Borys Godunow był postacią historyczną, carem Rosji, którą to postacią posłużył się Aleksander Puszkin. Car wywodził się z pochodzącego z Kostromy, rodu bojarów moskiewskich. Borys był jednym z najbliższych doradców Iwana IV Groźnego, jego następcą na tronie po bezpotomnej śmierci Fiodora I. Pozycję budował dzięki rozważnemu kierowaniu karierą polityczną, zawarł związek małżeński z Marią, córką opricznika Maluty Skuratowa. Jako regent niepełnosprawnego umysłowo Fiodora, był de facto pierwszą osobą w państwie. Polityk był nazywany przez Brytyjczyków mianem lorda- protektora. Borysa możemy uznać za męża stanu, potrafił odzyskać utracone jeszcze przez Iwana IV ziemie nad Zatoką Fińską, prowadził ekspansję na Syberii i Kaukazie. Sukcesem było podwyższenie rangi kościoła rosyjskiego. Patriarcha Hiob zorganizował zgromadzenie, nazwano błędnie w celach propagandowych Soborem Ziemskim, na nim Godunow został obrany carem. Konkurentem do korony był Fiodor Romanow, ojciec Mikołaja I Romanowa. Borys jako car dbał o rozwój państwa, rozwijał tereny na wschód od Uralu. Car rozwinął we wspaniały sposób miasto Tomsk, gdzie aktualnie ma siedzibę mój ulubiony zespół piłkarski z Rosji, Tom. Rządy Borysa nie były łatwym czasem dla Rosji, chodziły pogłoski, że Dymitr, syn Iwana IV Groźnego żyje, że powinien rządzić imperium. Czas, w którym polityk ten był carem, nie był łatwy dla Rosji, występowało wielu opozycjonistów, marzących, by go obalić. Okres pomiędzy 1601 a 1603 to czas najgorszej klęski głodu, w dziejach Rosji. Chłopi twierdzili, że nieurodzajowi winny jest car, że plaga jest karą za grzechy, które popełnił. Wraz ze śmiercią Godunowa, zaczął się okres wielkiej smuty. Car zmarł nagle, historycy przypuszczają, że być może padł ofiarą otrucia. 23 kwietnia 1605 roku, kiedy to nastąpiła jego śmierć, możemy uznać za początek straszliwego okresu, jaki będzie musiała przejść Rosja. Borys mógł być odebrany jako pierwowzór enkawudzisty, pochodzący z niższych sfer, na pewno nie najwyższych, zaszedł bardzo wysoko, zawdzięczał swą karierę opriczninie, która mogła być uważana za protoplastę, powstałego parę wieków później WCzK. Józef Stalin był porównywany do Groźnego, więc organizację też możemy określić jako XVI- wieczne NKWD. Korzystając z okresu wakacyjnego, polecę do poczytania genialną książkę Włodimira Sorokina pt. 'Dzień Oprycznika’. Godunow mógł być uważany za Berię Groźnego, ambitnego chłopca, który chciał się wybić. Polityk ma wielką umiejętność ustawiania się we właściwej pozycji, podsuwa swą siostrę Irinę Fiodorowi, tym samym zwiększając swe wpływy na dworze. Bojar miał oczywiście mnóstwo szczęścia, nie mógł przewidzieć, że Iwan zamorduje swego syna, tym samym powodując, że Fiodor będzie naturalnym kandydatem do tronu. W stołeczny
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!
Wystąpił błąd, spróbuj ponownie :(
Udało się! :) Na Twojej skrzynce mailowej znajduje się kod do aktywacji konta
";
ym Teatrze Wielkim miała miejsce sztuka 'Borys Godunow’, należy ocenić ją wysoko. Borys Godunow u Puszkina mówi o sobie, że na świat przyszedł jako poddany, umiejętne lawirowanie w wielkiej polityce pozwoliło mu wypłynąć na szerokie wody, osiągnąć władzę absolutną. Borys zastanawia się, czy ma przyjąć władzę, przez pewien czas, myśli, że być może nie powinien po nią sięgać. Lud, bojarowie i duchowni błagają go, żeby sięgnął po władzę. Moim zdaniem, jest to część rozgrywki politycznej, pamiętam jak jeszcze parę lat temu, polityk z partii, na którą oddałem mój głos, Włodzimierz Cimoszewicz stwierdził, że wróci, jeśli go o to ładnie poprosi jego środowisko polityczne. Mam wrażenie, że jest to swego rodzaju realizowanie potrzeby osiągnięcia legitymizacji politycznej, idę do władzy dlatego, że innym jestem potrzebny, nie dlatego, że chcę spełniać własne ambicje polityczne. Oczywiście, 'Cimoszka’ nikogo nie zamordował, Borys, który zabił ma natomiast poczucie, że dokonał zbezczeszczenia świętości, carewicz, na którego podniósł rękę, którego uśmiercił, okazał się świętym, ludzie za jego przyczynkiem leczą swe rany, są uzdrowieni. Borys w sztuce Puszkina nie jest pokazany jako zła postać, jego żona jest motorem napędowym tych działań, jak szekspirowska Lady Makbet, która pcha małżonka ku władzy, pozycji, zaszczytom. Borys podejmuje decyzję o zostaniu carem w klasztorze, z niego wychodzi z powziętym zamiarem stanięcia na czele Rosji. W sztuce Puszkina widzimy, że wyrzuty sumienia doprowadzają w końcu cara do śmierci. Carem po Borysie zostaje jego syn, Fiodor II Borysowicz Godunow, który nie będzie zbyt długo cieszył się zaszczytami, 20 czerwca 1605 roku został, razem z matką, uduszony w swoim apartamencie przez zwolenników Dymitra Samozwańca. Dymitr Samozwaniec obiecał Polakom, że wprowadzi katolicyzm, tym samym zyskał ich poparcie oraz uznanie. Borys nie chce słuchać postulatu patriarchy, który radzi mu, żeby wyprowadzić ciało prawdziwego Dymitra z grobu, wystawić je na widok publiczny na monastyrze w Moskwie, żeby wszyscy widzieli, że rzekomy Dymitr, tak naprawdę zwyczajny hochsztapler, nie jest prawdziwym następcą carskiego tronu. Godunow jest zgodny w tym postępowaniu z Szujskim, nie chcą okazać braku poszanowania dla w ich mniemaniu świętego. Nikolay Vladimirovich Kolyada opowiada w swym przedstawieniu o Godunowie jako o jedynowładcy, który manipuluje społeczeństwem, gdzie zaistnieje wspólna korelacja, współuzależnienie. Kolyada zwraca uwagę przede wszystkim na stosunek obopólny na linii władca- społeczeństwo, urodzony w Kustanaj reżyser kwestię władzy odkłada na drugi plan. Urodzony w Kazachskiej SRR reżyser kreśli obraz Godunowa, jako osoby zaskoczonej tym, że objęła najwyższy urząd, wskazuje na problemy, jakie ma przed wygłoszeniem pierwszego wystąpienia.
Dodaj komentarz jako pierwszy!