Anna Boleyn

Anna Boleyn była drugą żoną brytyjskiego monarchy Henryka VIII. Do dzisiaj jej osoba budzi wiele kontrowersji, a postrzeganie tej postaci zmieniło się na przestrzeni kolejnych wieków. Jej życie w pewnym stopniu wciąż owiane jest tajemnicą, prawdopodobnie nigdy nie poznamy prawdziwej wersji wydarzeń.

Uroda drugiej żony Henryka VIII nie wpisywała się w ówczesne standardy. Kobieta miała mieć oliwkową cerę i ciemne włosy i brązowe włosy. To wyróżniało ją spośród bladych, blondwłosych piękności z brytyjskiego dworu. Niestety z jej czasów nie zachował się żaden przedstawiający ją portret, dlatego bazujemy na stworzonych później malowidłach oraz tekstach źródłowych, które bywają ze sobą sprzeczne.

Gdy mowa o charakterze Anny Boleyn, bardzo często padają takie określenia jak: charyzmatyczna, inteligentna, błyskotliwa, wybuchowa, przebiegła. Mówi się, że uwiodła Henryka VIII, którego nigdy nie kochała, aby móc zostać królową. Swoim sposobem bycia budziła wiele kontrowersji: angażowała się w politykę, odznaczała się uporem, szczerością i ciętym językiem. Bez wątpienia ważną rolę w jej życiu odegrała religia, modliła się nawet podczas własnej egzekucji.

Anna urodziła się w 1501 lub 1507 roku, jako druga albo trzecia córka w angielskiej, arystokratycznej rodzinie. Posiadała dwójkę rodzeństwa: Marię oraz Jerzego, oboje odegrali ważną rolę w życiu królowej. W dzieciństwie Anna otrzymała klasyczną edukację dla kobiety z jej klasy. W 1514 roku wraz z Anną Boleyn wraz z siostrą wyjechały do Francji, aby dołączyć do dworu Marii Tudor, siostry Henryka VIII. Później jednak stały się oficjalnymi damami dworu we Francji. Pobyt tam wiele nauczył Angielkę, która poznała nową kulturę. Według niektórych źródeł bliżej było jej do Francuzki niż Angielki. Prawdopodobnie to właśnie tam wykształciła swoje gusta muzyczne oraz nauczyła się sztuki uwodzenia. Jej siostra na francuskim dworze wywołała więcej skandali, wdała się w krótki romans z królem. Z kolei Anna Boleyn trzymała się bardziej w cieniu. Z powodu skandalu Maria wróciła do Anglii przed swoją siostrą. Starsza z sióstr w Anglii poślubiła szlachcica, a Henryk VIII był gościem na ich ślubie.

Do swojej ojczyzny Anna wróciła w 1522 roku. Po raz pierwszy na dworze pojawiła się, grając w przedstawieniu na cześć ambasadorów, wcieliła się w rolę Wytrwałości. Po tym występie kobieta zyskała sympatię dworzan i pozycję damy dworu Katarzyny Aragońskiej. Anna Boleyn mimo licznych wrogów zyskała sobie również życzliwe osoby. Poznała Thomasa Wyatta, który prawdopodobnie był zakochany w dworzance. Prawdopodobnie to o niej mówi wiersz “chce kto polować, wiem gdzie znaleźć łanię”. Nie ma jednoznacznych dowodów, że dworzanka odwzajemniała jego uczucie, być może to był przypadek miłości platonicznej. W tym czasie Henryk VIII miał romans ze starszą siostrą Anny, Marią.

Nie ma źródeł, które tłumaczą, w jaki sposób Henryk zainteresował się przyszłą królową. Wiadomo, że kiedy to się stało, stracił już zainteresowanie jej siostrą i przestał wierzyć, że doczeka się syna z Katarzyną Aragońską. Gdy Henryk VIII zyskał zainteresowanie Anną Boleyn, ta mu nie uległa. Nie była zainteresowana rolą oficjalnej kochanki, oznajmiła Henrykowi VIII, że odda się jedynie mężowi. Małżeństwo króla Anglii z hiszpańską księżniczką już od dawna stało pod znakiem zapytania, gdyż kobieta nie mogła urodzić mu syna. Anna Boleyn stała się bodźcem, który ostatecznie przekonał króla do zmiany partnerki.

Przez pewien czas Anna mieszkała na królewskim dworze, zyskując niektóre z przywilejów, jakimi mogła cieszyć się królowa. Kiedy w 1528 roku wybuchła epidemia, dworzanie się rozproszyli. Henryk VIII wyjechał ze stolicy i często się przemieszczał, a jego ukochana wróciła do rodzinnej posiadłości. Niestety kobieta zachorowała, ale gdy monarcha się o tym dowiedział, wysłał do niej swoich lekarzy. Angielce udało się powrócić do zdrowia.

