Blanka Kaczorowska

"; biety, Włodzimierz Sokorski postawił nad nią specjalny parasol ochronny, prominentny działacz komunistyczny, minister kultury i sztuki. Blanka została magistrem sztuki, podjęła pracę w Instytucie kulturalnym. Celem jej był wyjazd z kraju, jednak rozpracowujący ją funkcjonariusze Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego, zażegnali próbie ucieczki z Polski Ludowej. W chwili, kiedy Urząd Bezpieczeństwa Publicznego w sposób skuteczny rozszyfrował jej przeszłość, została skazana na karę śmierci, jednakże wyroku nie wykonano. Kobieta znalazła się w więzieniu, jednak dzięki temu, że współpracowała donosząc z funkcjonariuszami, została wypuszczona w 1958 r. W czerwcu 1959 r., dostała angaż w Departamencie II tzw. wywiadu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Pracowała tam do 1963 r., w charakterze osobistego źródła informacji tzw. OZI. Świadomym TW była też w okresie 1967- 1972. W 1971 r., wyjechała z kraju udając się do Francji, gdzie 25 sierpnia 2002 r., dokonała żywota w Bry- sur- Marne. Z pewnością życiorys Kaczorowskiej jest niezwykle ciekawy, gdyż już w 1941 r., uzyskała Krzyż Walecznych. W tamtym też czasie przeżywała romans z niemieckim oficerem, który za niedozwolony romans z Polką, został przymusowo wysłany na Front Wschodni. W rozmowie z Krzysztofem Kąkolewskim po wielu latach, Blanka zwierzyła się, że Niemca, który został oddelegowany na tak trudny odcinek, gdzie poległ kochała prawdziwą miłością. Związek z Kalksteinem, który jak wiemy nie przetrwał próby, był jedynie odbłyskiem tego pierwszego, jakże żarliwego uczucia. Po zakończeniu II WŚ, odnalazła się w Łodzi, jeszcze przed romansem ze wspomnianym ministrem blisko związana była z adwokatem Romanem Rawiczem- Voglem. Kobieta by mieć szansę na normalnie życie, wstąpiła po wojnie do PPR-u. Na emigracji w Paryżu, kobieta odczuwa stany depresyjne, stara się za wszelką cenę odsunąć od siebie trudne doświadczenia, które przeżyła, jednak jest to trudne. W latach 80. XX w., zmuszona jest podjąć leczenie w szpitalu psychiatrycznym. Witold Pronobis, historyk wykonał pracę dzięki której udało się odnaleźć zdrajców gen. Roweckiego. Tadeusz Żenczykowski w rozmowie z Pronobisem stwierdził, że nie należy już przeprowadzać wyroku na Kaczorowskiej, jednak, że powinna zrozumieć, iż dla patriotów jest nikim. Historyk Pronobis pytany czy nie żałuje, że nie odbył rozmowy z Kaczorowską stwierdził, że przy jakiemukolwiek zapytaniu z jego strony, ta pośpiesznie by się oddaliła. Podobnie moim zdaniem jak żona Czesława Kiszczaka pytana przez Leszek Żebrowskiego o męża odpowiedziała, że pan jest zapewne potomkiem 'tego bandyty z lasu’. Zapewne i tutaj wypowiedz nie byłby zbyt owocna.