht granicy austriackiej, w 1938 roku, rozpoczął się pogrom mieszkających tam Żydów. W życie weszły również Ustawy norymberskie, czyli ustawy rasowe uchwalone przez Reichstag w 1935 roku. Eichmann brał czynny udział w tych działaniach, osobiście wyznaczając osoby, które miały być aresztowane. Zjednoczył także związki i organizacje syjonistyczne w celu pozbycia się Żydów z kraju. Będąc niezadowolonym z pracy żydowskich urzędników, gotowy był wysyłać ich do obozu. Budzi respekt i szerzył terror.
W nocy z 9 na 10 listopada 1938 roku miała miejsce tzw. noc kryształowa, podczas której zniszczono i splądrowano synagogi, sklepy i zakłady pracy należące do Żydów. Zdarzenia te doprowadziły do większej ilości emigracji osób należących do prześladowanego narodu, co odpowiadało Eichmannowi.
Po zmianach jakie zaszły w RSHA, Eichmann został wezwany do Berlina i dzięki Müllerowi został szefem Urzędu Emigracyjnego Rzeszy. Do najważniejszych zadań, jakie do niego należały, było pozbycie się Żydów z III Rzeszy oraz Protektoratu Czech i Moraw. W tym celu Eichmann planował założyć żydowską kolonię w Generalnym Gubernatorstwie i przesiedlić do niej ludność żydowska z terenów: Katowic, Wiednia, a także z Ostrawy. Ze względu na brak żywności i dostępu do lekarstw, a także złych warunków, wielu ludzi wywożonych do gett i obozów ginęło z głodu oraz w wyniku chorób. Wysiedleńcy na spakowanie się mieli zaledwie kilka godzin. Mogli zabrać ze sobą tylko najpotrzebniejsze rzeczy, przez co tracili całe majątki. Następnie czekała ich podróż w bydlęcych wagonach, trwająca nieraz kilka dni. Nie wszyscy przeżywali transport w takich warunkach. Największa śmiertelność dotykała najsłabszych, a więc dzieci i osoby starsze. Działania te zostały później uznane za zbrodnie.
Gdy 8 maja 1945 roku nastąpiła kapitulacja III Rzeszy, Adolf Otto