NAJWAŻNIEJSZE INFORMACJE
Aleksandra Romanowa, a właściwie Wiktoria Alicja Ludwika Helena Beatrycze z Hesji.
Urodziła się 6 czerwca 1872 r., zmarła 17 lipca 1918 r.
Pochodziła z Hesji (zachodnia część Niemiec)
Alicja uczyła się geografii, literatury angielskiej, literatury niemieckiej, historii oraz gry na fortepianie. Okazywała także zainteresowanie polityką
Matka – Alicja Koburg
Ojciec – Ludwik IV Heski
Rodzeństwo – Elżbieta Romanowa, Ernest Ludwik, Maria z Hesji, Fryderyk z Hesji, Irena z Hesji, Wiktoria z Hesji.
Mąż – Mikołaj II Romanow
Dzieci – Aleksy Nikołajewicz Romanow, Olga Nikołajewna Romanowa, Maria Nikołajewna Romanowa, Tatiana Nikołajwena Romanowa, Anastazja Nikołajewna Romanowa.
Była ostatnią cesarzową Rosji.
Święta prawosławna.
ŻYCIORYS
Matka Aleksandry zmarła, gdy ta miała sześć lat. Po jej śmierci w 1879 r. wraz z rodzeństwem przeprowadziła się na dwór brytyjski, do swojej babki, królowej Wiktorii.
W wieku szesnastu lat Alicja odrzuciła propozycję małżeństwa z Albertem Wiktorem, kilka lat później z Maksymilianem Badeńskim. W 1894 roku Alicja przyjęła oświadczyny o cztery lata starszego, rosyjskiego carewicza Mikołaja II Romanowa. Alicja musiała przyjmować nauki u księdza prawosławnego, ponieważ jeśli chciała wyjść za Mikołaja musiała zmienić wiarę z luterańskiej na prawosławną. 2 listopada 1894 r. przyjęła religię prawosławną oraz imię Aleksandra Fiodorowna.
26 listopada 1894 r. metropolita petersburski udzielił Aleksandrze i Mikołajowi ślubu. 15 listopada 1895 r. Aleksandra urodziła pierwszą córkę, Olgę.
26 maja Mikołaj i Aleksandra zostali koronowani na cara i carycę Rosji.
12 sierpnia 1904 r. caryca urodziła Aleksego, następcę tronu, jednak po kilku tygodniach jego życia okazało się, iż chłopiec jest chory na hemofilię. Jest to rzadka choroba genetyczna, zwana królewską, która powoduje zaburzenie krzepnięcia krwi.
Aleksandra była osobą o słabym zdrowiu. Skarżyła się na bóle chorego serca, a także na depresję. Była nielubiana na swoim dworze, wytykano jej to, że nie potrafi mówić dobrze po francusku i że ma angielski akcent. Przestała grać na fortepianie oraz robić innych rzeczy, które jeszcze do niedawna sprawiały jej przyjemność. Teraz wyczerpywały ją i nie dawały dawnej satysfakcji.
Duży wpływ na życie carycy miał Grigorij Rasputin. Był on (rzekomym) jasnowidzem, mistykiem, kaznodziejom oraz egzorcystą. Gdy Aleksy, syn Aleksandry leżał złożony chorobą, Rasputin odm�
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!
Wystąpił błąd, spróbuj ponownie :(
Udało się! :) Na Twojej skrzynce mailowej znajduje się kod do aktywacji konta
";
ówił nad jego łożem modlitwę, a chłopiec ozdrowiał. Caryca Wydarzenie to obudziło w Aleksandrze głębokie zaufanie do Grigorija, bardzo wierzyła, że wyleczy z hemofilii Aleksego.
Po wybuchu pierwszej wojny światowej Aleksandra stanęła na czele rosyjskiego Czerwonego Krzyża, a także brała udział w akcjach dobroczynnych. W czasie wojny Fiodorowna miała duży wpływ na poczynania męża, np.
-nalegała, aby osobiście przejął dowództwo nad rosyjskimi wojskami,
– pod wpływem Rasputina prosiła, aby zdymisjonował z urzędu premiera Iwana Goriemykina.
Aleksandra wmówiła cesarzowi to, iż nie może wierzyć swoim urzędnikom i doradcom, może wierzyć tylko jej, bo ona nigdy go nie zdradzi. Ale zadajmy sobie pytanie. Czy caryca z własnej woli podburzała cesarza przeciwko jego, w pewnym sensie 'współpracownikom’? Według mnie nie. To Rasputin przekonał ją do tego czynu, bo jak już wspomniałam miał na nią ogromny wpływ.
Problemem było to, że cesarz Mikołaj podczas wojny nie radził sobie na swoim stanowisku. Rosyjskie wojska odnosiły klęskę, a jego pozycja wciąż słabła. Cesarz abdykował, czyli zrzekł się tronu.
1 sierpnia 1917 r. była rodzina carska została przewieziona do Tobolska, do domu gubernatora. Romanowie byli cały czas pod ścisłym nadzorem straży. Żołnierze znęcali się na nimi, nawet ograniczyli ich racje żywnościowe. Podczas, powiedzmy (a w sumie to napiszmy ;)) sobie szczerze ich uwięzienia, Aleksandra uczyła swoich dzieci swojego ojczystego języka, czyli niemieckiego, a także religii. Wiadomo także, iż Aleksandra obecną sytuację, czyli uwięzienie i przetrzymywanie w domu gubernatora przeżywała bardziej niż jej mąż. Sytuację swojej rodziny postrzegała jako wielką zniewagę, upokorzenie na oczach swoich (byłych) poddanych, a nawet pogardę. 25 kwietnia 1918 r. Mikołaj został oddzielony od rodziny i wywiezionym z domu gubernatora w Tobolsku do Jekanterynburga. Później dołączyła do niego żona Aleksandra oraz dzieci. Zostali 'ulokowani’ w domu specjalnego przeznaczenia.
Elisabeth Heresch, autorka książki Mikołaj II ”Tchórzostwo, kłamstwo i zdrada”: życie i upadek ostatniego cara Rosji, rodzina Romanowów wiedziała, że zostaną zabici, wiedzieli, że ich los jest przesądzony. Dodawała im sił jedynie religia, pokładali swe zmartwienia oraz troski Bogu.
W nocy z 16 na 17 lipca cała była carska rodzina została przeniesiona do piwnicy pod pretekstem natychmiastowej ewakuacji. Potem zaczęto do nich strzelać. Pierwszy, powalony strzałem kuli został Mikołaj, zaraz po nim zginęła Aleksandra Fiodorowna i ich dzieci. ich ciała poćwiartowano i zakopano w lesie.
Dodaj komentarz jako pierwszy!