Aleksander II
Aleksander II Romanow (Aleksander II Mikołajewicz) był cesarzem Rosji, królem Polski Kongresowej (czyli Królestwa Polskiego połączonego unią z Imperium Rosyjskim) oraz wielkim księciem Finlandii od 2 marca 1855 roku aż do swojego zabójstwa w roku 1881.
Urodzony w Moskwie Aleksander Mikołajewicz (później znany jako car Aleksander II) był najstarszym synem Mikołaja I i Charlotty Pruskiej, która była córką Fryderyka Wilhelma III i Ludwiki Meklemburskiej-Strelitz. Aleksander przyszedł na świat 29 kwietnia 1818 roku na Kremlu w Moskwie w ówczesnym Imperium Rosyjskim. Mówi się, że jego wczesne życie niewiele wskazywało na jego potencjał jako władcy. Aż do chwili wstąpienia na tron Aleksandra w 1855 roku, w wieku 37 lat, mało kto wyobrażał sobie, że potomni będą go znali z wprowadzenia w życie najbardziej ambitnych reform podjętych w Rosji od czasów panowania Piotra Wielkiego. W okresie jego życia jako następcy tronu atmosfera intelektualna Petersburga nie sprzyjała żadnym zmianom. Wolność myśli i wszelkie przejawy prywatnej inicjatywy były bowiem z rozkazu jego ojca energicznie tłumione. Szerzyła się wówczas cenzura osobista i urzędowa, natomiast krytyka władz była uważana za poważne wykroczenie i była surowo karana. Kształcenie Aleksandra jako przyszłego cesarza odbywało się pod okiem liberalnego poety romantycznego i utalentowanego tłumacza Wasilija Żukowskiego. To właśnie dzięki niemu Aleksander opanował wiele przedmiotów i poznał główne nowożytne języki europejskie. W 1839 roku, kiedy rodzice wysłali go na wycieczkę po Europie, poznał dwudziestoletnią królową Wiktorię. Mówi się, iż młodzi zakochali się w obie i mieli nawet przelotny romans. Jednak nie mogli oni się pobrać, gdyż wówczas Aleksander nie był pomniejszym księciem Europy i sam był w kolejce do odziedziczenia tronu. (Może, gdyby Wielka Brytania i Rosja leżały po sąsiedzku, wówczas z tego związku powstałoby ogromne państwo Brytyjsko-Rosyjskie, ale znaczna odległość tych dwóch państw znacznie utrudniałaby panowanie w ich obu. Zatem związek ten nie miał racji bytu.)
Po objęciu tronu zachęcony przez opinię publiczną, Aleksander rozpoczął okres radykalnych reform. Między innymi była nią próba uniezależnienia się od arystokracji ziemiańskiej kontrolującej biedotę. Były to również wysiłki Aleksandra II na rzecz rozwoju zasobów naturalnych Rosji oraz reformy wszystkich gałęzi administracji. Najbardziej znaczącą reformą Aleksandra II jako cesarza była emancypacja rosyjskich chłopów pańszczyźnianych w 1861 ro
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!