Asasyni – znaczenie słowa
Asasyni – słowo wywodzące się z języka arabskiego (po arabsku: النزاريون). Oryginalną i ich pierwszą nazwą byli nizaryci. Wzięła się ona od Nizara, czyli dziewiętnastego „imama” (człowieka nieomylnego i posiadającego nadprzyrodzone moce według tzw. odłamu ismalitów – mniejszego ugrupowania religijnego). Obecnie słowo to definiuje także dominujący współcześnie odłam ismailitów, uznający linię imamów wywodzącą się od wcześniej opisanego Nizara.
Asasyni – działalność i informacje
Asasyni – dawna nizaryjska sekta nizarytów isma’ili (nazywana tak w szyickim islamie). Ugrupowanie to powstało podczas podziału na szyitów i sunnitów, niedługo po śmierci Mahometa – założyciela religii muzułmańskiej. Jednym ze skutków tego podziału był rozpad szyitów z powodu różnych poglądów na m.in. isma’ilizm założony przez człowieka o imieniu, od którego powstała nazwa tej religii – Isma’ila, szóstego imama. Asasyni żyli przeważnie w górach Persji i Syrii w latach 1090-1275 (XII – XIIIw.). Swoją działalność szczególnie wykorzystywali m.in. na Bliskim Wschodzie (do dzisiaj tamtejsza ludność źle kojarzy Asasynów – sądzą, że są mordercami ważnych ludzi, takich jak polityków czy przedstawicieli religijnych) poprzez tajne morderstwa pierwszych przywódców muzułmańskich, a później chrześcijańskich, których uważali za wrogów swojego państwa. Obecnie stosowany termin zabójstwo po części opiera się na taktykach stosowanych przez Asasynów.
Powstanie isma’ilizmu
Isma’ilizm nizarycki powstał pod koniec XI wieku po kryzysie sukcesji (kryzys spowodowany śmiercią rodziców potomków tronu; każdy z nich chciał przejąć władzę w państwie) w kalifacie fatymidzkim (ismailicka dynastia kalifów rządząca w Północnej Afryce od 10 do 12 wieku). Spór o tron toczył się między Nizarem ibn al-Mustansirem, a jego przyrodnim bratem, kalifem al-Musta’li. Isma’ilizm został utworzony przez Isma’ila po rozpadzie szyitów.
Historia Asasynów
Na początku XI wieku Egiptem władała dynastia Fatymidów, która wywodziła się od potomków córki Mahometa, Fatimy. Monarchowie tej dynastii stali na czele wpływowej sekty isma’ilitów.
W 1094 roku po śmieci kalifa Al-Mustansira rozpoczął się kryzys, który był spowodowany wolnym tronem. Jak mówiła tradycja, władzę w kraju obejmował najstarszy syn kalifa, którym w tym przypadku był Nizar. Niestety totalna władza była w rękach dowódców wojskowych, którzy przeważnie byli przeciwko Nizarowi. Spowodowało to, że nie został on władcą, lecz jego młodszy brat – Al-Mustansir Ahmad, który niedługo później przyjął imię Al-Mustali. Wtedy przedstawiciele isma’ilitów wpadli w szał, więc część, która popierała Nizara opuściła sektę isma’licką i postanowiła podążać drogą nowej „organizacji, której przywódcą został Hasan ibn as-Sabbah (rządził od 1045 do 1124 r.).
Pierwszymi krajami, w których rozpoczął swoją działalność misjonarską były: Persja i Irak. Jednocześnie zerwał wszelki stosunki z Fatymidami i złożył przysięgę, że zrobi wszystko, by ich zniszczyć, co też później stało się głównym celem „organizacji”. Wtedy sam Hasan ibn as-Sabbah opuścił Egipt i udał się w góry Persji. Tam widząc ogromne niezadowolenie mieszkańców po
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!