Późniejsze działania to tak zwana “wielka sprawa”. Król chciał móc ponownie się ożenić, w tym celu zwrócił się z prośbą o dyspensę do papieża. Zwykło się mówić o rozwodzie Katarzyny Aragońskiej i Henryka VIII, w rzeczywistości rozwód był niemożliwy, małżeństwo trzeba było unieważnić. Papież był przyjacielem Henryka VIII, więc być może zgodziłby się na unieważnienie sakramentu, gdyby nie krewny obecnej żony Henryka. Cesarz Karol V uwięził duchownego, nie godził się na to przez wzgląd na Katarzynę.

Papież zdecydował, że w Anglii ma odbyć się specjalny sąd kościelny, którego celem będzie rozstrzygnięcie sprawy. Przedstawicielami duchownego zostali kardynałowie Wolsey i Lorenzo Campeggio. Niestety w trakcie rozprawy nie doszło do rozstrzygnięcia, a Papież zakazał małżeństwa Henryka VIII z Anną do rozstrzygnięcia sprawy. Narzeczona króla przekonała go, że Wolsey specjalnie wydłuża i tak skomplikowane procedury, kardynał został oskarżony o zdradę stanu. Duchowny miał zostać ściągnięty do Londynu i aresztowany, ale zmarł w trakcie podróży.

Gdy stało się oczywiste, że narzeczeni nie uzyskają zgody na sakrament, Henryk VIII zaczął szukać innego sposobu. Anna Boleyn w tym czasie podsunęła mu książki, które w innych okolicznościach uznałby za herezyjne. Rozwiązanie problemu przedstawił Thomas Cranmer, stwierdzając, że problem jest o charakterze biblijnym, więc powinien zostać rozwiązany przez biblistów uniwersyteckich.

W 1532 roku Cranmer został mianowany na arcybiskupa i jednocześnie stając się kapłanem rodziny Boleyn. Henryk VIII w tym czasie wydał ustawy, które uznawały go za głowę Kościoła Anglii. Dzięki tym działaniom już nic nie stało na przeszkodzie, żeby unieważnić małżeństwo z Katarzyną Aragońską. Poprzednia królowa została wygnana z królewskiego dworu. Anna Boleyn działała również w sferze politycznej. Dążyła do umocnienia sojuszu z Francją. 11 października trzydziestego drugiego roku to przełomowa data, tego dnia na spotkaniu z królem Francji Henryk VIII po raz pierwszy oficjalnie przedstawił narzeczoną jako swoją przyszłą żonę i królową. Francuski monarcha mimo prywatnego poparcia dla działań Henryka VIII, z powodu sojuszu z Rzymem nie mógł uznać działań króla za legalne.

Kiedy wreszcie w styczniu 1533 roku doszło do długo wyczekiwanego ślubu, Anna była już w ciąży. Narzeczeni pobrali się w tajemnicy, ponieważ aż do maja małżeństwo króla z Katarzyną Aragońską wciąż było ważne. Koronacja Anny Boleyn należała do hucznych, trwała aż cztery dni. Niestety wydarzenie nie zebrało tłumów mimo starań, aby społeczeństwo zaakceptowało nową władczynię. Papież nie zaakceptował działań Henryka VIII i nakazał mu powrócić do Katarzyny. W tym momencie nastąpiło całkowite oddzielenie się Rzemu od Anglii.

W czasie kiedy zbliżał się poród królowej, wszyscy medycy zapewniali, że urodzi im się syn. Henryk VIII nie krył rozczarowania, kiedy na świat przyszła Elżbieta. Jej kolejna ciąża zakończyła się poronieniem. Kobieta zaczynała obawiać się o swoją pozycję, wiedziała, że będzie zagrożona, dopóty nie urodzi władcy syna. Nie uspokoiła jej również wiadomość o kochankach męża, które stanowiły dla niej zagrożenie. Wtedy po raz pierwszy król zaczął rozważać rozwód z Anną Boleyn, ale nie chciał wrócić do Katarzyny.

Poddani również nie polubili nowej królowej. Dla wielu z nich prawdziwą żoną Henryka VIII pozostała Katarzyna Aragońska. Najbardziej odważne tezy mówiły, że kobieta rzuciła czar na swojego męża, aby zostać królową. Wiele kontrowersji wzbudził fakt, że kobieta otwarcie angażowała się w politykę. Szczególnie podpadła królewskiego sekretarzowi Tomaszowi Cromwellowi, który zamiast według woli Anny wydawać pieniądze na szkoły i szpitale, wolał, żeby pozostały one w królewskim skarbcu.

W 1534 Maria Boleyn, owdowiała siostra Anny w tajemnicy po raz kolejny wyszł