Postacią, która w ostatnim czasie budzi moje szczególne zainteresowanie, jest Bolesław Chrobry – pierwszy Król Polski. Na początku mojej wypowiedzi postaram się przytoczyć najważniejsze fakty z życia tego mądrego oraz wielkiego władcy. Ważne wydarzenia rozgrywające się w dziejach Polski, przypadły na okres panowania Bolesława, którego przydomek oznacza waleczny lub wielki. Według historyków Chrobry był synem władcy Polan – Mieszka I – i przyszedł na świat w 966/967 roku bezpośrednio po przyjęciu przez Polskę chrztu. Został koronowany na Króla w 1025 roku, władzą oraz koroną nie nacieszył się długo, gdyż kilka miesięcy później zmarł. Gwarantem pokoju między Czechami, a Polską było małżeństwo Mieszka z Dobrawą oraz przyjęcie chrześcijaństwa.Dzięki przyjęciu chrztu przez jego ojca, Polska stała się chrześcijańskim narodem, z którym liczyli się inni europejscy władcy oraz sam papież. Na kartach historii pierwsza wzmianka o Bolesławie pojawiła się w 973 roku, kiedy przyszły król miał być gwarantem pokoju zawartego w Kwedliburgu pomiędzy jego ojcem, a Ottonem I. W 984 roku objął rządy nad Małopolską, prawdopodobnie z polecenia księcia czeskiego. Zabezpieczeniem bezpieczeństwa kraju był ślub, który Bolesław zawarł z córką Rydygara, margrabiego Miśni. Niestety Chrobry odprawił swoją żonę po roku. Drugą małżonką została księżniczka węgierska, córka Gejzy, prawdopodobnie w latach 986-989 odprawił węgierkę, z którą doczekał się syna – Bezpryma. Trzecią żoną Bolesława została Emiliada, córka księcia słowiańskiego Dobromira, z którą doczekał się potomka, przyszłego króla Polski – Mieszka II Lamberta. Małżeństwa zawierane przez Bolesława miały na celu pozyskanie sojuszników do walki o władzę nad państwem Polan z przyrodnimi braćmi: Świętopełkiem, Mieszkiem i Lambertem. Mieszko I za czasów swojego życia wydał dokument „Dagome iudex”, w którym pominął Bolesława Chrobrego, z nieznanych przyczyn, jako jego przyszłego dziedzica. Po śmierci ojca Chrobry przejął w kraju pełnię władzy oraz wypędził przyrodnich braci i macochę z państwa. Okres swoich rządów skupił na polityce zagranicznej i poszerzaniu granic państwa. Chrobry chcąc zyskać przychylność papieża podejmował się misji chrystianizacyjnych pogańskich Prusów. W 997 roku rozpoczęła się misja pochodzącego z Czech biskupa Wojciecha z rodu Sławnikowiców. Misja zakończyła się tragicznie, Wojciech zginął śmiercią męczeńską. Żywot przyszłego świętego przedstawiają Drzwi Gnieźnieńskie, znajdujące się w Bazylice w Gnieźnie. Bolesław Chrobry w
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!
Wystąpił błąd, spróbuj ponownie :(
Udało się! :) Na Twojej skrzynce mailowej znajduje się kod do aktywacji konta
";
ykorzystał sprzyjającą sytuację i wykupił ciało męczennika za jego wagę w złocie. Kościół ogłosił Wojciecha świętym w 999 roku. Niewątpliwie to wydarzenie przyczyniło się do powstania pierwszego niezależnego od Niemiec arcybiskupstwa na ziemiach polskich. Kult świętego męczennika rozszerzył się na całą Europę, dlatego do jego grobu zaczęły przybywać liczne pielgrzymki. W 1000 roku takową pielgrzymkę odbył cesarz Otton III. Zjazd gnieźnieński miał na celu wciągnięcie Bolesława w projekt uniwersalistycznej Europy, mający na celu zrzeszenie wszystkich terenów zamieszkałych przez chrześcijan. Chrobry, aby pokazać swoją hojność oraz zamożność ofiarował Ottonowi relikwie św. Wojciecha natomiast cesarz podarował Chrobremu włócznię św. Maurycego. Zjazd w Gnieźnie przyczynił się do utworzenia arcybiskupstwa w Gnieźnie oraz biskupstw w Krakowie, Wrocławiu i Kołobrzegu. Pierwszym arcybiskupem Gniezna został brat św. Wojciecha – Radzim Gaudenty. Według kronikarzy Otton III symbolicznie zdjął diament ze swojej głowy i założył na głowę Bolesława Chrobrego. Historycy twierdzą, że ten gest miał symbolizować zgodę na przyszłą koronację oraz przyszłą współpracę między cesarzem a Królem Polski. Po śmierci cesarza, Ottona III, Chrobry zajął Milsko i Łużyce oraz Miśnię. Następca Ottona III – Henryk II – porzucił politykę swojego poprzednika i toczył wojny z Bolesławem do 1018 roku. Po ekspansji Henryka, aż pod Poznań, Chrobry musiał się zrzec zdobytych ziem. Wojna zakończyła się w 1013 roku podpisaniem układu w Merseburgu na mocy którego, Bolesław otrzymał Milsko i Łużyce po złożeniu hołdu lennego cesarzowi. Henryk chciał podporządkować sobie Polskę oraz odbić dwie nadgraniczne prowincje, jednakże podejmowane przez niego działania nie przyniosły oczekiwanych skutków. Przełomowym dniem był 30 stycznia 1018 roku, kiedy został podpisany pokój w Budziszynie, który prawdopodobnie nadał Milsko i Łużyce nie jako lenno, ale jako pełną własność władcy polskiemu. Gwarancją tego pokoju było małżeństwo z Odą, córką margrabiego Miśni. Chrobry w okresie swojego panowania podjął wyprawę na wschód, podczas której przyłączył do państwa Grody Czerwieńskie. Wcześniej w 1003 roku zajął Czechy i Morawy. Jak już wspomniałem, koronacja Bolesława odbyła się w 1025 roku po śmierci cesarza Henryka II oraz współpracującego z nim papieża. Chrobry wykorzystał zamieszanie oraz pozyskał od nowego papieża – Jana XIX – zgodę na swoją koronację, która odbyła się w Wielkanoc 18 kwietnia, dwa miesiące później pierwszy polski Król zmarł.
Dodaj komentarz jako pierwszy!