Asasyni

"; ostanowił poszerzyć działalność isma’ilityzmu opowiadając im o swojej „organizacji”. Kilka lat później, ok. 1090 r. udało mu się zdobyć górski zamek Alamut, niedługo później uczynił z niego niedostępną wręcz fortecę. W krótkim czasie rozpoczął wysyłanie stamtąd swoich zwolenników, którzymi mieli za zadanie szerzyć doktrynę asasynów poprzez misjonarstwo aż po mordowanie ludzi. Kolejnym krokiem Hasana było szkolenie swoich wyznawców na grupę religijnych bojowników, których zwano fidainami. Po zakończeniu długich treningów przyjął tytuł mistrza. Wraz z większą ilością wierzących, rosła także potęga Asasynów i ich rozgłos. Jednym ze skutków rozgłosu był atak wezyra Nizam al-Mulka na Alamut, który zakończył się niepowodzeniem. Asasyni chcąc się zrewanżować zamordowali go kilka dni później, co przysporzyło im jeszcze większej potęgi w oczach ludzi.
Do organizacji początkowo przystępowali tylko ubodzy chłopi. Jednak, gdy znaczenie nizarytów zaczęło wzrastać, zainteresowali się tym zgromadzeniem także bogacze, którzy chcieli wpływać na potężną sektę. Doprowadziło to do wielu konfliktów i dużego rozbudowania znaczenia działalności Asasynów. Przyczyniło się to także do zmniejszenia zainteresowania ludzi tym zgrupowaniem oraz dużego skomplikowania doktryny Asasynów, przez co większość prostych ludzi nie mogła jej zrozumieć. Następną ofiarą Asasynów padł al-Amir, kalif fatymidzki (rządził w latach 1101-1130). Niedługo potem religijni bojownicy mordowali nie tylko szyitów, lecz także sunnitów. Jak można było się domyśli, z powodu niedopuszczenia Nizara do władzy, ich głównymi przeciwnikami byli urzędnicy i dowódcy wojskowi kalifów abbasydzkich.
Jak wiadomo Fidai poza mordowaniem pełnili także działalność misjonarską. Dlatego też zaczęli zakładać placówki w Syrii, których głównym ośrodkiem została twierdza Masual. To tam pełnił swoją działalność największy i najlepszy ze wszystkich Asasynów syryjskich Rashid ad-Din as-Sinan. Był jednym z Asasynów, którzy przyczynili się do zabicia Konrada z Montferratu, który był kandydatem na tron Królestwa Jerozolimskiego (1192 r.). Mimo zakładani kolejnych placówek religijnych, działalność Fidai coraz bardziej opierała się na płatnym zabijaniu ludzi, takich jak politycy, przedstawiciele religijni czy nawet zwykli ludzie, za których śmierć zapłacono. Po wielu seryjnych morderstwach ważnych ludzi wieść o Asasynach obiegła cały świat. Dowiedział się o nich także Wielki Chan mongolski, któremu nie podobało się to, że ta organizacja jest mocniejsza od niego, więc postanowił ją zlikwidować.
W 1256 roku Mongołowie podeszli pod Alamut, który praktycznie bez większych trudności opanowali zabijając wszystkich tamtejszych A, a następnie spalili wraz z całym dobytkiem, w tym olbrzymią bibliotekę, która zawierała nieziemskie ilości ksiąg z całego Bliskiego Wschodu. Gdy usłyszał o tym mamelucki sułtan Bajbars, postanowił upodobnić się do mongolskiego władcy i w 1273 roku także najechał placówki wojowników, które mieściły się w Syrii i w Libanie. Było to ostateczne rozbicie Asasynów i zakończenie ich oficjalnej działalności.
Pomimo wielkiego upadu nizarytów mówi się o tym, że ich działalność trwa, przeważnie w Indiach (jako Bohras) i Pakistanie (jako Khojas). Uważa się ich jako następców Asasynów, których założycielem miał być niejaki Nur Satagut.