Arminiusz

Arminiusz był rzymskim oficerem, a następnie również wodzem germańskiego plemienia Cherusków. Najbardziej znany jest on z dowodzenia sprzymierzonymi plemionami germańskimi w bitwie w Lesie Teutoburskim. Bitwa ta odbyła się w 9 roku naszej ery. Wtedy to trzy rzymskie legiony pod dowództwem generała Publiusza Kwinktyliusza Warusa zostały zniszczone. Zwycięstwo Arminiusza w Lesie Teutoburskim przyspieszyło trwałe strategiczne wycofanie się wojsk Cesarstwa Rzymskiego z obszaru Magna Germania. Współcześni historycy uważają, iż zwycięstwo Arminiusza było jedną z największych porażek starożytnego Cesarstwa Rzymskiego i tym samym jednym z największych sukcesów starożytnej Germanii. Zwycięstwo Arminiusza nad legionami rzymskimi w Lesie Teutoburskim miało dalekosiężny wpływ na późniejsze dzieje zarówno starożytnych ludów germańskich, jak i Cesarstwa Rzymskiego. Rzymianie nie podejmowali już dalszych wspólnych wysiłków, by podbić i trwale utrzymać Germanię za Renem i Dunajem. Jako że zwycięstwo Arminiusza uniemożliwiło Romanizację ludów germańskich na wschód od Renu, uważane jest również za jedną z najbardziej decydujących bitew w historii. Niekiedy też bitwa ta uważana jest za punkt zwrotny w dziejach świata. Mówi się, że prawdopodobnie gdyby jednak wynik tej bitwy był odmienny, to Cesarstwo Rzymskie mogłoby opanować niemal cały obszar Eurazji.
Arminiusz urodził się w 18 albo 17 roku przed naszą erą jako książę plemienia Cherusków. Niestety nie ma jednoznacznie potwierdzonej daty jego przyjścia na świat. Arminiusz należał do przyjaznej Rzymowi frakcji tego plemienia. W młodości nauczył się on łaciny. Dzięki tej znajomości łatwiej dostał się do wojska rzymskiego. Służba w rzymskim wojsku przyniosła mu w późniejszym okresie obywatelstwo rzymskie oraz rangę rzymskiego rycerza. Po wyróżniającej się służbie w Wielkim Powstaniu Iliryjskim, trwającym w latach 6-9 naszej ery, Arminiusz został wysłany do Germanii. Tam to miał on pomóc ówczesnemu gubernatorowi Publiuszowi Kwinktyliuszowi Warusowi w dokończeniu rzymskiego podboju plemion germańskich. Jednak pełniąc tę funkcję Arminiusz potajemnie uknuł bunt germański przeciwko rzymskiemu panowaniu. Bunt ten zakończył się późniejszą zasadzką i zniszczeniem trzech rzymskich legionów w Lesie Teutoburskim. W następstwie bitwy Arminiusz odparł odwetowe najazdy rzymskiego generała Germanika w bitwach pod Pontes Longi, Idistaviso i Angrivarian Wall. Pozbawił on także władzy rywala, króla Markomanów Maroboduusa. Wtedy to szlachta germańska, obawiając się rosnącej