Claus Von Stauffenberg
Zamień czytanie na oglądanie!
i ucz się szybciej!
Claus Philipp Maria Justinian Schenk Graf von Stauffenberg był oficerem armii niemieckiej. Najbardziej znany jest z nieudanej próby zamordowania Adolfa Hitlera w Wilczym Szańcu 20 lipca 1944 roku. Znany jest również z próby odsunięcia partii nazistowskiej od władzy w Niemczech. Razem z Henningiem von Tresckowem oraz Hansem Osterem był jedną z głównych postaci niemieckiego oporu przeciwko nazizmowi w ramach Wehrmachtu. Za swój udział w tym ruchu został rozstrzelany niedługo po operacji „Walkiria”. Brał on udział w ataku na Polskę, niemieckiej inwazji na Związek Radziecki oraz kampanii tunezyjskiej w czasie II wojny światowej.
Claus von Stauffenberg urodził się 15 listopada 1907 roku w zamku Stauffenberg Jettingen. Stauffenberg był trzecim z czterech synów Alfreda Schenk Graf von Stauffenberga oraz Caroline Schenk Gräfin von Stauffenberg. Tytul Graf, który jest w jego pełnym imieniu oznacza tytuł hrabiego, który nosił. Kolejny człon jego nazwiska- Schenk- również był tytułem szlacheckim. W młodości Claus wraz z braćmi byli członkami niemieckiego stowarzyszenia skautów oraz częścią niemieckiego ruchu młodzieżowego. Był on dobrze wykształcony oraz miał pociąg do literatury, jednak ostatecznie wybrał karierę wojskową. W 1926 roku Stauffenberg wstąpił do tradycyjnego rodzinnego 17 Pułku Kawalerii w Bambergu. W 1930 roku został zaś mianowany podporucznikiem. Wtedy też studiował badania nad nowoczesną bronią w berlińskiej Akademii Wojennej. Następnie zaś skupił się na wykorzystaniu koni w nowoczesnych działaniach wojennych. W 1938 roku jego pułk wszedł w skład niemieckiej 1. Dywizji Lekkiej. Brał on wówczas udział w planach przewrotu niemieckiego ruchu oporu. Wtedy to do władzy doszedł Hitler. Stauffenberg długo wahał się między silną niechęcią do polityki Hitlera a szacunkiem dla jego militarnych zdolności. Jednak po Nocy Długich Noży oraz Nocy Kryształowej utwierdził się w przekonaniu, iż Hitler nie ma zamiaru dążyć do sprawiedliwości. Wówczas młody mężczyzna zaczął odcinać się od partii.
Po wybuchu wojny w 1939 roku Stauffenberg wraz ze swoim pułkiem wziął udział w ataku na Polskę. Popierał on okupację Polski i jej opanowanie przez reżim nazistowski oraz wykorzystanie Polaków jako niewolników dla osiągnięcia niemieckiego dobrobytu. Niedługo później jednostka Stauffenberga została przeorganizowana w 6 Dywizję Pancerną.On sam służył wówczas jako oficer w jej sztabie generalnym w bitwie o Francję. Za to został odznaczony Krzyżem Żelaznym I klasy.
22 czerwca 1941 roku rozpoczęła się niemiecka inwazja na Związek Radziecki. Wtedy to Stauffenberg został przeniesiony do wydziału organizacyjnego niemieckiego Naczelnego Dowództwa Wojsk Lądowych. Stauffenberg nie angażował się w tym okresie jednak w żadne zamachy stanu. W 1943 roku Stauffenberg został awansowany na podpułkownika sz
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!