Po II Wojnie Światowej Niemcy zostały podzielone na dwie części: Niemiecką Republikę Federalną i Niemiecką Republikę Demokratyczną. Berlin Zachodni jako specjalna, wydzielona strefa, datuje swą działalność od 1949 roku, trwa do 1990. Obszarowo teren obejmował park Tiergarten, dzielnice peryferyjne włączone ok. 1920 roku w skład dzisiejszej stolicy zjednoczonych Niemiec. Do Berlina Zachodniego uciekł pułkownik Józef Światło, tam też udał się do ambasady amerykańskiej. Dla Europejczyków ze Wschodu był to lepszy świat, organizuję jako 'O historii. Z pasją Rafał Adamowicz’ spacery po Warszawie, ile razy autor 'Złego’ i 'Dziennika 1954′ Leopold Tyrmand marzył o enklawie wolności, Berlin Zachodni dla ludzi ze wschodu był tym lepszym światem. Proszę jednak nie myśleć, że był to cukierkowy świat, szczęśliwych, bogatych ludzi, tutaj też były dzieci ulicy, Kai Hermann i Horst Rieck doskonale opisują ten stan w książce 'Dzieci z dworca ZOO’, świat młodych ludzi pozbawionych wartości, dziewczyny oddające tanio swe ciała, heroiniści, uzależnienie i gotowość do zrobienia wszystkiego byle tylko otrzymać kolejną działkę. Christiane nie potrafi wyjść z uzależnienia, ostatecznie zostaje wywieziona do rodziny w okolice Hamburga. Na kanwie książki powstał film, Jako znawca architektury zazdroszczę Berlińczykom z Zachodu, tego, że podczas gdy na Wschodzie kwitł socrealizm, mogli rozwijać modernizm, który charakteryzuje się delikatnymi kształtami. Fascynuje mnie socrealizm, zdawałem z niego egzamin maturalny ustny z j. polskiego, udzielam wywiadów, można posłuchać, jednak nie jest to do końca moja Warszawa według mojej wizji (chętne osoby odsyłam do rozmowy ze mną na stronie Polskiego Radia RDC, pod nazwiskiem Rafał Adamowicz), lepiej było znaleźć się w strefie: amerykańskiej, brytyjskiej i francuskiej niż w sowieckiej. Lubię przechodzić się z moją grupą po Marszałkowskiej Dzielnicy Mieszkaniowej, jednak znacznie bardziej podoba mi się szklana kopuła Reichstagu, piękny jest tamtejszy Dom Kultur Świata. 13 sierpnia 1961 roku rozpoczęto budowę Muru Berlińskiego, komuniści nie chcieli się tłumaczyć, dlaczego u nich jest lepiej, uważali, że trzeba zasłonić ten lepszy świat, odgrodzić od niego Europę Wschodnią, Zachód określić jako nazistów, wrogów sprawy robotniczej, złowrogich, nieludzkich kapitalistów. Młodzież z Berlina Zachodniego chętnie przyłączała się do Frakcji Czerwonej Armii, byli kontestatorami rzeczywistości, ich liderami byli Andreas Baader i Ulrike Meinhof. Meinhof była pod wpływem urzekającego ją awanturnika Baadera, kobieta zaczęła iść coraz mocniej w lewą stronę, w momencie, kiedy doszło do zamachu na Rudiego Dutschke. Polecę książkę ’ Ulrike Meinhof: terror, seks i polityka’ pióra Danuty Uhl- Herkoperec
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!
Wystąpił błąd, spróbuj ponownie :(
Udało się! :) Na Twojej skrzynce mailowej znajduje się kod do aktywacji konta
";
i Przemysława Słowińskiego. Młodzi ludzie radykalizują się, dzieje się tak w chwili kiedy podczas wizyty szacha Iranu w Berlinie Zachodnim dochodzi do krwawo stł€mionych zamieszek. Lewacy żyją według hasła, że cel uświęca środki, taka dewiza przyświeca Frakcji Czerwonej Armii, Meinhof nie przestaje zadziwiać, intelektualistka, mająca rodzinę, wykształcenie, pozycję zawodowo, rzuca wszystko i udaje się w wir działań anty- rządowych. Andreas Baader był jej przeciwieństwem, w 1963 roku przybył do Berlina Zachodniego, dzięki swej ukochanej Gudrun Ensslin zaczyna działalność rewolucyjną. W 1963 roku prezydent Stanów Zjednoczonych Ameryki, John Fitzgerald Kennedy wypowiedział znamienne słowa ’ Ich bin ein Berliner’. W latach 1967-68 doszło do manifestacji studenckich, młodzi ludzie buntowali się przeciwko interwencji w Wietnamie, nie podobało im się postępowanie pokolenia rodziców, chcieli wywrócić świat do góry nogami. Berlin Zachodni w świetle prawa nie był częścią RFN, funkcjonował na zasadzie wolnego miasta. Młodzi Berlińczycy byli pod wpływem ich amerykańskich rówieśników, dzieci kwiatów, hippisów. W 1967 roku powstała tzw. Kommune 1, kontestująca rzeczywistość, utożsamiająca się z ruchami marksistowskimi. Młodzi ludzie bronili działaczy lewicowych czego przykładem bitwa przy Tegeler Weg, kiedy to protestowali przeciw nałożonemu na Horsta Mahlera, zakazowi wykonywania praktyki adwokackiej, był związany z Frakcją Czerwonej Armii. Po zjednoczeniu Niemiec, w wyniku konferencji 2+4, Berlin został stolicą. Ciekawostką jest, że Bonn pomimo decyzji Bundestagu z 1991 roku, w dalszym ciągu czuje się w ułamku procenta stolicą Republiki Federalnej Niemiec. Politycy nie byli wtedy zgodni co do tego, czy Berlin rzeczywiście udźwignie ciężar bycia stolicą zjednoczonych Niemiec, w końcu decydujący głos zabrał Wolfgang Schauble. Przewaga nie była wcale tak znaczna, wynosiła ledwie 18 głosów, Bonn zachować sześć z 14 ministerstw federalnych. Berlin był jednym z założycieli Bundesligi, w 1963 roku, kiedy powstawała, Hertha weszła w jej skład. Na Wschodzie czołowym klubem było berlińskie Dynamo, które po zjednoczeniu Niemiec jest klubem marginalnym. Dla fanów historii piłki nożnej polecam bardzo dobrą książkę, którą nabyłem parę lat temu 'Tor! Historia niemieckiej piłki nożnej’ Ulricha Hesse, autor się przyłożył do swego dzieła, opisał okres Republiki Weimarskiej, III Rzeszy, podzielonych Niemiec i po zjednoczeniu. Berlin Zachodni związany jest ściśle z rewolucją trabantów, kiedy to pojazdy marki Volkswagen wjeżdżały na obszar Berlina Zachodniego, Niemcy wskazywali tym samym na swą chęć zjednoczenia. W Berlinie Zachodnim występował mój ulubiony zespół muzyczny 'Scorpions’, który ubóstwiam za balladę 'wind the change’.
Dodaj komentarz jako pierwszy!