Aleksandra Romanowa

"; ówił nad jego łożem modlitwę, a chłopiec ozdrowiał. Caryca Wydarzenie to obudziło w Aleksandrze głębokie zaufanie do Grigorija, bardzo wierzyła, że wyleczy z hemofilii Aleksego.
Po wybuchu pierwszej wojny światowej Aleksandra stanęła na czele rosyjskiego Czerwonego Krzyża, a także brała udział w akcjach dobroczynnych. W czasie wojny Fiodorowna miała duży wpływ na poczynania męża, np.
-nalegała, aby osobiście przejął dowództwo nad rosyjskimi wojskami,
– pod wpływem Rasputina prosiła, aby zdymisjonował z urzędu premiera Iwana Goriemykina.
Aleksandra wmówiła cesarzowi to, iż nie może wierzyć swoim urzędnikom i doradcom, może wierzyć tylko jej, bo ona nigdy go nie zdradzi. Ale zadajmy sobie pytanie. Czy caryca z własnej woli podburzała cesarza przeciwko jego, w pewnym sensie 'współpracownikom’? Według mnie nie. To Rasputin przekonał ją do tego czynu, bo jak już wspomniałam miał na nią ogromny wpływ.
Problemem było to, że cesarz Mikołaj podczas wojny nie radził sobie na swoim stanowisku. Rosyjskie wojska odnosiły klęskę, a jego pozycja wciąż słabła. Cesarz abdykował, czyli zrzekł się tronu.
1 sierpnia 1917 r. była rodzina carska została przewieziona do Tobolska, do domu gubernatora. Romanowie byli cały czas pod ścisłym nadzorem straży. Żołnierze znęcali się na nimi, nawet ograniczyli ich racje żywnościowe. Podczas, powiedzmy (a w sumie to napiszmy ;)) sobie szczerze ich uwięzienia, Aleksandra uczyła swoich dzieci swojego ojczystego języka, czyli niemieckiego, a także religii. Wiadomo także, iż Aleksandra obecną sytuację, czyli uwięzienie i przetrzymywanie w domu gubernatora przeżywała bardziej niż jej mąż. Sytuację swojej rodziny postrzegała jako wielką zniewagę, upokorzenie na oczach swoich (byłych) poddanych, a nawet pogardę. 25 kwietnia 1918 r. Mikołaj został oddzielony od rodziny i wywiezionym z domu gubernatora w Tobolsku do Jekanterynburga. Później dołączyła do niego żona Aleksandra oraz dzieci. Zostali 'ulokowani’ w domu specjalnego przeznaczenia.
Elisabeth Heresch, autorka książki Mikołaj II ”Tchórzostwo, kłamstwo i zdrada”: życie i upadek ostatniego cara Rosji, rodzina Romanowów wiedziała, że zostaną zabici, wiedzieli, że ich los jest przesądzony. Dodawała im sił jedynie religia, pokładali swe zmartwienia oraz troski Bogu.
W nocy z 16 na 17 lipca cała była carska rodzina została przeniesiona do piwnicy pod pretekstem natychmiastowej ewakuacji. Potem zaczęto do nich strzelać. Pierwszy, powalony strzałem kuli został Mikołaj, zaraz po nim zginęła Aleksandra Fiodorowna i ich dzieci. ich ciała poćwiartowano i zakopano w lesie.