Bitwa pod Mątwami

Bitwa pod Mątwami
Ogólne informacje o Bitwie pod Mątwami
Bitwa pod Mątwami – walka, która odbyła się 13 lipca 1666 roku pod Mątwami. Był to czas rokoszu Lubomirskiego (czyli konfederacji wojskowej utworzonej rok wcześniej – w 1665 r. – przez jednego z polnych hetmanów koronnych – Jerzego Sebastiana Lubomirskiego, przeciwko królowi Janowi II Kazimierzowi). Starcie zakończyło się ogromną klęską wojsk królewskich (mieli liczną przewagę). Wtedy to król dysponował siłą ok. 21 000 żołnierzy, natomiast wojska rokoszan miały ok. 15 000 walczących (czyli około 6 tysięcy mniej).
Mątwy (obecnie dzielnica Inowrocławia)
Mątwy – dawniej połowa miasta Inowrocławia. W 1666 roku odbyła się tutaj bitwa, zwana bitwą pod Mątwami, w której tragicznie przegrały wojska królewskie przeciwko rokoszanom Jerzego Sebastiana Lubomirskiego. Podczas II wojny światowej wybudowany został tu obóz niemiecki dla jeńców wojennych, w którym zginęło ponad 900 osób. Obecnie Mątwy to jedna z dzielnic Inowrocławia. Najstarsze zabytki, które się tam zachowały to m.in. kościół parafialny pw. Opatrzności Bożej, wybudowany w 1931 r. oraz Inowrocławskie Zakłady Chemiczne, które zostały założone w 1879 roku przez państwo, natomiast od 1996 przejęta przez koncern Ciech, a kilka lat później – w 2007 przekazana należącej do grupy kapitałowej Soda Polska Ciech S.A.
Przyczyny bitwy
Chęć obalenia Królestwa Polskiego, a zarazem powiększanie spisku przeciwko Janowi II Kazimierzowi, by zrzucić go z tronu i na jego miejscu postawić przewodniczącego rokoszan -Jerzego Sebastiana Lubomirskiego.
Przebieg walk
12 lipca wojska królewskie i wojska rokoszan dotarły na miejsce walk, a dokładniej w rejon Mątew. Odbyła się wtedy pierwsza potyczka obu stron. Miała ona miejsce podczas przechodzenia wojsk królewskich przez Noteć. Co ciekawe obowiązywał jeszcze wtedy rozejm, jednak Sobieski postanowił go naruszyć i kazał swoim wojskom przeprawić się na drugą stronę rzeki następnego dnia, by zająć jeden z głównych punktów strategicznych – przyczółek.
Rano 13 lipca główne siły armii królewskiej wykonały rozkaz Sobieskiego i zaczęły przedzierać się przez głęboką rzekę. Oprócz Polaków, w walce brali udział także Litwini, którym udało się odnieść mały sukces w małych potyczkach z nielicznymi rokoszanami dowodzonymi przez rotmistrza Zarudnego. Tym samym udało im się odepchnąć od bronionej przez nich przeprawy, co ułatwiło wojskom przejście przez Noteć. Niedługo później król dowiaduje się, że mylił się co do ukształtowania terenu na przyczółku, i nie udaje mu się go zająć. To skłoniło go do decyzji o przerzuceniu reszty sił wojskowych na drugi brzeg Noteci. Gdy wszyscy przeprawili się na drugi brzeg, dowódcy zaczęli ustawiać nową formacj