Doktor Plagi

Doktor Plagi był lekarzem, który leczył ofiary dżumy podczas epidemii tej choroby. Lekarze ci byli zatrudniani przez miasta, aby leczyć zarażonych pacjentów niezależnie od dochodów. Zwłaszcza mieli oni leczyć tych biednych, których nie było stać na zapłacenie za usługi medyczne- oni bowiem najbardziej mogli roznosić tę chorobę, jeżeli leczenie byłoby płatne. Lekarze dżumy mieli mieszaną reputację. Niektórzy obywatele postrzegali ich obecność jako ostrzeżenie do opuszczenia okolicy. Niektórzy lekarze dżumy podobno pobierali od pacjentów i ich rodzin dodatkowe opłaty za specjalne zabiegi lub fałszywe lekarstwa. W wielu przypadkach ci fałszywi lekarze nie byli doświadczonymi medykami lub chirurgami. Zamiast tego byli oni wolontariuszami, lekarzami drugiej kategorii lub młodymi lekarzami dopiero co rozpoczynającymi karierę. W jednym przypadku lekarz dżumy był nawet sprzedawcą owoców przed zatrudnieniem jako lekarz. Lekarze dżumy rzadko leczyli pacjentów. Zamiast tego najczęściej służyli do rejestrowania zgonów i liczby zarażonych osób dla celów demograficznych. We Francji i Holandii, lekarze dżumy często nie mieli wykształcenia medycznego i byli określani jako empirycy. Lekarze plagi byli znani najczęściej jako miejscy lub wspólnotowi lekarze plagi, podczas gdy lekarze ogólni byli odrębnymi lekarzami. Lekarze dżumy praktykowali często upuszczanie krwi i inne środki zaradcze, takie jak przykładanie żab lub pijawek do pęcherzy, aby przywrócić równowagę hormonalną. Głównym zadaniem doktorów plagi, oprócz leczenia ludzi chorych na dżumę, było sporządzanie publicznych rejestrów zgonów na dżumę. W niektórych miastach europejskich, takich jak Florencja czy Perugia, lekarze plagi byli proszeni o przeprowadzanie autopsji, aby pomóc w ustaleniu przyczyny śmierci i tego, jaką rolę odegrała w niej dżuma. Lekarze ci niejednokrotnie stawali się świadkami w pisaniu testamentów w czasach epidemii dżumy. Udzielali oni również swoim pacjentom porad dotyczących ich postępowania przed śmiercią. Porady te różniły się w zależności od pacjenta. Po średniowieczu bowiem charakter relacji między lekarzem a pacjentem był regulowany przez coraz bardziej złożony kodeks etyczny.
Niektórzy lekarze plagi nosili specjalny strój składający się z długiego do kostek płaszcza i przypominającej ptasi dziób maski, często wypełnionej słodkimi lub silnie pachnącymi substancjami. Strój ten składał się również z rękawic, butów, kapelusza z szerokim rondem i wierzchniego okrycia. Strój ten nie był jednak noszony przez wszystkich średniowiecznych i wczesnonowożytnych lekarzy badających i leczących chorych na dżumę. Typo