Elżbieta Romanowa

Elżbieta Romanowa – kobieta, której nie wróżono najlepszej przyszłości, a zaskoczyła wszystkich.

Elżbieta Romanowa urodziła się w 1709 roku w Kołomienskim jako córka cara Piotra I, ulubionej postaci historycznej Wladimira Putina, a także pochodzącej z ubogiej szlachty Katarzyny I (urodzonej jako Marta Helena Skowrońska).

Miała ośmioro rodzeństwa, choć to właśnie ją ojciec faworyzował, lecz nie zapewnił Elżbiecie odpowiedniej edukacji. Imię dziewczynki budziło kontrowersje, bo rzekomo ojciec zaakceptował takie imię ze względu na imię jego ulubionej klaczy, Lizette. Car prawdopodobnie nie spodziewał się, aby pociecha powstała ze związku z Katarzyną I mogła władać jakimkolwiek państwem, więc nawet nie poświęcał dziewczynce tyle czasu co synowi, w którym dostrzegał spory potencjał. Dziewczynka według prawa była bękartem, ponieważ jej rodzice zawarli związek małżeński w 1712 roku, czyli gdy dziecko miało trzy lata. Otrzymała guwernantkę francuskiego pochodzenia, która nauczyła ją posługiwać się językiem francuskim. Kobieta przedstawiła też carskiej córce postawy matematyki oraz sztukę. Ojciec nie kontrolował tego, czego uczy się szlachcianka. Świetnie tańczyła oraz jeździła konno, ale także uchodziła za osobę o nieszablonowej charyzmie. Z czasem opanowała język włoski oraz niemiecki, a poza talentem, zachwycała urodą. Żona brytyjskiego ambasadora zauważyła, że Elżbieta była ładna, a od fortuny otrzymała brązowe włosy, niebieskie oczy i ładne (zapewne w domyśle – proste) i piękne usta. Zaznaczyła również, że niestety ma tendencje do tycia.

Rodzice planowali, aby poślubiła francuskiego króla Ludwika XV, co nie doszło do skutku, prawdopodobnie przez brak ślubu rodziców przed narodzinami panienki, odpisali: „Nie dla Romanów wersalskie komnaty, muszą im wystarczyć ich Petersburskie kopie”. Następnym kandydatem do tronu został Karol Fryderyk, ale nieszczęśnik odszedł przed ślubem.

w 1725 roku cesarzem została matka Elżbiety w wyniku śmierci ojca. Na łożu śmierci Katarzyna I wydziedziczyła córki, a na następcę tronu wyznaczyła niepełnoletniego Piotra II. To nie jedyny cios wymierzony w kobietę w całym jej życiu. Kilka lat później Piotr III odszedł, wtedy Elżbieta powinna otrzymać prawo do tronu, co nie nastąpiło. Na tron wyznaczono Annę Iwanowną Romanową, kuzynkę kobiety. Powodem prawdopodobnie było zwlekanie ze ślubem rodziców, co sprawiło, że córka Piotra I na zawsze w oczach wielu została bękartem. Cesarzowa Anna zawiodła jako władczyni, wyprawiała bale i czas spędzała na zabawie, mało interesowała się polityką. Poszerzyła szlacheckie przywileje, odstąpiła Persji pas wybrzeży południowych wzdłuż Morza Kaspijskiego, a Rosja prowadziła wojnę z Turcją. Dopuściła traktat Trzech Czarn