Wystąpił błąd, spróbuj ponownie :(
Udało się! :) Na Twojej skrzynce mailowej znajduje się kod do aktywacji konta
";
ostanowił poszerzyć działalność isma’ilityzmu opowiadając im o swojej „organizacji”. Kilka lat później, ok. 1090 r. udało mu się zdobyć górski zamek Alamut, niedługo później uczynił z niego niedostępną wręcz fortecę. W krótkim czasie rozpoczął wysyłanie stamtąd swoich zwolenników, którzymi mieli za zadanie szerzyć doktrynę asasynów poprzez misjonarstwo aż po mordowanie ludzi. Kolejnym krokiem Hasana było szkolenie swoich wyznawców na grupę religijnych bojowników, których zwano fidainami. Po zakończeniu długich treningów przyjął tytuł mistrza. Wraz z większą ilością wierzących, rosła także potęga Asasynów i ich rozgłos. Jednym ze skutków rozgłosu był atak wezyra Nizam al-Mulka na Alamut, który zakończył się niepowodzeniem. Asasyni chcąc się zrewanżować zamordowali go kilka dni później, co przysporzyło im jeszcze większej potęgi w oczach ludzi.
Do organizacji początkowo przystępowali tylko ubodzy chłopi. Jednak, gdy znaczenie nizarytów zaczęło wzrastać, zainteresowali się tym zgromadzeniem także bogacze, którzy chcieli wpływać na potężną sektę. Doprowadziło to do wielu konfliktów i dużego rozbudowania znaczenia działalności Asasynów. Przyczyniło się to także do zmniejszenia zainteresowania ludzi tym zgrupowaniem oraz dużego skomplikowania doktryny Asasynów, przez co większość prostych ludzi nie mogła jej zrozumieć. Następną ofiarą Asasynów padł al-Amir, kalif fatymidzki (rządził w latach 1101-1130). Niedługo potem religijni bojownicy mordowali nie tylko szyitów, lecz także sunnitów. Jak można było się domyśli, z powodu niedopuszczenia Nizara do władzy, ich głównymi przeciwnikami byli urzędnicy i dowódcy wojskowi kalifów abbasydzkich.
Jak wiadomo Fidai poza mordowaniem pełnili także działalność misjonarską. Dlatego też zaczęli zakładać placówki w Syrii, których głównym ośrodkiem została twierdza Masual. To tam pełnił swoją działalność największy i najlepszy ze wszystkich Asasynów syryjskich Rashid ad-Din as-Sinan. Był jednym z Asasynów, którzy przyczynili się do zabicia Konrada z Montferratu, który był kandydatem na tron Królestwa Jerozolimskiego (1192 r.). Mimo zakładani kolejnych placówek religijnych, działalność Fidai coraz bardziej opierała się na płatnym zabijaniu ludzi, takich jak politycy, przedstawiciele religijni czy nawet zwykli ludzie, za których śmierć zapłacono. Po wielu seryjnych morderstwach ważnych ludzi wieść o Asasynach obiegła cały świat. Dowiedział się o nich także Wielki Chan mongolski, któremu nie podobało się to, że ta organizacja jest mocniejsza od niego, więc postanowił ją zlikwidować.
W 1256 roku Mongołowie podeszli pod Alamut, który praktycznie bez większych trudności opanowali zabijając wszystkich tamtejszych A, a następnie spalili wraz z całym dobytkiem, w tym olbrzymią bibliotekę, która zawierała nieziemskie ilości ksiąg z całego Bliskiego Wschodu. Gdy usłyszał o tym mamelucki sułtan Bajbars, postanowił upodobnić się do mongolskiego władcy i w 1273 roku także najechał placówki wojowników, które mieściły się w Syrii i w Libanie. Było to ostateczne rozbicie Asasynów i zakończenie ich oficjalnej działalności.
Pomimo wielkiego upadu nizarytów mówi się o tym, że ich działalność trwa, przeważnie w Indiach (jako Bohras) i Pakistanie (jako Khojas). Uważa się ich jako następców Asasynów, których założycielem miał być niejaki Nur Satagut.
i ucz się szybciej!
Dodaj komentarz jako pierwszy!